Jurgen Callens

Botswana en metal? Jazeker! U kan het misschien zelf nauwelijks aanduiden op de landkaart, maar uit die uithoek van de wereldbol komt een drietal dat de naam Skinflint draagt en heavy metal speelt. Chief Of The Ghosts is al de vierde langspeler van de band en bevat negen nieuwe songs, die gedeeltelijk gezongen worden in de moedertaal van de bandleden: het Setswana. De epische heavy metal, vermengd met een portie Afrikaanse folklore kan dus best origineel genoemd worden. Of het ook goed is? Dat kan je hieronder lezen. Chief Of The Ghosts komt op 7 juli uit via het Pure Steel label.

Het nieuwe album is de opvolger van Nyemba, dat uit 2015 stamt. Eerlijk gezegd moeten we toegeven dat de eerdere releases van Skinflint aan ons voorbij zijn gegaan, hoewel in de bio te lezen valt dat de formatie in undergroundkringen wel wat volgers heeft. Het album opent met een vreemde intro – Borankana Metal – die een soort garage-achtig klinkende verbastering is op het Mission Impossible thema. De echte opener Ram Of Fire klinkt al evenzeer als een demo-opname. Het lijkt echt of dat dit geproduceerd werd in een of andere oefenruimte of garagebox. Rommelig, heel zwakke vocalen, een erbarmelijke mix en ronduit saai. Pure Steel, serieus? Igungo gaat op hetzelfde elan verder. Geen idee wie dit produkt in huis zal halen en wie het in zijn hoofd gekregen heeft om deze band te tekenen. Enkel de liefhebbers van de echte ’trve’ underground zullen dit misschien kopen ofwel mensen die met hun centen echt geen blijf weten. Ook songs met exotische titels als Anyoto Aniota of Ndondoncha doen het geen haar beter en zijn ronduit oersaai en belabberd van niveau. Rainbow Snakes ontstijgt de vorige songs ietwat maar bovenal blijft alles ondermaats: geen power, geen drive, zwak spelniveau, veel herhalingen, zwakke melodie en slechte zang. Over de teksten kan ik je niet veel vertellen, want ik spreek geen Setswana. Veel plaatselijke bandjes hier scoren op alle gebied stukken beter dan dit. We deden heel erg ons best om de hele rit uit te zitten, maar ook de laatste tracks, Anger Of The Spirits en Chief Of The Ghosts konden het tij niet meer keren. Epische heavy metal uit Botswana: het werkt dus niet.

Dit is zowat de zwakste plaat die ik dit jaar al mocht aanhoren. En laat ik duidelijk wezen: ik hoorde zeker al meer dan 100 nieuwe releases sinds begin 2017. Dat wil dus wat zeggen. Vooral afblijven.

Tracklist: