Dat deze reviewer wellicht soms een vreemde eend in de bijt is mag inmiddels, gezien sommige van mijn reviews en lijstjes, wel duidelijk zijn. Van JERA Open Air tot de diepste krochten der black metal en terug langs de weg der Vikingen, ik heb zo verschillende vreemde uithoeken bezocht. Wat velen echter doet verbazen is dat wanneer ik gevraagd wordt om een top 10 van favoriete bands te kiezen de nummers 4 tot en met 10 vaak verschillen, maar dat de top drie steevast en al jaren dezelfde is en dat dit lijstje met veelal blackmetalbands aangevoerd wordt door mijn eeuwige passieband: Blind Guardian.

Om, voordat ik losbarst met mijn review van Live Beyond the Spheres, een tipje van de sluier op te lichten en het één en ander toe te lichten, reis ik in gedachten terug naar mijn 4^e jaar aan het Anton van Duinkerken College. Ik moet een jaar of 16 geweest zijn. Mijn eerste ervaringen met metal waren inmiddels achter de rug, Dynamo Open Air had in ’95 en ’97 zijn sporen voorgoed op mijn ziel achtergelaten. Toen een klasgenoot, immer gekleed in een Blind Guardian of Metallium longsleeve, mij, out of the blue, een mix cd cadeau deed met daarop 78 minuten aan power metal van de hoogste orde. Nummer 1 op die cd was Banish From Sanctuary en dit lanceerde mij in de wereld van draken, helden en de magische muziek van Hansi Kürsch en de zijnen.

Wat me altijd trof bij elke Blind Guardian-release die ik hoorde – en ik heb ze dan bij toeval ook echt allemaal –  is de eeuwige drang en lust naar absolute muzikale perfectie. De complexiteit die ze te berde brengen op hun albums is alleen ook daadwerkelijk te verkopen als je het technisch foutloos en met mateloos gevoel kunt brengen op het podium en dat maakt dit live epos dan ook zo’n uitmuntend staaltje vakmanschap. Want dat deze Duitsers met Live Beyond the Spheres een meesterwerk hebben afgeleverd zal ik vast bevestigen. Zo, dat is een last van mijn schouders, daar zijn we alvast vanaf.

Waar Blind Guardian op veel festivals die ze spelen – en dat zijn er doorgaans niet zo heel veel – weggemoffeld worden ergens halverwege het middagprogramma op een zijpodium (wellicht omdat het wat te complex is voor de gemiddelde SLAAAAAYER!-schreeuwende bierbuik), zal het metal Mekka genaamd Wacken Open Air altijd deze band waarderen om wat ze daadwerkelijk zijn en ze aan het einde van de avond als headliner op het mainstage knallen. Dat is niet voor niets, die lui weten waar ze mee bezig zijn, getuigen zijn de live registraties die op YouTube terug te kijken zijn.

Deze band overtuigt niet alleen op plaat maar dus ook in de zalen of op de festivalpodia. Dat vind je terug op Live Beyond the Spheres. Dertig shows werden er op de Europese tour volledig opgenomen. Van die dertig optredens is er materiaal gebruikt van tien verschillende shows. Van elke track werden minimaal drie versies bewaard voor de ‘final cut’ en dan pas werd er een keuze gemaakt. ‘Want’ aldus Hansi, ‘ondanks dat vrijwel elke opname haast perfect was, hoorde we toch terug dat elk van ons op een zekere avond of de andere een slechte dag had.’ Ik geloof van harte dat ik het niet terug gehoord zou hebben, maar geloof maar dat dit een eindeloze taak moet zijn gebleken.

Wat overblijft aan het einde van de rit is een livealbum waar je u tegen zegt. Zelf omschrijft Kürsch het als dat ‘magische’ moment waarop alles samenkomt en je tijdens een bepaalde song dat echt in het publiek en op het podium voelt. Op Live Beyond the Spheres staan 22 van dit soort momenten verzameld. Ikzelf heb twee van de dertig shows mee mogen maken en/of er opnames van de optredens in Eindhoven en/of Utrecht zijn gebruikt weet ik niet, het zou het nog net iets mooier maken, zeg maar een gouden randje om een diamanten schilderij. Ik moet het ze eens vragen.

Deze reis neemt ons mee van de meest progressieve tonen van de laatste jaren van het Blind Guardian oeuvre met tracks als Fly en Prophecies, langs de symfonische, bombastische meesterwerken als And Then There Was Silence en Into The Storm naar de vroegste thrashy beginselen van Majesty en natuurlijk Banished From Sanctuary. Stuk voor stuk magistraal gespeeld en door de toevoeging van een heuse Hollander op basgitaar is het voor mij uiteraard extra smullen.

Dan resten natuurlijk nog de meezingers. En dan heb ik het niet over meezingers als het recentelijk door mij gevreesde Final Countdown op de wei in Dessel, maar over tracks als Valhalla als eeuwige door deinende afsluiter en het epische gevoel van 70.000+ metalheads (death, black, power, speed, thrash het doet er niet toe) die uit volle borst en met al hun ziel en zaligheid het onnavolgbare The Bard’s Song – In the Forest meezingen als volleerde barden elk van hen.

Ik heb er de rillingen van over mijn rug lopen. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen dat met me zal delen, maar zij zijn duidelijk nooit écht ondergedompeld in een liveshow van de Barden van Krefeld:

In my thoughts and in my dreams

They’re always in my mind

These songs of hobbits, dwarves and men

And elves

Come close your eyes

You can see them, too

Tracklist: 

1. The Ninth Wave
2. Banish From Sanctuary
3. Nightfall
4. Prophecies
5. Tanelorn
6. The Last Candle
7. And Then There Was Silence
8. The Lord Of The Rings
9. Fly
10. Bright Eyes
11. Lost In The Twilight Hall
12. Imaginations From The Other Side
13. Into The Storm
14. Twilight Of The Gods
15. A Past And Future Secret
16. And The Story Ends
17. Sacred Worlds
18. The Bard’s Song (In The Forest)
19. Valhalla
20. Wheel Of Time
21. Majesty
22. Mirror Mirror