Vorig jaar, tijdens het Alcatraz Metal Festival, hadden we al een babbel over het nieuwe album XI met zanger Mike Howe en ex-drummer Jeff Plate. Dit keer hadden we de eer om bandleider en gitarist Kurdt Vanderhoof te strikken voor een babbel in de persruimte van Graspop Metal Meeting. We hadden er vooraf voor gekozen om geen vragenlijstje op te maken – over Metal Church kan je oneindig veel vragen – en kozen dus voor een informele babbel en zagen wel welke richting het gesprek uitging. Dat die naturelle babbels achteraf bekeken steeds te beste zijn, bleek na afloop van het interview. Wil je weten wat Kurdt zoal te zeggen had, lees dan vooral hieronder verder.

Hey Kurdt, leuk je te ontmoeten! De laatste keer dat ik de band sprak was dat met Mike en Jeff tijdens het Alcatraz festival vorig jaar. Intussen zijn we een jaartje verder. Wat is er sindsdien zo allemaal gebeurd?

Kurdt: Oh boy! We hebben ontelbaar veel shows gespeeld en keihard getourd, en intussen hebben we ook al een nieuw album geschreven! Alle muziek hebben we intussen al op demo opgenomen en nu is Mike bezig met de teksten in hun vorm te gieten. Het vordert goed en we willen nog voor de ‘holidays’ het nieuwe album bij het label gaan afleveren. Als alles dan goed is zou de nieuwe plaat dan in het begin van volgend jaar al moeten gaan verschijnen.

Jullie laten er echt wel geen gras over groeien. XI ligt pas sinds vorig jaar in de winkels. Een speciale reden om al zo snel met nieuw werk te komen?

Kurdt: We hadden zoiets van: ‘Waarom zolang tijd laten tussen twee albums in, wanneer je in een opwaartse spiraal zit?’ De ideeën zijn er en de songs kwamen er op een heel natuurlijke wijze. En we hadden intussen ook een heleboel songs klaar.

Intussen zagen we ook al een nieuwe versie van een oud nummer passeren?

Kurdt: Ja inderdaad, we hebben Fake Healer in een nieuw jasje gestoken. Daarop gaat Mike in duel of duet met Todd LaTorre van Queensrÿche. Maar de songs die we nu op tape gezet hebben, zijn allemaal spiksplinternieuw.

Jullie zijn nu bezig aan een Europese tour. Welk zicht moeten we hier op hebben? Zijn het voornamelijk eigen shows, of zitten er ook veel festivals tussen?

Kurdt: We wisselen eigenlijk beide af. Tijdens de clubshows zijn we headliner, maar er zitten ook een boel festivals tussen. Het is dus eigenlijk een combinatie van beide.

Wat zijn de plannen na de tour?

Kurdt: Na de shows keren we terug naar huis en nemen we enkele weekjes vrij. Dan spelen we nog een show in Chicago: Chicago Open Air en dan komen we alweer naar Europa terug voor een tour van twee weken in augustus. En na die tour hebben we nog één losse show gepland staan, maar daarna bijten we ons opnieuw vast in het nieuwe album. Zoals ik al zei: Mike en mezelf zijn net klaar met het schrijfproces en dan gaan we aan de details gaan sleutelen en de beste tracks eruit kiezen.

Enig idee welke muzikale richting de nieuwe plaat uitgaat?

Kurdt:  Het zal volledig als Metal Church gaan klinken. Er is geen enkele andere optie, haha.

XI werd overal goed ontvangen. Het is dus logisch dat het vervolg in het verlengde ligt?

Kurdt: Ja inderdaad. We zijn er zelf ook tevreden over en willen dus niet gaan veranderen als alles goed loopt. Daar is geen enkele reden toe. Ik heb ook nog andere projecten lopen met andere stijlen van muziek, dus wil ik Metal Church zo puur mogelijk blijven houden.

Hou je alle bezigheden dan makkelijk onder controle? Het lijkt me niet evident met verschillende dingen tegelijkertijd bezig te zijn? 

Kurdt:  Ik probeer het alvast. Ik ga geen uitdagingen uit de weg, haha.

Sinds een tijdje sta je nu ook weer bij je broeders op het podium. Maar je hebt je ook jarenlang offstage gehouden. Hoe kwam dit eigenlijk? 

Kurdt: Inderdaad. In de jaren tachtig en negentig deed ik geen shows meer met de band. Toen we werkten aan The Dark, eigenlijk onze eerste echte plaat, werkten we voor het eerst met een producer. En toen ik dat allemaal zag en meemaakte, wist ik dat ik dat ook wilde leren en zelf gaan doen. Ik wilde leren engineeren en produceren. Ik wilde in mijn eigen studio werken en dus wilde ik meer op dat soort zaken gaan focussen. Ik wilde niet meer echt de baan opgaan. Ik wilde me meer op de achtergrond houden, want daar wilde ik actief zijn. Ik kon dus creatief zijn wanneer ik dat zelf maar wilde. Zo voelde ik me in die periode het best. Ik wou niet op een label zitten wachten om met het grote geld over de brug te komen. Ik wou mijn eigen dingen doen waar ik me goed bij voelde. Dat hebben ik dus een hele poos gedaan en nu kan ik intussen alles: de platen schrijven, maar ze ook op een goeie manier afwerken.

Intussen is Jeff Plate achter de drumkit vervangen door Stet Howland. Die zullen mensen wellicht kennen als ex-drummer van W.A.S.P. Zelf vind ik dit een hele goeie keuze, want hij speelde mee op een van mijn favoriete platen aller tijden: The Crimson Idol. Zit hij eigenlijk permanent in de band?

Kurdt: Oh ja! Hij weet het zelf nog niet, want we hebben het hem nog niet verteld, maar hij is een fantastische trommelaar en alles valt perfect in zijn plooi. Het is ook een fantastisch persoon en een killer achter zijn drumkit. Het is ook een drummer die goed is voor de show zelf, hij heeft enorm veel presence. Daar hou ik wel van. Hij kwam binnen bij ons, en meteen wisten we dat hij onze man was.

Als ik jullie setlist van dit jaar vergelijk met die van vorig jaar, dan is die best wel verschillend. 

Kurdt: Inderdaad, we vinden dat eigenlijk ook wel logisch. We hebben intussen zodanig veel albums gemaakt. En het is niet makkelijk om uit al die platen een greep te doen en een keuze te maken. Vaak hebben we slechts vijftig minuten tijd om ons ding te doen en dus is het heel moeilijk kiezen en beslissen. Je moet namelijk proberen om zoveel mogelijk mensen te plezieren met je songkeuze als je kan.

Wie heeft het laatste woord hierin?

Kurdt: Iedereen! Elk bandlid heeft inspraak hierin. Wij weten natuurlijk zelf ook wel welke songs de mensen het liefst willen horen. We spelen ook vooral voor de fans en gaan ons verleden nooit verloochenen.

Vandaag speelden jullie ook nog eens een song van op Hanging In The Balance, voor mij een prima album. Maar ik had steeds de indruk dat jullie er zelf nooit tevreden over waren?

Kurdt: Wel, de hoes van die plaat is de slechtste die er ooit gemaakt is, haha! Die is echt vreselijk. Mike en ik houden zelf wel van de nummers op dat album, maar we houden niet van de produktie enzo. Toen die plaat uitkwam, viel alles eigenlijk zo een beetje uiteen. We waren niet meer tevreden over onze platenmaatschappij – zij waren trouwens ook verantwoordelijk voor die cover – en die plaat zorgde eigenlijk voor veel ontevredenheid. Eigenlijk zouden we zelfs liever enkele van die songs eens heropnemen. Of misschien wel dat hele album eens heruitbrengen, wie weet, want er staan inderdaad wel prima songs op natuurlijk. Maar voorlopig is dat contractueel nog wat moeilijk, daar moeten we dan weer mee opletten. Maar ik geloof dat ik de mastertapes allemaal nog ergens liggen heb. Ik zou de plaat zelf graag remixen en uitbrengen met een hoes die een hoes genoemd kan worden. Dat zou het album gerechtigheid brengen, want dat verdient het wel.

Ik denk nu bijvoorbeeld spontaan aan Sanctuary. Die poetsten onlangs ook hun debuut helemaal op.

Kurdt: Dat is iets wat we inderdaad kunnen doen. Maar het moet contractueel ook allemaal lukken en het sop moet natuurlijk ook de kolen waard zijn. Maar ik wil het niet om contractuele verplichtingen doen, maar het album kwam gewoon niet op de juiste manier uit toen. De band viel uiteen, de grunge vermoordde de echte metalbands. Er heerste een oorlog en dat hoor ik ook aan die plaat terug.

Bestaat er vandaag de dag nog iets als een scene in Seattle?

Kurdt: Ik weet niet goed hoe die  dan zou zijn. Intussen heb ik heel veel gereisd en vandaag zie ik gewoon dat die scene overal over de hele wereld wel aanwezig is en er overal wel gelijkaardige muziek gemaakt wordt. Een bepaalde sound is niet meer regio-gebonden zoals dat vroeger wel meer het geval was. De muziekscene omvat eigenlijk alles wat je zelf goed vindt of leuk vindt. Het is allemaal niet meer zoals het vroeger was. Clubs verdwijnen, zalen verdwijnen en nieuwe dingen steken de kop op. Vroeger was er meer standvastigheid ook. En het wereldje was ook wat kleiner. Nu zijn er gelukkig nog steeds heel veel bands actief of opnieuw actief. Het is een ander wereldje ook nu, met toestanden als YouTube enzo. Nu kan je van om het even welke band je maar wil live- of studiomateriaal horen of zien met één enkele klik. Dat is cool, maar aan de andere kant ook weer niet, begrijp je?

Volg je zelf nog nieuwe bands eigenlijk?

Kurdt: Eigenlijk wel. De bands die ik op mijn weg tegen kom, volg ik wel. Ik hou bijvoorbeeld wel van The Darkness bijvoorbeeld. Dat vind ik wel leuk, zo echt nog eens van die goeie oude arena rock, haha. Met een dijk van een leadzanger en alle andere elementen erbij die van een rockshow iets echts speciaals maken. Opeth vind ik ook fantastisch. En zo zijn er best nog wel wat andere goeie groepen, alleen schieten ze me nu niet direct te binnen haha. Airbourne bijvoorbeeld ook! Er zullen altijd wel goeie rockbands de kop blijven opsteken, en dat is natuurlijk ook nodig. The Answer is bijvoorbeeld ook nog een band waar ik dol op ben.

Zoals je al vermeldde, ben je ook nog betrokken bij andere projecten. Vertel eens?

Kurdt: Graag, er komt een nieuw album van Presto Ballet in oktober! We hebben er ook al twee video’s voor opgenomen. En dan ben ik ook nog bezig met een echt oldschool gitaarrockalbum. Het klinkt een beetje als de eerste platen van Montrose, ZZ Top, … Echt van die gestripte complexloze gitaarrock uit de goeie oude dagen. Ik weet zelfs niet eens of het ooit uitkomt, of als het goed genoeg is om uit te brengen, maar ik beleef er veel plezier aan. Dat is ook het voordeel van een studio hebben: je kan ermee doen wat je wil en wanneer je maar wil. Dat legt ook geen druk op en maakt het plezier groter. Misschien krijg je het ook nog wel te horen haha. Als ik maar met muziek bezig kan zijn.

De volgende vraag wordt misschien een moeilijke. Je hebt al veel muziek opgenomen doorheen de jaren. Wat zou jij voor jezelf als je favoriete Metal Church album kunnen noemen?

 Kurdt: Dan zou ik zeker het eerste album vermelden, omdat er dan echt een soort van magie heerste en dat was ook het hele plan errond, maar ik ben ook uitermate tevreden over ons laatste werk: XI. Het was zo plezierig om die plaat te maken. En het luidde natuurlijk ook de terugkeer van Mike in, wat het alleen nog maar mooier maakte. Het bracht alles opnieuw tot leven. Ook het hele proces van het maken van dat album was prachtig, waardoor ik een heel goed gevoel bij alles kreeg.

Vandaag zag ik ook opnieuw een hechte band op het podium. Akkoord? 

Kurdt: Ja! We hebben het echt naar ons zin. Elke show is een feest voor ons. En ooit dachten we: ‘Wij zijn metal, en moeten ons heel serieus gedragen, maar fuck that, zo werkt het dus niet.’ We zijn echt blij hier te zijn en heel dankbaar om dit nog te kunnen doen. Weet je, ik ben er nu 55 en ben echt gelukkig dit nog te mogen doen. We zagen hier ook Blue Oyster Cult, die zijn nog een pak ouder en ook zij doen dit nog voor de fun. Zo hoort het gewoon.

Zou je dit de ultieme Metal Church line-up durven noemen dan?

Kurdt: Absoluut! Zoals de band nu is, is alles perfect.

Ik groeide op met jullie muziek, en herinner me nog steeds levendig de namen van Kirk Arrington en Duke Erickson. Hoor je die mensen ooit nog?

Kurdt: Kirk worstelt met gezondheidsproblemen, heeft heeft een vorm van diabetes, en daar liep het allemaal mis. Triest ook, want hij was een van de beste drummers die er in het genre waren. Maar we verloren hem, dus dat is echt triest… Met Duke gaat alles prima, hij heeft een super job en een super gezin, en alles gaat goed met hem. Alles gaat hem tegenwoordig heel succesvol af. We zijn blij voor hem. Hij speelt enkel nog wat muziek voor de fun hier en daar.

Misschien nog een laatste vraagje dan: er blijken hier in België en Nederland nog heel wat fans van jullie te zijn. Zijn er plannen om snel terug te keren? En misschien nog een laatste woordje voor hen?

Kurdt: Alles wat ik kan zeggen is: bedankt om het al die jaren met ons vol te houden en ons te blijven steunen. Voor ons betekent dat heel veel. Ze genieten van onze muziek en doorheen al die jaren en al die veranderingen, bleven ze ons toch steunen. We hadden ups en downs en steeds waren ze er. Dat maakt het dat wij ons blijven geven. Het betekent veel dat, wanneer wij een nummer schrijven, de mensen daar nog steeds benieuwd naar zijn. Zoiets kan je niet kopen, dat is gewoon een zegening voor ons.

Bedankt voor deze leuke babbel, en hopelijk tot gauw ergens te velde!

Kurdt: Cool, we zien mekaar nog!