Jurgen Callens

Entrench is een Zweeds brutaal thrashtrio dat opgericht werd in 2005. Hierna brachten de heren een tweetal full albums uit om dit nu een vervolg te geven met een derde worp: Through The Walls Of Flesh. Dit is meteen ook het eerste album dat aan I Hate Records werd afgeleverd. Nu zijn wij hier op de redactie niet vies van een vet potje thrash metal en waren dus benieuwd naar de nieuwe plaat van dit ensemble, die zeven nummers bevat en op 17 juli het officiële levenslicht moet zien.

Zoals we weten, is thrash metal intussen ook een breed gegeven geworden. Je hebt de meest gekende en populaire stijl: de Bay Areathrash die de meeste grote en populaire bands voortgebracht heeft, je hebt de Duitse variant die iets rauwer was en dan heb je dan ook nog het spul dat uit Zweden uitgespuwd wordt. Die kan nog rauwer zijn dan de rauwste biefstukken die je bij je slager gaat halen. Zo ook met de thrash van Entrench: die sluit geen compromissen en geeft nergens een duimbreed toe. Er wordt heel bewust gekozen voor een old school geluid, zonder franjes, opsmuk of digitale poespas. Gewoon live inspelen die handel en op band pleuren zoals het in het repetitiehok klinkt. De invloeden komen van voorbeelden als Possessed, Merciless en Sadus. Veel structuur of technische hoogstandjes hoef je niet te verwachten, laat staan van melodie of een meezingbaarheidsfactor. Alles wordt op volle snelheid afgevuurd, met nul komma nul tijd voor ademruimte. Dus zijn zeven songs op één album voor ons dan ook meer dan genoeg. Mochten het er meer geweest zijn, dan zou onze aandacht heel zeker weggeëbt zijn. Zelfs nu was het niet simpel deze rit in één ruk uit te zitten, want echt veel variatie mogen we van de heren toch niet verwachten. Maar de heren volgen geen trends en willen enkel de eigen grenzen verleggen, dus kunnen we dat alleen maar respecteren.

Check vooral zelf even iets via de digitale snelweg en vorm er je oordeel over. Wij zijn van mening dat de muziek van Entrench enkel zal opgepikt worden door de obscure undergroundfans, die dit soort spul op de één of andere manier wel kunnen waarderen. Naam zullen ze er niet mee maken, maar het feit dat ze het voor zichzelf doen en lak aan de commercie hebben, verdient ons respect.

Tracklist