Bagger! Platte meuk! Een waardeloze plak zwerversmuziek. Heb ik nu jullie aandacht? Goed zo. Dit is onze mening over Versus 1, nieuw werk van The Monolith Deathcult.

Vier jaar na hun vorige vehikel Tetragrammaton is nu Versus 1 verschenen, alweer de zesde studioplaat van deze Hollanders. Die vorige plaat werd door verschillende media de hemel ingeprezen als waar meesterwerk. Zoiets vraagt natuurlijk om een bevestiging. Alweer slaagt The Monolith Deathcult er in om een vijftig minuten durend bombardement uit te voeren middels loodzware én gevarieerde death metal, aangevuld met samples uit (volgens mij) klassieke films die her en der opduiken voor of tijdens de nummers. Het geheel is andermaal een ervaring. Je drukt op de speel-knop. Wanneer het album voorbij is, zit je murw geslagen op de grond te bekomen, jezelf afvragend wat je net overkwam.

Thema van dienst is het vermeende occulte gedrag omtrent het nazisme. Dit tot te verbeelding sprekende thema kwam al wel meer aan bod in de moderne kunsten (bijvoorbeeld in de game-reeks van Wolfenstein), deze keer gebruikt de band dit thema als substraat voor Versus 1. Helaas verslikte de Duitse verdeler van The Monolith Deathcult zich danig in dit verhaal dat ze zich genoodzaakt voelden om de distributie van Versus 1 niet te laten doorgaan vanwege de angst dat de plaat meer stof doet opwaaien dan ze lief zijn. Ik zou zelf denken: slechte reclame is ook reclame, maar ja…Deutsche Grundligkeit heb je er dan ook weer tegenover staan.

Mijn statement als lokkertje voor dit artikel heeft totaal geen bestaansrecht. Ik had gewoon even zin om de nederige communicatiestijl van de band zelf op de korrel te nemen. Geen bagger, platte meuk of zwerversmuziek dus. Een plaatje dat van mij gewoon 10 op 10 verdient!