Bjorn Wielockx

Moet ik de Poolse deathmetalband Decapitated nog voorstellen? Voor de meeste metalfans is het een naam die herinneringen oproept. Deze kunnen afkomstig zijn van één van de vele passages in ons kleine landje, of van de nogal tragische geschiedenis van de band. In 2007 kwam drummer en mede-oprichter Witold Kieltyka om het leven door een accident tijdens een tournee. De frontman van toen Adrian Krowanek, raakte hierbij zwaar gewond, in coma en besloot uit Decapitated te stappen door zijn trage herstel. Amper twee jaar later waren de Polen al terug. De nieuwe bezetting werd snel gevonden en met Carnival Forever en Blood Mantra zijn er al twee uitstekende platen uitgebracht via platengigant Nuclear Blast. Met Anticult is het derde werk van Decapitated een feit.

Wie er bij was tijdens hun passage op Graspop kan niet anders dan omvergeblazen zijn. Was het niet door de uitstekende muziek die de Polen voorschotelden, dan was het wel van de dubbele basdrum die bijna continu voor de nodige agressie en tempo zorgde. De nieuwe formatie staat als een huis, dat was al te horen op het vorig verschenen album Blood Mantra waar nog steeds een brutale deathmetalband op terug te vinden was. Al was het geen authentieke band binnen het genre, de mannen doen er alles aan om ook buiten het deatmetalgenre mensen te bereiken, én met succes.

Doordat ik als recensent voor Amped-Up ben beginnen schrijven, heb ik appreciatie gekregen voor meer dan alleen hardcoremuziek. Een vernieuwende rockplaat, een duistere doomplaat of een streepje deathmetal, als het maar genoeg eigenheid heeft weet het me altijd te triggeren. Deathmetal is een genre waarvoor ik meer een meer een liefde begin te krijgen, daar heeft deze nieuwste telg van Decaptitated zeker een aandeel in.

Anticult stelt na een X-aantal luisterbeurten nog altijd niet teleur (lees: begint te vervelen) integendeel zelfs. Net zoals op Blood Mantra komen ze verfrissend uit de hoek. Dit doen ze al een aantal platen succesvol zonder hun oergenre deathmetal uit het oog te verliezen. Nog steeds staan de Polen garant voor snelle, extreme muziek die gecombineerd wordt met onverwachte tempowisselingen.

Het is moeilijk om een favoriete track aan te duiden maar met One Eyed Nation heb ik toch een nummer gevonden dat nog net wat absurder, alternatiever, ongestructureerder is dan de andere toppers op deze meesterlijke plaat. De eerste helft is “voorspelbaar”, maar uit het niets voel je ze naar een soort van pointe opbouwen. Die pointe komt er met een alles vernietigende breakdown, die voor opwindende taferelen zal zorgen.

Het is de eerste keer dat een plaat buiten mijn vertrouwde genres me zo van me sokken weet te blazen. Anticult is een plaat die je in één ruk moet uitluisteren, en vervolgens dien je gewoon op de repeatknop te rammen. Leg die massagegel maar klaar, want je nekspieren zullen een zware tijd tegemoet gaan als je deze plaat een kansje geeft.

Tracklist: