Voor de tweede keer na elkaar zakken we als Amped-Up af naar het grootste metalfestival van Denemarken, Copenhell, in een buitenhoek van de stad, Refshaleøen, de huidige jachthaven en voormalige scheepswerf van de Deense hoofdstad. Het festival wordt voor de achtste keer gehouden op het industrieel domein dat afgezoomd wordt door een bosje en aan de andere kant de jachthaven. Copenhell is dit jaar helemaal uitverkocht wat goed is voor 23.000 bierdrinkende Noormannen uit vooral Denemarken en en nabije Zweden.

Hades Stage @ Copenhell 2017 – Kopenhagen – DK

We ruilen dus het tropische België in voor het iets frissere noorden waar de thermometer in de luchthaven 18°C aangeeft, 15° minder dan toen we anderhalf uur eerder ons Belgenlandje verlieten.

Door een vlucht die te laat vertrokken is en een relocatie van de rent-a-car diensten komen we net te laat aan om nog het schitterende Prophets of Rage te kunnen fotograferen. Niettegenstaande de band in de late namiddag speelt, mag niet elke fotograaf in de pit niettegenstaande op Pinkpop dat geen enkel probleem was. Geen fotopas, dan maar geen verslag. Voor de geïnteresseerden verwijs ik naar het verslag van Pinkpop 2017.

Exact zes maanden geleden stond Saxon in Trix, vanavond staan ze op het Hades-podium van Copenhell waar ze dezelfde show brengen, maar deze keer zonder het gezelschap van de rock-oma’s van Girlschool.

Een bandje met It’s A Long Way To The Top kondigt de band aan die ooit aan de top stond van de internationale metalscene, in het begin van de eighties toen hij een paar als zoete broodjes verkopende platen na elkaar uitbracht. Tegenwoordig zijn die al een decennium of twee afgedwaald van deze top, grote zalen van het type Vorst Nationaal zijn niet meer aan hen besteed als hoofdact, Trix is tegenwoordig al een grote zaal voor de Britse staalmannen, niettegenstaande hun laatste langspeler best wel te smaken valt.

Biff Byford – Saxon @ Copenhell 2017 – Kopenhagen – DK

Op een zijpodium van main stage brengt Saxon naast een paar nummers uit zijn nieuwste album Battering Ram een best of die heel zijn 40-jaar lange carrière overspant met uitschieters als 20.000 Ft of Wheels of Steel. Elk bandlid loopt er best gemotiveerd bij en het is net als zes maanden geleden bassist Nibbs Carter die als meest actieve de kroon spant door heel mobiel en actief te staan spelen aan zijn kant van het podium. Die motivatie zorgt voor een snedige set. Het is enkel zanger Biff die er ongeïnteresseerd lijkt bij te lopen.

Nibbs Carter – Saxon @ Copenhell 2017 – Kopenhagen – DK

Het publiek is ook best gemotiveerd: een girlie topje wordt naar het podium geslingerd en wordt meteen door Biff aan het drumstel bevestigd. Even later gaat de frontman in de kop van de gitaar bijten van de blonde gitarist. Rare vogel die Byfford. Wanneer iemand een bril naar het podium gooit houdt de boomlange frontman er een lachbui aan over.

Een hongerige Biff – Saxon @ Copenhell 2017 – Kopenhagen – DK

Een uur lang speelt de band de bekendste nummers uit zijn rijk gevulde carrière, bij elk nummer kondigt Biff het jaartal aan waarbij de song uitgebracht werd en breidt er een verhaaltje aan. Zo werd het nummer And The Bands Played On 37 jaar geleden geschreven nadat Saxon voor het eerst op een festival stond, meer bepaald op het emblematische Monsters of Rock.

Doug Scarratt & Paul Quinn – Saxon @ Copenhell 2017 – Kopenhagen – DK

Naar het einde van de set toe draagt de zanger een nummer op aan zijn gabber Lemmy in wiens gezelschap hij honderden shows en festivals deed, Heavy Metal Thunder. Een meer dan bevredigende set van een vol uur van de Britten uit South Yorkshire.

Terwijl dat in het publiek de halve liters Royal Beer rijkelijk vloeien komt System of a Down het podium opgewandeld met gitarist Daron Malakian die het eerste nummer zingend aanvat. In tegenstelling tot op Pinkpop mogen de Amerikanen van Armeense afkomst hier wel een headlineset spelen, eentje van ruim anderhalf uur. Als headliner bepalen zij wie in de frontstage mag om tijdens de eerste drie nummers foto’s te maken, Belgen horen daar helaas niet bij waardoor foto’s van Pinkpop gebruikt worden om deze set te illustreren. Jammer voor de band en het publiek begint het net voor de show wat te druppelen. Het druppelen verandert al gauw in een regelrechte stortbui wat een deel van het publiek naar drogere oorden doet afdruipen terwijl het gros van de Denen en Zweden de regen wel blijven trotseren.

Serj Tankian – System of a Down @ Main Stage – Copenhell 2017 – Kopenhagen – DK

In tegenstelling tot in Nederlands Limburg treedt de band hier op in de duisternis waardoor de show beter tot zijn recht komt, zeker wat de immer veranderende licht- en videoshow betreft. De heren brengen stevige nummers aangevuld met wat tragere songs in een anderhalf uur durende set waarbij vrijwel al hun klassiekers de revue passeren.

Daron Malakia – System of a Down @ Main Stage – Copenhell 2017 – Kopenhagen – DK

Nogmaals bewijst de band dat ze one of a kind zijn, niet één band klinkt als SOAD op uitzondering van de tribute bands die hun best doen om het timbre van frontman Serj Tankian te evenaren maar daar wellicht zelden in slagen. Bassist Shavo Odadjian is net als bij Saxon het meest rondhuppelende bandlid en van ver de grootste smoelentrekker.

Shavo Odadjian – System of a Down @ Main Stage – Copenhell 2017 – Kopenhagen – DK

Als afsluiter van dag één stelt zich de keuze: de Britten van Architects of de Amerikanen van Ministry? We opteren voor de Britten die naar verluid op Graspop een heel sterke prestatie neergezet hebben.

Enkel maar contrasten hier. Op Graspop mochten de jongens in prime time spelen, hier is het net na middernacht. In Dessel was dat op main stage, hier is dat op Pandaemonium, de kleinste stage die kleiner is dan de Jupiler stage. Last but not least, in de Belgische Kempen speelden ze bij temperaturen rond de dertig graden tijdens een zonnige dag, hier is dat bij een graad of 15 en na de ene regenbui na de andere. Van contrasten gesproken, motiverend zal dit wel niet werken.

Sam Carter – Architects @ Pandaemonium Stage – Copenhell 2017 – DK

Net wanneer Architects even na twaalven het podium betreden, begint het opnieuw te druppelen. Het druppelen verandert opnieuw in een felle plensbui die ervoor zorgt dat tijdens het tweede nummer van één van de meest toonaangevende bands van de Britse metalcorescene technische problemen opduiken en de band verplicht een korte pauze in te lassen dat al een aantal mensen naar huis stuurt.

Inspringende lead gitarist – Architects @ Pandaemonium Stage – Copenhell 2017 – Kopenhagen – DK

Wanneer ze na de korte pauze opnieuw van start gaan is het vet van de soep en als klap op de vuurpijl krijgen we een plensbui van jewelste die het gros van het publiek wegjaagt, de diehards blijven echter moshen, springen, crowdsurfen, … tot de zoveelste bui weer roet in het eten gooit en waardoor na een tijd Architects de handdoek in de ring gooit. Dit hadden de Britten écht niet verdiend. Metalcore is al niet meteen het meest vooraanstaande metalgenre in Scandinaviënen Architects zal er helaas vanavond maar weinig aan veranderd hebben.