Jurgen Callens

Door de festivaldrukte en het drukke releaseschema komt het dat we nu pas aan de nieuwe Orden Ogan plaat toegekomen zijn. Gunmen is inmiddels alweer het vijfde album van deze uitgedoste Duitse powermetallers en ligt sinds 7 juli in de rekken. Omdat dit toch een album is dat we jullie niet wouden onthouden, kunnen jullie alsnog onze bevindingen over deze plaat, die handelt over de donkere ‘Wilde Westen’ fantasiewereld, hieronder terugvinden. De 10 songs, die de opvolger vormen voor Ravenhead, werden opnieuw uitgegeven via het AFM label.

Orden Ogan en hun entourage kondigden Gunmen aan als hard, maar belachelijk melodisch, zonder enige vorm van ballads en enkel gevuld met metalhymnes. Vervolgens zouden er ook heel pakkende refreinen op staan, die getuigen van veel creativiteit en diversiteit. Heel ambitieuze uitspraken allemaal dus, en nu waren wij eens benieuwd of de band die ook zou kunnen waarmaken. Eigenlijk hoefden we nu lang te twijfelen. Van vanaf moment één leek het al dat de boude uitspraken bewaarheid zouden worden. Alles klinkt meteen weer heel bombastisch, wijds en doorspekt met drijvende keyboardpartijen, maar dan wel op een subtiele wijze. Getuige hiervan is de opener en eerste single Gunmen, dat rollend doordavert maar afwisselt met een pakkend melodisch refrein. Dit is zeer zeker een song die in de live set een favoriet zal worden. Een eerste anthem is een feit. Fields Of Sorrow klinkt episch maar daarom niet minder indrukwekkend. Dit is ook weer een aanstekelijke track die het kopje spontaan doet gaan meeknikken. Er zijn ook leuke afwisselende gitaarpartijen te horen tussen zanger / gitarist Seeb Levermann en de andere gitarist Tobin Kersting. Ook Forlorn And Forsaken zit nog goed en laat een volwassener Orden Ogan dan ooit horen. Het valt ook op dat de vocalen van Levermann er steeds weer meer op vooruit gaan. Orden Ogan beloofde ons geen ballads en dat vinden wij ook gewoon prima. Gewoon stampen en galopperen zoals tijdens Vampire In Ghost Town is voor ons meer dan voldoende. Let ook even op de folky invloeden die in deze song slopen. Het doet ons soms even aan Blind Guardian denken. Even dacht ik dat de band toch met mijn ballen aan het rammelen was tijdens het toch als ballad startende Go With Me To The Other Side. Hierop maakt Liv Kristine trouwens ook haar opwachting. Maar gelukkig ontpopte de song zich al snel tot een euh … snel nummer. Dit zou zomaar een perfecte tweede single kunnen zijn. Je moet haast beginnen vitten om op dit album een minpuntje te gaan vinden. Gunmen kan hiermee zomaar eens de brug gaan gaan slaan met de aansluiting van de Europese powermetaltop. Nog zo een sterke track is het ferme Ashen Rain. Maar bon, eigenlijk kan ik iedere song wel gaan highlighten zo. One Last Chance deelt ook nog wat kletsen uit (heerlijk drumwerk bij momenten) en loopt door naar het bijna negen minuten durende afsluitende epos Finis Coronat Opus. Dit is een uitgesponnen, epische en zeer afwisselende track, die een heerlijk album perfect afsluit.

Orden Ogan heeft zich met Gunmen echt wel overtroffen. De band klinkt volwassener, de nummers staan als ferme batimenten en het album bevat alleen maar sterke momenten. Als er deze zomer een powermetalalbum is dat we jullie zeker willen aanbevelen, dan is het dit Gunmen wel. Gaat dat binnenkort zien op tour!

Tracklist: