De Franse, extreme metalscene is behoorlijk in opmars. Het belangrijkste bewijs daarvan is Gojira dat momenteel hoge toppen scheert op verschillende affiches van metalfestivals. Maar er is meer. Ook Svart Crown, afkomstig uit het zuidfranse Nice, timmert flink aan de weg. Hun nieuwe plaat Abreaction is een topper in het genre. We zochten – en vonden – oprichter Jean-Baptiste Le Bail in de Graspop perstent en vroegen hem – figuurlijk – de kleren van het lijf.

Amped-Up: Ik zag Svart Crown vandaag voor de eerste keer aan het werk. Er was jammer genoeg niet zoveel volk aanwezig in de tent. Dit lag wellicht aan het onheilige uur waarop jullie moesten aantreden.

JB: Ja. Het kan misschien ook aan het feit liggen dat we hier voor de eerste keer speelden. Ook ons genre, deathened blackmetal, is nu niet meteen een grote publiekstrekker op een festival als Graspop. We maken ons niet al te veel illusies wat dat betreft.

Amped-Up: Over Svart Crown. Wie is Svart Crown?

JB: Eigenlijk ben ik dat zelf. Ik richtte de band een dertien, veertien jaar geleden op. Ik ben ook nog het enige originele lid van sinds het begin. Ik ben ook verantwoordelijk voor het schrijven van de meeste stukken van onze muziek. Toch is het zeker geen éénmansproject. Ik probeer altijd de andere bandleden te betrekken in het schrijfproces.

Amped-Up: Wat deed je indertijd beslissen om deze band op te richten?

JB: Eigenlijk begon het een beetje met tienerstreken. Ik wilde gewoon muziek gaan maken die ik zelf leuk vond. Ik luisterde toen veel naar death en black metal. Naar al het evil stuff, als het ware. Ik hou vooral van bands die je qua genre niet in één bepaald hokje kan duwen. Zo van die bands waarvan je niet kan zeggen: dit is pure black of death metal. Mayhem bijvoorbeeld, en dan voornamelijk het nieuwere werk. Je kan niet zeggen: dit is pure black metal. Dat is wat ik zeer interessant vind aan de muziek uit het extremere genre. Dat is zowat de reden dat ik zelf met muziek begon.

Amped-Up: Kan je de titel van je nieuwe plaat, Abreaction, verduidelijken? Want het woord komt nu niet meteen uit een zakwoordenboekje.

JB: Abreaction is eigenlijk meer een statement, of ook een state-of-mind welke wij als band hadden, wanneer we de plaat af hadden. We hadden moeilijke tijden achter de rug net voor we begonnen met de opnames van het album. De tour, die volgde na onze vorige albumrelease Profane, was behoorlijk chaotisch verlopen. Een aantal concerten werden geschrapt. Twee bandleden stapten toen op. Toch hadden we ook leuke tijden toen, maar het album toen liet zich om een of andere reden moeilijk promoten. Dit album doen, was psychologisch erg moeilijk voor mij, omdat ik me erg eenzaam voelde op een bepaald moment. Deze plaat opnemen, was dan ook een ware katharsis, een soort emotionele en mentale reiniging voor mezelf. Het woord zelf kwam bij me op tijdens de opnames van de vocalen op een moment waarbij ik helemaal buiten mezelf was. Normaal gezien ben ik erg gefocust bezig, maar op dat moment beleefde ik deze katharsis: Een stuk opgekropte woede kwam er toen uit, waardoor ik uiteindelijk opnieuw mijn innerlijk rust wist terug te vinden.

Amped-Up: Een mooi verhaal. Nog meer titelwerk: Het nummer Carcosa. Ik vroeg me de betekenis van dit woord af en ging wat opzoekwerk verrichten. Ik kwam de term bijvoorbeeld tegen in een kortverhaal van de Amerikaanse schrijver Robert W. Chambers; King In Yellow. Zat ik in de juiste richting?

JB: Jazeker! Ik ben erg geboeid door de gebruikte thematiek van deze schrijver. Tijdens het schrijfproces van Abreaction werd ik enorme fan van de TV-serie True Detective. Daar kwam op een gegeven moment in het verhaal Carcosa voorbij. Soms zie je dan in een flits dingen die je zelf kan gebruiken in je eigen creativiteit. Dit kan in een verhaal, maar ook in een film zijn. Ik raakte erg gefascineerd door Carcosa en dan vooral het duistere, kwade wat daaruit voortvloeide. Ik kon dit verbinden met mijn eigen werk mits wat opzoekwerk en met mijn gitaar er bij. Zo kwam ik ook terecht bij het gedicht van Robert W. Chambers.

Amped-Up: Is er een thematische rode draad in Abreaction?

JB: Het is een soort zoektocht naar je ziel, een soort loutering. Een zoektocht naar de duisternis welke in je zit om die dan weer uit je lijf krijgen. Zo gebruiken we bijvoorbeeld voodoo: Jezelf uitdrukken in een ritueel of in een dans. We gingen ook uit van de stelling dat we in een vijandige wereld leven. Je stelt dan jezelf en je vrienden voor in die wereld. Dan kijk je naar je leven en je persoonlijke lasten die je moet dragen. Het komt er eigenlijk op neer dat onze muziek mij helpt om me beter in mijn vel te voelen… Daar draait het allemaal om.

Amped-Up: Kan je mij vertellen wie verantwoordelijk is voor het artwork?

JB: Dat is Stefan Tanneur. Hij deed ook onze vorige twee albums, Profane en Witnessing the Fall. Hij is ook een Fransman en een zeer getalenteerd artiest. Acht jaar geleden, wanneer we hem voor het eerst ontmoetten, deed hij een geweldige job voor ons. Wij zijn van het soort band dat graag met iemand blijft werken als het goed is. Daarom gingen we voor de derde keer met hem in zee. Het was ook een beetje de opzet om min of meer dezelfde insteek te behouden zoals bij de vorige platen. Zo ook voor het geluid. We bleven in dezelfde studio. Ik had voor Abreaction iets in gedachte qua artwork. Het moest iets rood-achtigs zijn, met een soort rituele doodstotem. Stefan ging daarmee aan de slag, deed wat research en kwam daarna met enkele tekeningen af. Die zijn uiteindelijk mee verwerkt in de verpakking van de plaat. Persoonlijk vind ik dit artwork het beste tot nu toe.

De coverart van Abreaction

Amped-Up: Als je een aantal bands zou moeten opnoemen die van grote invloed zijn op Svart Crown, wie zijn dit dan?

JB: Ik ben en zal altijd een grote fan zijn van Immolation. En dan meer specifiek van het album Close to a World Below. Ik vind dat een waar meesterwerk en het is een album waarnaar ik altijd zou kunnen luisteren. Ik hou enorm van de productie, van de coverart, het concept, van alles eigenlijk. Ik hou van de groove in combinatie met het duistere in hun muziek. Het is puur en intens. Voor mij is dit ware perfectie. Ik ben ook fan van Neurosis en post-rock kan er bij mij ook wel in. Voor Abreaction had ik een soort crush voor de band YOB. Ik zag ze live in Barcelona en ik werd op slag verliefd. Zij spelen een soort doom, maar dan ook tegelijk extreem en complex. Het is geen traditionele doom-band. Ook de vele Roadburn bands kunnen me wel boeien. Daarnaast is er ook nog Dead Congregation. Deze band heeft ook altijd een enorme invloed weten uit te oefenen op Svart Crown.

Amped-Up: Ik heb een iets meer delicate vraag nu. Je bent afkomstig uit de regio van Nice. Deze werd vorige zomer op de Franse nationale feestdag (14 juli) enorm zwaar getroffen door een aanval van extremisten met een zeer zware slachtofferbalans tot gevolg. Zulke dingen, die voor jou letterlijk doordrongen tot aan je voordeur, is dat iets dat op een of andere manier zou kunnen doorsijpelen in jouw muziek?

JB: Ik voel me niet echt comfortabel om over dit delicate onderwerp te praten. Maar wat ik wel kan zeggen is dat ik blij ben dat ik met mijn muziek iets heb waarmee ik zulke dingen kan verwerken. Dit zijn dingen die in deze tijd altijd en overal kunnen gebeuren. Maar we mogen dit niet gewoon gaan worden. We moeten er mee leren omgaan. Iets wat absoluut geen sinecure is, maar het is absoluut noodzakelijk.

Amped-Up: Is er een scene in zuid-Frankrijk voor wat betreft extreme metal? Ik weet dat er bijvoorbeeld in en om het Île de France nogal wat bands zitten. Is dat in jouw streek ook het geval?

JB: We hadden vroeger wel een goede underground scene, maar eerlijk gezegd heb ik daar de laatste tijd helemaal geen zicht meer op. Er was hier en daar wel een band die er bovenuit probeerde te steken, maar ik kan niet direct namen noemen. Uit Marseille heb je wel Dagoba en Eths. Maar niet echt in hetzelfde genre als wij. Er is wel een scene rondom Parijs en hier en daar nog in Frankrijk, maar niet echt in het zuiden.

Amped-Up: Het moet lukken dat dit jaar het gros van de populairste, Franse metalbands hier op Graspop spelen. We hebben Gojira, we hebben Alcest en Svart Crown. Hoe voelt het om hier deel van uit te mogen maken, als ik het zo mag stellen?

JB: Wij voelen ons eerlijk gezegd nog een beetje als groentjes, zeker in vergelijking met bands als Alcest en Gojira. We hadden het ook niet verwacht om hier te mogen spelen. Toch werden we uitgenodigd. Wij voelen ons daarom uiteraard enorm vereerd dat we hier mogen staan.

Amped-Up: Nog plannen dit weekend, of is het meteen weer de tourbus in en naar de volgende halte?

JB: We vertrekken snel weer, want we zijn eigenlijk samen met Rotting Christ op tournee. Morgen spelen we een show in Frankrijk en later ook nog met Morbid Angel. Later deze zomer volgen er ook nog enkele shows met Brutal Assault.

Amped-Up: ga je vandaag nog bands kijken?

JB: Ik ga zeker nog kijken naar Gojira en naar Devin Townsend. Ik ben ook benieuwd naar Code Orange, maar ik heb eigenlijk geen idee van de planning hier. Ik moet het dringend eens bekijken!

Amped-Up: Bedankt voor je tijd!