Antwerp Metal Fest ligt ondertussen bijna vier weken achter ons, maar de naweeën zijn nog altijd duidelijk zichtbaar. Ook op redactioneel vlak zorgde dit gezellige festival voor een kleine achterstand bij ondergetekende. Drie interviews en twee uitgebreide festivalverslagen later, volgt nu het laatste interview en wat voor één: Niemand minder dan de prinsen van de speed metal stonden mij na hun optreden op te wachten voor een vlotte babbel in het perszaaltje. Evil Invaders draait nog niet al te lang mee in het wereldje, maar mag nu al één van de meest veelbelovende bands van de lage landen genoemd worden. Bij uitbreiding misschien wel van de hele wereld als het op speed metal aankomt. Het relaas van een gezellige babbel met gitarist Max (Maxheim) en bassist Joeri (Van de Schoot) kan je hier lezen.

Hallo Heren, vanmiddag deelden jullie de Mainstage van Antwerp Metal Fest 2017 met onder andere Diablo BLVD en het grote Death Angel. Hoe hebben jullie deze show persoonlijk ervaren?

J: Het was echt ontzettend leuk. Het publiek had er zin in en dat was duidelijk te merken aan de beweging voor het podium. Over het algemeen worden we trouwens altijd positief onthaald waar we ook optreden in Vlaanderen. Ik heb mij althans enorm geamuseerd.

Steven Wittevrouw – Antwerp Metal Fest 2017

M: Ik sluit mij volledig aan bij Joeri. Het is bovendien altijd ontzettend tof om hetzelfde podium te mogen en kunnen delen met enkele muzikale jeugdhelden. Ik ben blij dat de opportuniteit zich voordeed om hier op Antwerp Metal Fest ons ding te mogen doen.

Welke bands kunnen beschouwd worden als de grote, muzikale invloeden van Evil Invaders?

J: Moeilijke vraag. Eigenlijk luisteren we naar alle soorten metal. Onze smaak is zeker niet beperkt tot louter en alleen maar speed metal uit de jaren tachtig. Zo kunnen we een stevig potje death metal ook ten zeerste appreciëren. Natuurlijk kunnen we niet om het feit heen dat de speed/thrash metal uit de jaren tachtig voor ons een enorm grote bron van inspiratie was, maar daarnaast proberen we ook elementen uit andere subgenres uit de metal in ons geluid te verwerken.

M: Alles is welkom, zolang het maar brutaal genoeg is. Carnation was bijvoorbeeld echt fantastisch vanmiddag. Ik ga straks sowieso nog wat merchandise aanschaffen! De meeste brutale metalbands begonnen op te komen in de jaren tachtig en dat is ook gewoon hetgeen ons enorm aanspreekt zowel op muzikaal vlak, maar ook wat de attitude betreft. (Het interview met Carnation op Antwerp Metal Fest kan u trouwens hier lezen)

Ondertussen zijn jullie al heel wat gewoon als het op performen aankomt, gezien de immense populariteit, die Evil Invaders geniet in Japan. Hoe valt deze populariteit volgens jullie te verklaren?

J: Een vraag waar ik helaas moeilijk een antwoord op kan geven. Evil Invaders heeft Japan al twee keer bezocht voor enkele shows te spelen, maar ondanks het feit dat we er al twee keer gepasseerd zijn, blijven we telkens aangenaam verrast door de respons die we krijgen van het aanwezige publiek daar. Het lijkt wel of iedereen in het publiek Evil Invaders kent. Ons eerste album Pulses Of Pleasure was ook uitgebracht in Japan. De Japanners moeten blijkbaar onze muziek ontdekt hebben, want het publiek was telkens fenomenaal. Een ontzettende dankbaar publiek om voor te spelen.

M: Toch is het publiek anders te omschrijven dan hier in Europa. Ze zingen de songs gewoon mee ook al verstaan ze meestal compleet niets van de Engelse taal. Bovendien kijken ze echt enorm op naar de artiesten als persoon. We waanden ons bij momenten echt zoals de Scorpions. Iedereen wou met ons op de foto. Het was te gek voor woorden.

Dat jullie daarentegen niet in elk land even geliefd zijn, werd enkele weken geleden pijnlijk duidelijk toen het nieuws onze redactie bereikte dat Evil Invaders per direct de Verenigde Staten moest verlaten. Hoe verliep heel deze situatie bekeken door de ogen van de protagonisten zelf?

J: De informatie hoe alles zou verlopen, wat betreft de reis en documenten, was van in het begin al redelijk onduidelijk. We gingen ook maar voor een weekend naar daar louter en alleen voor een paar shows te spelen. Toen we voet aan land gezet hadden, bleek  voornamelijk Max het grote probleem te zijn. De rest van Evil Invaders mocht gewoon doorlopen, maar na enkele ogenblikken kwam de security ons melden dat er iets mis was met het visum van Max.

M: Inderdaad. Jammer genoeg wel. Ik werd tegengehouden en urenlang ondervraagd. De personen die mij daar duchtig op de rooster gelegd hebben, hanteerden bovendien duidelijk het ‘good cop, bad cop’ systeem. De ene was uitermate vriendelijk, terwijl de andere heel de tijd de ene vraag na de andere in mijn oor zat te brullen. Een speciale ervaring.

J:  Het grote probleem was dat we besloten hadden om gratis enkele shows te spelen, maar door het feit dat de mensen wel inkomgeld moesten betalen, waren we zogezegd aan het werk. Iets wat niet op voorhand aangevraagd was.

M: Ik denk dat de grote schuldige in heel dit verhaal vooral het heersende rechtssysteem in de Verenigde Staten is. Wij wilden gewoon promo maken voor onze band zoals we dat in elk ander land doen. Het is trouwens volledig onze eigen beslissing of we voor niets willen spelen of niet. Possession, een bevriende band, speelde vorige week nog zonder problemen enkele shows in de Verenigde Staten. Iets wat ons blijkbaar niet gegund was.

J: Het is vooral jammer dat we de geplande shows moesten afzeggen en dat we nooit verder geraakt zijn dan de luchthaven en de gevangenis.

M: Inderdaad, want ik had graag een hapje gaan eten in een klassieke, Amerikaanse McDonald’s. Het zal voor later zijn.

Ik moet persoonlijk toegeven dat er heden ten dage weinig metalbands zo old school ogen als jullie. Ondertussen hebben jullie al duidelijk gemaakt dat dit echt wel een way of life is. Vanwaar deze adoratie voor de jaren tachtig?

J: Haha, dit is gewoonweg zoals we altijd door het leven gaan. We voelen ons enorm comfortabel in de manier waarop we gekleed lopen. Het is echt wie we zijn. ‘What you see, is what you get’, zeg maar. Het is zeker geen showelement.

M: Het is gewoon ook een kwestie van smaak. Net zoals het merendeel van de bevolking er voor kiest om een jeansbroek te dragen in combinatie met een T-shirt. Zo hebben wij allemaal lang haar, dragen we strakke broeken, noem maar op. Het is belangrijk om te kunnen zijn wie je echt bent.

Op 29 september verschijnt Feed Me Violence, het nieuwe album van Evil Invaders. Wat mogen de fans van verwachten?

M: Het nieuwe werk houdt zeker en vast verband met de vorige ep In For The Kill, die inmiddels bijna een jaar uit is. Evil Invaders is absoluut nog steeds dezelfde band. De stijl gaat nooit radicaal veranderen, maar deze keer is het allemaal gewoon wat sneller, agressiever en op een bepaalde manier ook minder melodisch dan het voorgaande werk. Zo staat er op Feed Me Violence bijvoorbeeld geen nummer zoals Stairway To Insanity.

J: Het is duidelijk ons meest agressieve album tot nu toe geworden. Er zijn bovendien niet alleen maar elementen uit de traditionele speed metal op terug te vinden. We wouden echt absoluut onze eigen sound creëren en daar zijn we, denk ik, toch wel in geslaagd. Ik ben althans enorm enthousiast over het resultaat. Hopelijk de fans ook.

M: Het is zeker geen vrolijk album geworden. Verwacht je maar aan iets donker en heavy.

In het najaar staan er ook enkele show op de agenda samen met Channel Zero en King Hiss. Vanwaar de keuze om met deze twee bands de baan op te gaan?

J: Het was onze manager, die met dit aanbod kwam aanzetten en we waren er meteen voor te vinden. Channel Zero En King Hiss zijn twee grote bands, die elk een groot publiek weten te bereiken. Het is een gevarieerde package geworden. We willen altijd onze muziek verspreiden onder zo veel mogelijk mensen. Door deze shows krijgen bijvoorbeeld de liefhebbers van lekker, vettige stoner de mogelijkheid om Evil Invaders live aan het werk te zien. Als we altijd louter en alleen zouden spelen voor fans van speed- en thrash metal zouden we weinig andere mensen bereiken met onze muziek;

M: Op 30 september spelen we trouwens in De Klinker in Aarschot ter ere van ons nieuwe album Feed Me Violence, dat een dagje eerder officieel in de rekken zal liggen. Halverwege augustus staan we trouwens ook op de affiche van het Alcatraz Hardrock en Metal Festival. Een beetje reclame kan nooit kwaad!

Hartelijk dank voor jullie tijd. Ik wens jullie het allerbeste voor de toekomst. Ik kijk alvast reikhalzend uit naar het nieuwe album.