Jurgen Callens

Zweedse bands hebben we in overvloed, Zweedse bands die in hun moedertaal zingen iets minder. Tunga Moln is er zo eentje van. Oorspronkelijk gestart als een instrumentaal tweemans stonerproject onder de naam Wrath Of The Iron Snail, groeide dit duo uit tot een volwaardige band, die ook vocalen inbracht en op dit nieuwe album III een meer metal-georiënteerde richting inslaat. De nieuwe plaat is, zoals je al kon afleiden, de derde van de band en wordt op 11 augustus uitgegeven via het HeviSike label. Wij zetten ons schrap om ons onder te dompelen in een toch wel gewaagde cocktail van stoner, 70’s rock, prog, psychedelica en metal.

In den beginne probeerde Tunga Moln eigenzinnige bands ZZ Top, Nirvana en Black Sabbath als inspiratiebronnen aan te wenden. Aangezien we hier de eerste twee albums van de Zweden niet kennen, kunnen we ons hier niet echt een idee over vormen. Later, op het tweede album, zou gekozen voor een richting die meer in het progstraatje lag, maar ook voor een koers die tegelijk ook donkerder en heaviër was. In 2016 dook de band dan opnieuw de studio in, met metalproducer Eric Lljungstedt voor de opnames van de derde plaat. Hierop stapt de band weer af van de proginvloeden en kiest ze voor de metalrichting. Dit betekent dat alles wat heviger klinkt, er meer hooks te horen zijn, de riffs zwaarder zijn, en het tekstuele thema donkerder (maar aangezien wij hier geen jota Zweeds kunnen, kunnen we jullie hierover niet bijster veel wijsmaken). Typerend voor het album zijn ook de twingitaarpartijen. Deze vinden wij hier dan van toegevoegde waarde. Ook kenmerkend zijn de mooie harmonieuze gitaarpartijen, die de songs een leuke drive geven. Luister bijvoorbeeld maar eens naar Tätt Intill (what’s in a name) hiervoor en je zal ons enhousiasme snappen. De vocalen zijn duidelijk, clean en helder en passen voorbeeldig bij de soms psychedelisch aandoende muziek die Tunga Moln ten gehore brengt. Echt heavy wordt het nooit, veeleer meedragend en bij momenten zelfs op een mijmerende manier maar steeds op een manier die je weet te intrigeren. Een luisteralbum zou je het kunnen noemen. En die Zweedse vocalen? Wel die storen geen moment, ze passen zelfs wonderwel in het geheel. Zelfs een thrash- en powermetalfan als mezelf kan hiervan genieten. Sommige songs kunnen perfect dienen voor op een late night barbeque, wanneer de gasten huiswaarts zijn, en jij nog even aan je vuurput wil nagenieten met een goeie scotch en een dikke sigaar.

Als je je heavy metal al eens wat ruimer wil nemen, en je geen oogkleppen hebt en ook wat openstaat voor psychedelica, stoner, 70’s toestanden en verruiming, dan kan ik je zeker III aanbevelen. Metal dekt de lading niet echt, maar dit is toch wel een heel aangenaam luisteralbum geworden.

Tracklist: