Jurgen Callens

It is heavy metal, they said. You will love it, they said. En nu geloof ik steeds braaf wat mijn collega’s me vertellen en nam ik in dank deze promo aan. Maar nu neemt de ene mens de andere ook al eens graag in het ootje en zadelt die je al eens op met een genre waar je totaal niet mee vertrouwd bent. In mijn geval is dit met de debuut ep van het uit Milwaukee stammende Prezir. Dit Amerikaanse drietal bracht een tijdje geleden in eigen beheer Contempt uit, dat bol staat van een fusie van black, death en thrash metal. Strijdvaardig als ik ben, gaf ik me niet gewonnen en onderwierp de zes tracks op dit debuut aan wat kritische luisterbeurten. Ik heb het geweten.

Nu luisterde ik in mijn jonge jaren nog wel eens naar wat deathmetalbands, omdat die toen vernieuwend, agressief en soms verrassend uit de hoek kwamen. Na een tijdje had ik het echter een beetje gehad met die extremere vorm van metal en keerde ik terug naar mijn meer melodische niche. Toch bleef de attitude van dit subgenre me wel steeds aanspreken. Veel bands, zei het nu populair of minder gekend, zijn dus zeker aan mijn aandacht voorbij gegaan. Prezir is dus een drietal, met leden die alle drie afzonderlijk ook nog in illustere formaties spelen en zijn samen gekomen met één gemeenschappelijk doel: een vorm van extreme hedendaagse metal creëren met old school elementen die hun gezamenlijke afkeer wil uitdrukken voor al het ‘veilige’ dat de hedendaagse metal tegenwoordig voortbrengt. Invloeden hiervoor zoeken de Amerikanen bijvoorbeeld bij voorbeelden als Emperor, Enslaved, Grand Belial’s Key, Arhoslent, Morbid Angel, Deicide en Destroyer 666. Nu luisterde ik vroeger ook wel eens naar de eerste albums van Morbid Angel en kan enkele gelijkenissen dan ook wel beamen. De band werd pas in 2016 opgericht en koos daarom wellicht eerst voor een ep. Die bevat dus vijf songs, voorafgegaan door een intro met een spoken word erdoorheen. De eerste echte kennismaking in feite is dus Devotee Decree, waarop we bij wijlen razende black / death metal horen die tweestemmig gebracht wordt op brutale wijze. De heren raggen maniakaal op hun instrumenten maar zonder ooit in een brei te verzanden. De verhoudingen zitten redelijk goed, al hadden de drums soms misschien iets prominenter in de mix gemogen. Screams en grunts gaan hand in hand op een old school wijze. Gelukkig wordt er ook niet steeds op razernij geteerd en worden hier en daar ook al eens wat tragere, lompere, atmosferische of tegendraadse gedeeltes ingelast. Wel is hetgeen de heren brengen overheersend hondsbrutale en uit de krochten van de hel getrokken metal, zoals je zal horen tijdens het moordende Serpents In The House Of Ra. Speltechnisch valt er op de muziek niets af te dingen, en de vocalen komen uit de tenen zonder techniekjes te moeten gaan gebruiken. Prezir bezorgt de luisteraar dus gewoon een eerlijke pot death / black waar de liefhebbers ongetwijfeld tevreden zullen mee zijn.

Kom je deze debuut ep ergens in de platenbakken tegen, geef hem dan gewoon even een eerlijke kans. Ik als leek kon me er alleszins wel in vinden.

Tracklist: