Bjorn Wielockx

Er zijn maar weinig bands die met (metal)core liefhebbers buiten het genre weten aan te spreken. Oceans Ate Alaska bracht twee jaar geleden met Lost Isles zijn eerste debuutplaat op de markt. De internationale pers was er duidelijk over dat ze, binnen én buiten het genre, als een must-see-act mogen beschouwd worden. Nu de aandacht rond de band weer wat is afgenomen, komen de Amerikanen aanzetten met het vervolg op die uitstekende eerste plaat. Benieuwd of ze met Hikari opnieuw zo’n plaat hebben uitgebracht waarvan de hele harde scène op z’n kop staat.

In se is de sound van Oceans Ate Alaska hetzelfde gebleven. Er werden geen schokkende veranderingen uitgevoerd waardoor deze Hikari in het verlengde ligt van Lost Isles. Alleen zijn de Amerikanen gegroeid in datgene wat ze maken, alles klinkt puurder en dus ook beter. Veel bands vercommercialiseren hun geluid wanneer ze nog op zoek zijn, Oceans Ate Alaska doet het op een subtielere manier.

Een grote verandering is het terugschroeven van de nogal scherpe scream van Jake Noakes. Nog steeds is hij terug te vinden op deze twee telg van Oceans Ate Alaska, alleen moet hij ditmaal, doordat hij wat minder vertegenwoordigd is zorgen voor de echte explosie. De extraverte scream in combinatie met de opzwepende breakdowns zorgen voor een nog beter geluid. Ter vervanging is er nu een hesere scream voorzien die wat mysterieuzer is.

Het feit dat de Oceans Ate Alaska deathcore met zweverige pop combineert zorgt voor een fris geluid. Wanneer je ze voor de eerste keer beluistert, mag je je hierdoor niet laten afschrikken, het is net de kracht van deze band. Ze doen dit op zo’n subtiele/geniale manier dat het niet storend werkt, integendeel zelfs.

De self-titled track is wat mij betreft een teleurstelling. Persoonlijk had ik verwacht dat de band tijdens dit nummer alles uit de kast zou halen, maar het is net minste nummertje op deze Hiraki. De intro is nogal jazzy waardoor ook tijdens de rest van het nummer nauwelijks wat energie te voelen is. Het is wachten tot de laatste track Escapist om het beste nummertje te beluisteren. De breakdowns die hierin verwerkt zitten hebben nauwelijks muziek ter ondersteuning waardoor het live voor leuke taferelen zal zorgen.

Wie opzoek is naar iets origineel moet Oceans Ate Alaska zeker een kans geven. De Amerikanen weten twee uiterste perfect met elkaar te combineren. Invloeden waarvan mijn haren spontaan rechtop komen te staan zoals elektronische intermezzo’s en een wel zeer cleane vocal zorgen voor een uniek geluid. Oceans Ate Alaska heeft zijn moeilijke taak meer dan volbracht: bevestigen.

Tracklist: