De laatste maanden zijn pokkedruk als het op releases aan komt. Soms veel te druk. Zodanig dat er dingen zijn die je wel eens links laat liggen. Op aandrang van mijn bevriende promotor was ik in extremis toch nog bereid om het derde album van het uit Turijn afkomstige Sound Storm te behandelen. Vertigo is het derde album van de Italianen, die al in 2002 met de band startten en in 2008 debuteerden met het album Twilight Opera, in 2012 gevolgd door Immortalia, dat via Scarlet Records verscheen. Vertigo verscheen eind vorig jaar al via het Italiaanse Rockshots Records label. Man, wat heb ik intussen spijt dat ik deze band niet eerder ontdekt heb. Lees verder alstublieft.Zoals gezegd, is de band Sound Storm voor mij dus nieuw. De vorige albums werden opgenomen met een grotendeels andere line-up. De huidige kwam pas in de periode 2014 – 2015 tot stand en het is verbazingwekkend wat een prestatie de groep in die tijd tot stand gebracht heeft. De Italianen kiezen voor een cinematografische opzet voor hun power metal. De nummers dienen als een soort van screenplay die ook effectief getoond moeten worden. Vertigo is een soort van Victoriaans verhaal, initieel gebaseerd op het idee van Dante’s Inferno maar dan uitgewerkt op een meer psychologische en introspectieve manier. Ook live wil de band dit concept als een soort van live musical gaan brengen, met behulp van cinematografische elementen zoals video’s, vuurwerk, pyro’s, ledlampen enzovoort. Video’s voor de nummers Vertigo / The Dragonfly, Metamorphosis en Original Sin kan je intussen al een tijdje op YouTube terug vinden. Muzikaal horen we power metal op een heel hoog technisch niveau, met een super produktie, symfonische koren, soms gothische atmosferen en barokke melodieën. Er ligt ook een heel sterk opera- of musicalgevoel in de nummers. Waarlijks iets heel speciaals. Soms doet het me denken aan dingen die Savatage of Trans Siberian Orchestra ook zouden durven doen. Prachtig voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld het fantastische Original Sin. Wat een prachtig staaltje muziek is me dat! Ook de vocalen zijn sterk, helder, alleen zijn de teksten vanwege het accent soms moeilijker verstaanbaar. Ook het lompere The Ocean is prachtig, mede door de aanvullende dreigende vocalen die de leadzanger bijvallen. Serieus, dit zou metal kunnen zijn die ze in een bioscoop zouden mogen vertolken, met alles erop en eraan. Eerlijk gezegd kan ik er wel inkomen dat dit album in heel wat jaarlijstjes bovenaan geeindigd is. Dit is symfonische power metal van een uitzonderlijk hoog niveau. Ook de opzet, de grootsheid, het lef en de uitvoering van het concept verbazen me keer op keer. Wedden dat muziekfans van opera, die nooit naar metal luisteren, hier ook dol op zouden zijn? Gemini doet me wat aan de betere Kamelot denken en ook dit is een compliment. Vertigo is een album dat je blijft verbazen van begin tot eind. Je ziet de songs als het ware voor je, zelfs zonder de beelden te zien. Op Alice is enkel een koor te horen, maar zelfs dat verveelde geen enkele seconde. The Last Breath tenslotte is een krachtig staaltje van symfonische power metal van eenzame klasse.
Waarschijnlijk zal dit album bij veel fans van symfonische power metal dan ook al wel ergens in de collectie zitten. Voor zij die de groep nog niet kennen: ik kan jullie Vertigo enkel maar ten zeerste aanbevelen. Prachtige plaat van een fabuleuze band.
Tracklist:
- Vertigo
- The Dragonfly
- Metamorphosis
- Forsaken
- Original Sin
- The Ocean
- Spiral
- Gemini
- Alice
- The Last Breath
0 reacties