Jurgen Callens

Underground heavy metal leeft, dank je wel. Nooit waren er meer bands in het genre actief en over de kwaliteit kunnen we over het algemeen ook steeds wel tevreden zijn. Uit Duitsland komt de band Attic, die in de herfst van 2010 opgericht werd en in 2012 zijn debuut The Invocation uitbracht. Nu, vijf jaar later, staat de groep er terug met een conceptalbum: Sanctimonious. Met dertien tracks en een speelduur van over het uur hebben de mannen er alvast hun werk van gemaakt. Attic zoekt het bij het sinistere, het occulte en het spirituele. Verwacht dus geen traditionele happy of power metal maar een donkere vorm van muziek. Van Records brengt het album op 18 augustus uit.

Als je aan metal uit Duitsland denkt, dan gaan je gedachten al snel naar de Teutoonse thrash of de gekende meezingbare power metal uit. De Heimat brengt echter soms ook wat verrassingen voort, zoals het vijftal van Attic. De heren brengen niet alledaagse sinistere, op horrorverhalen en -films gebasseerde, occulte heavy metal met verwijzingen naar soortgelijke bands als Mercyful Fate, Pentagram, Judas Priest en Helstar. De muziek is weldoordacht en technisch strak gespeeld. De songs doen me inderdaad heel erg denken aan het meesterlijke Mercyful Fate, vooral ook omdat de stem van zanger Meister Cagliostro heel dicht aanleunt bij de vocalen van King Diamond hemzelve. Het gitaarwerk en de solo’s vertonen dan weer verwantschap met het werk van Judas Priest. En dat dient enkel als compliment. Kunnen we het origineel noemen? Niet echt natuurlijk, omdat het je teveel aan de grootmeesters doet denken. Maar daarom is de kwaliteit zeker niet minder goed. De combinatie van goeie oude rauwe old school heavy metal met de donkere invloeden zorgt voor een heel atmosferisch geheel.

Waarover het concept en de satanische gezangen precies gaan, vergat men er in de bio bij te vertellen, maar we veronderstellen dat dit wel in het booklet te volgen zal zijn. Na het beluisteren van het album kwamen wij tot de conclusie dat die een absoluut geschikte horrorsoundtrack zou kunnen zijn. Het gebruik van een orgel bijvoorbeeld speelt hier soms een sfeermakende rol in, zoals bijvoorbeeld tijdens A Quest For Blood. Loop hiermee maar eens in je oortjes tijdens je nachtelijke wandeling op je lokale kerkhof. The Hound Of Heaven klinkt iets melodieuzer, maar draagt nog altijd de hand van Satan boven het hoofd. Alweer een intelligente song, met bezwerende highpitched satanische vocalen. Dertien songs in meer dan een uur is best veel, maar in tijden waarin de echte heersers van Mercyful Fate en King Diamond maar zelden meer nieuw werk voorzien, kan dit als surrogaat heel welkom zijn. De plaat verveelt geen ogenblik, omdat de band probeert hier en daar passages in te lassen die sfeer brengen, zoals Dark Hosanna dat akoestisch ook de perfecte satanische horror schept en kleine kindjes bang zal maken, maar ook de sinistere melodie bevat die de songs ver boven de middelmaat uittillen. Of wat dacht je van het als black metal van start gaande Born From Sin? Attic weet de aandacht steeds vast te houden en heeft naar onze mening een heel sterk occult album afgeleverd. Zo mag er al eens een tijdsspanne van een vijftal jaar tussen zitten. Laat de volgende echter maar iets sneller volgen nu.

Sanctimonious is een album dat zeker een publiek zal kunnen aanspreken. Fans van Mercyful Fate raad ik zeker aan om hiernaar op zoek te gaan.

Tracklist: