ad4abf9ba132a76489cb091e70b7d6b0.499x499x1

Ashley Bickx

Burning Down Alaska zorgde in 2015 voor een geslaagd debuut met zijn ep Values & Virtues, dat op heel wat positieve reacties kon rekenen. Sinds zijn oprichting in 2012 kan deze band ondertussen reeds een mooi palmares voorleggen. Zo had ik het genoegen om deze jonge, Duitse wolven live aan het werk te zien op Jera On Air 2016 toen ze daar de Punkbrockbar mochten afsluiten. Dat 2017 een belangrijk jaar voor de band zou betekenen, werd meteen duidelijk: Burning Down Alaska kwam ten einde. Welkom Alazka!

De fans van het eerste uur moeten zeker en vast niet ongerust zijn, want op muzikaal vlak verandert er amper iets ten opzichte van hetgeen Burning Down Alaska in het verleden liet horen. De verandering situeert zich op organisatorisch vlak en dan voornamelijk wat het muzieklabel betreft. De deur van Redfield Records werd achter zich dichtgetrokken en er werd een deal getekend bij het ambitieuze Arising Empire, dat deel uitmaakt van het grote Nuclear Blast. De bandleden verantwoorden de naamsverandering vooral door het feit dat ze als band een nieuwe start willen nemen en dat de nieuwe naam beter past bij het imago dat ze hierbij willen opbouwen.

Zoals gezegd is er op muzikaal vlak amper iets te merken van alle doorgevoerde veranderingen. Iets wat de fans zeker zullen appreciëren. Alazka staat nog steeds garant voor een lichte, goed verteerbare vorm van metalcore die bol staat van de emotionele uitbarstingen. Zo nemen de cleane vocalen van Kassim Auale een meer prominente plaats in ten opzichte van de vroegere composities. Op die manier kan gesteld worden dat Alazka gekozen heeft voor een meer commerciëlere richting. Een gegeven dat de laatste tijd toch meer en meer de kop begint op te steken, maar lang niet altijd in een negatief daglicht gesteld moet worden. Hokjesdenken is immers al lang verleden tijd. Beschouw het als de anti-discriminatiewetgeving, maar dan binnen het muziekgenre in zijn totaliteit.

Phoenix, dat op 1 september verschijnt, is zeker geen slecht album geworden. Ghost, Empty Throne en Hearts Of Gold zijn drie nummers die perfect weergeven waar Alazka voor staat. Bovendien heeft de band besloten om Blossom, het eerste nummer waar Kassim Auale op te horen was als tweede zanger, op deze nieuwe plaat te verwerken. Verwacht echter wel geen absoluut topalbum, want daarvoor ontbreekt het deze Phoenix echter wat aan de spreekwoordelijke ‘ballen’. De cleane vocalen hadden bij momenten toch beter iets meer op de achtergrond gestaan. Iets wat duidelijk wordt op een nummer zoals Legacy.

Ondanks alle veranderingen gaat Alazka gewoon verder waar Burning Down Alaska ophield. Dat er binnen het metalsegment plaats is voor deze jonge gasten is wel duidelijk, gezien de exponentieel gestegen populariteit van acts zoals Bring Me The Horizon en Imminence. Degelijk en genietbaar, zo valt deze Phoenix nog het best van al te omschrijven. Toch zullen de fans van het stevigere werk hun neus ophalen voor Alazka, maar dat is perfect ok. Iedere band heeft zo zijn eigen doelpubliek.