Ashley Bickx

Op politiek vlak vaart Zwitserland steevast zijn eigen koers. Een stelling die in zekere zin ook opgaat voor Eluveitie. In eigen land scheren deze dames en heren hoge toppen met hun eigenzinnige combinatie van folk en metal, maar ook buiten de eigen landsgrenzen groeit de populariteit van deze band met de spreekwoordelijke minuut. Toch kampt zelfs het beste vlaggenschip wel eens met interne strubbelingen: Drie bandleden kozen voor een nieuwe muzikale uitdaging onder de vorm van de band Cellar Darling. Hierdoor moest bandleider Chrigel Glanzmann op zoek naar nieuwe versterkingen: Een nieuwe drummer, gitarist en zangeres stonden op het lijstje. Voor de fans was het voornamelijk (bang) afwachten of de nieuwe zangeres in de voetsporen zou kunnen treden van Anna Murphy. Sinds 18 augustus is er wederom voer voor menig discussie, want dan verscheen Evocation II – Pantheon met de steun van Nuclear Blast. Of de wijzigingen in de line-up een invloed gehad hebben op het geluid van de band, kan U lezen in onderstaande review.

Zoals de naam van het nieuwe album al doet vermoeden, is dit de langverwachte opvolger van Evocation I – The Arcane Dominion, die inmiddels ook al weer stamt uit het vorige decennium. Met de Evocation-collectie heeft Eluveitie de ideale uitlaatklep gevonden om het accoustische pad ten volle te bewandelen, wat zorgt voor een mooie afwisseling in het oeuvre van deze Zwitserse band. De Keltische cultuur vormt de hoofdmoot, waardoor deze Evocation II – Pantheon dan ook als een waar conceptalbum beschouwd kan worden.

Wie de band een beetje volgt, kon onmogelijk om de nieuwe nummers heen. Epona en Lvgvs werden enkele weken geleden elk voorzien van een videoclip. Twee nummers die de blauwdruk moesten vormen voor hetgeen de fans mochten verwachten van het nieuwe album. Op zich verre van een slechte zet, want Epona behoort met absolute zekerheid tot één van de sterkere nummers van Eluveitie tout court. Lvgvs zal bij menig Vlaming dan weer steevast gekoppeld worden aan het drinkelied Wat Zullen We Drinken van Bots of aan het nummer Drunken Sailor van Irish Rovers. Toch weet Eluveitie een eigen smoelwerk te geven aan deze song, waardoor het gevoel van leentjebuur zeker niet de kop weet op te steken.

Maar om klare wijn te schenken: Epona en Lvgvs zijn meteen ook de twee meest up-tempo nummers van alle achttien songs die terug te vinden zijn op deze Evocation II – Pantheon. Voor het overige wordt sterk ingezet op het accoustische aspect. Sfeerschepping is iets waar Eluveitie altijd al enorm sterk in is geweest. Toch wordt op deze manier de flow op bepaalde momenten jammer genoeg onderbroken. Achttien nummers lijkt veel, maar er zijn er een heleboel bij die afkloppen op minder dan anderhalve minuut. Wie echter de vocale capaciteiten van Fabienne Erni aan een grondig oordeel wil onderwerpen, kan hiervoor best een beroep doen op het nummer Artio: Vijf minuten hemelse zang, die op het einde afgewisseld wordt door prachtige akkoorden op de doedelzak. Absoluut een waardige opvolgster, die Fabienne Erni.

Drie nieuwe leden verwelkomen en inwerken in het bandgeluid, is geen makkelijke klus. Met dat in het achterhoofd, is Eluveitie er met verve in geslaagd om de draad weer op te pikken, want met nummers als Epona en Artio bewijzen de drie nieuwkomers dat ze heel wat in hun mars hebben. De fans van het eerste uur kunnen wederom op beide oren slapen. Als enige punt van kritiek kan het feit aangehaald worden dat de flow op bepaalde momenten wat verstoord wordt door de korte intermezzo’s, die soms weinig aan het geheel bijdragen. Liefhebbers van dergelijke accoustische passages mogen echter gerust een heel punt bij bovenstaande score tellen. De toekomst van Eluveitie ziet er veelbelovend uit. Benieuwd wat de echte opvolger van Origins de luisteraar zal voorschotelen.