Jurgen Callens

Een nieuwe plaat van Motörhead? Inderdaad, niet met opgepoetste demo-opnames die nog ergens op de plank stof laten te happen. Wel een album met covers die Lemmy Kilmister met zijn bandleden doorheen de jaren opgenomen heeft. Velen zullen sommige versies al wel meermaals gehoord hebben, maar voor anderen zullen er dan weer verrassende keuzes op Under Cöver staan. Elf stuks in totaal hebben dit album gehaald, dat op 1 september zal uitkomen via Silver Linings Music/Motörhead Music.

Van de doden niets dan goed. En dat zal ook van toepassing zijn op dit ‘nieuwe’ Mötorhead-album. De meeste versies mogen dan wel gekend zijn bij de echte fans, voor mensen die niet zoveel van de band in de kast staan hebben, is dit best wel een interessante release geworden. Lemmy en zijn band brengen versies van songs van andere grootheden, die ze geheel naar eigen hand weten te zetten, en het soms ook nog eens leuker weten te laten klinken dan het origineel. De stem van onze gevallen held is markanter dan de meeste markante stemmen in het rock and rollwereldje, en hoewel Lemmy nooit de grootste of beste zanger van de scene geweest is, wist hij toch steeds op zijn eigen wijze de songs van een perfecte eigenheid te voorzien. Dit doet hij nu ook met deze verzameling van covers. Die klinken goed. Heel goed. Eigenlijk gewoon zelfs alsof het echte Motörhead nummers zijn. Breaking The Law van Judas Priest met een grommende stem, God Save The Queen van The Sex Pistols met een portie meer ballen? Heerlijk. Het interessantste komt echter hierna: een heerlijke versie van Heroes van David Bowie. Deze song is waarschijnlijk ook één van de laatste die de band ooit opgenomen heeft. Wedden dat Kilmister en Bowie er daarboven of -onder nog een goeie op zitten te drinken? Hierna volgt een uitvoering van Starstruck, waarop Lemmy in duet gaat met Biff Byford van Saxon. Cat Scratch Fever van Ted Nugent zal bij velen ook wel bekend in de oren klinken, en hoewel de Rolling Stones me anders niet echt weten te boeien, gaan Motörhead’s versies van Jumpin’ Jack Flash en Sympathy For The Devil er hier dan wel weer heel vlotjes in. Hellraiser kennen we zowel in de versie van Motörhead als van Ozzy Osbourne. Persoonlijk niet mijn favoriet op dit album, maar we kunnen de keuze wel begrijpen. Rockaway Beach van The Ramones staat er dan wel weer op in een demo-versie, en dat hoor je wel aan de vocalen van Lemmy die gewoon heel clean en op automatische piloot ingezongen lijken te zijn, gespeend van elke korrel op zijn stem. Heerlijk is ook de schitterende versie van Twisted Sister‘s Shoot ‘em Down, een nummer dat Mötorhead wel op het lijf geschreven leek. Motörhead was zelf ooit een grote bron van inspiratie voor de jonge jongens van Metallica. Laatsten groeiden uit tot de grootste iconen van de metal, maar zonder Motörhead hadden ze die status misschien nooit bereikt. Dat het respect wederzijds is, blijkt uit Motörhead’s machtige versie van Whiplash.

Under Cöver is een eerlijk album. Een album dat eigenlijk echt wel thuis hoort in de collectie van elke fan. Er zullen nog veel dingen opduiken waar geld uit geslagen zal worden, die veel minder interessant zullen zijn. Zelfs al heb je de nummers al wel ergens op een b-kantje of speciale versie staan, nu is het je kans om ze als verzameling in huis te halen.

Tracklist: