De debuutplaat Take To Skies van Enter Shikari zorgde voor een bom binnen het genre. De bands die elektronische invloeden probeerden te integreren in hun hardcore/metalcore sprongen als paddenstoelen uit de grond. Het leek wel of plotseling iedereen een draaitafel mee op het podium sleurde, meestal zonder succes. Attila, I See Stars, The Browning en Eskimo Callboy zijn zowat de enige die de tand des tijds hebben doorstaan. Die laatste bracht onlangs een nieuwe plaat op de markt. Eens kijken of ze met recht en rede in het rijtje van toppers binnen het partycoregenre worden vermeld.

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik het nooit echt gehad heb voor de party core van Eskimo Callboy. Al vanaf de eerste plaat ligt de focus van de Duitsers te fel op het feestelement. Meer net als de andere opgesomde bands doet de band er juist alles aan om het feestje op gang te trekken, wat bij mij vaak als storend werd ervaren. De eerste single, VIP, die ik beluisterde van deze nieuwste plaat zorgde voor spontane zuuroprispingen. De core-elementen werden fel naar de achtergrond verplaatst waardoor ook de agressie verdween als sneeuw voor de zon.

Wanneer je deze The Scene in je cd-speler pleurt, doen de eerste tonen je denken aan één of andere hiphopper. Wanneer Sebastian Sushi Biesler en Kevin Ratajczak hun kelen openzetten zijn we pas echt vertrokken. Met Back In The Bizz schiet Eskimo Callboys furieus uit de startblokken. Zelfs de elektronische intermezzo’s storen me niet, en zijn op een goede manier verwerkt. Ze zorgen voor een nog feestelijker geheel. Jammer dat bij track twee, MC Thunder, het al heel wat minder is.

Zoals je wel kon verwachten na het beluisteren van hun eerder vrijgegeven track VIP staat er ook een hoop rotzooi op deze plaat. Nummers waarvan Bring Me The Horizon zelfs zou zeggen dat ze een brug te ver zijn. Clean vocals en elektronische intermezzo’s die Peter Van De Veire van M&M zelfs nog zou appreciëren.

Desondanks leveren de Duitsers hier een degelijke plaat af, iets wat ik in de verste verte niet had zien aankomen. Natuurlijk staan er nummers op die je wat minder zullen boeien, maar als je liefhebber bent van het genre zal je toch je gading vinden op deze The Scene. De titeltrack heeft een guest vocal van niemand minder dan Fronzilla, wie samen met de Duitsers voor een prachtig partycorenummertje heeft gezorgd. Ekimo Callboy deed wat ik niet had verwacht, mij zo’n drie kwartier, met ups en downs entertainen.