Faarfest 2017 – Jeugdhuis De Faar – Zaterdag 26 augustus 2017

Bjorn Wielockx

Zaterdag 26 augustus 2017 was een hoogdag voor de hardcoreliefhebbers uit de Kempen. Niet alleen vond er een tweede editie van Faarfest plaats in Meerhout, nog geen 10 kilometer verderop, in Mol om precies te zijn, kwam hardcoregigant First Blood het kot afbreken. Doordat de organisatie van Faarfest met Titans, Screw Houston (NL), If I May, Stranger Dimension, My Aim, Set Things Right en Moments een magistrale affiche had samengesteld voor amper zeven euro, was mijn keuze snel gemaakt.

Omdat ik in de verkoop werk, heb ik Titans en Screw Houston gemist, gelukkig stond mijn favoriet van de dag, If I May, van zeven tot half acht geprogrammeerd. Wanneer ik de deur van het werk achter me dichttrok, besefte ik dat het eindelijk zo ver was. If I May staat al zo’n anderhalf jaar met stip aangeduid om live te ervaren.

Klokslag zeven uur arriveerde ik bij jeugdhuis De Faar. Aan de mensen die buiten in het gras lagen te chillen kon ik al afleiden dat de mannen uit Herzele nog niet begonnen waren. Wanneer ik de zaal binnenwandelde begon mijn hart instant sneller te slaan. In deze kleine, intieme zaal gingen later op de avond Moments en Set Things Right alles naar de verdoemenis spelen.

If I May

If I May werd wat aan z’n lot overgelaten. Ze hadden het duidelijk moeilijk om het geluid goed af te stellen, want wanneer de band effectief van start ging stond het geluid alles behalve perfect. Op de koop toe werden de lichten veel te laat gedoofd waardoor het onduidelijk werd of ze aldanniet gestart waren. Wanneer je de muziek van If I May wat kent, zal je weten dat de vocal van Linz De Strooper één van de belangrijke elementen is binnen het geheel van de Oost-Vlaamse band. Het geluid dat niet naar wens was zorgde ervoor dat hij wat naar de achtergrond werd gedwongen, waardoor ze ook aan kracht moesten inleveren. Toch wisten ze me makkelijk zo’n twintig minuten te entertainen.

De gekozen opener voelde een beetje wrang aan. If I May had ervoor gekozen om uit de startblokken te schieten met een totaal onbekend nummer, Dreamer. Hierdoor werd er geluisterd naar de muziek en was er van interactie weinig sprake. Home is afkomstig van hun tweede schijfje No Man’s Land, het was duidelijk dat deze gekende track voor wat meer sfeer zorgde binnen het toch selecte publiek, getuige het “vierkantemetergehuppel”.

De mannen uit Oost-Vlaanderen hadden er duidelijk zin in. Drummer Jens Francois verdient een speciale vermelding. Doordat het zo’n klein zaaltje was, voelde je de intensiviteit van de drums des te beter. De man knalde alsof zijn leven ervan af hing; logisch gevolg was een kapot drumvel na de show. Net zoals de opener werd er als afsluiter gekozen voor een nieuw nummer. Wederom vond ik dit een vreemde keuze, maar Hollow Ground heeft wel alles om de perfecte afsluiter te worden. Alles waarvoor If I May staat komt aanbod in deze track namelijk: technisch hoogstaande muziek, beklijvende emoties en agressie.

If I May zette hier een meer dan degelijk show neer. Jammer dat het geluid niet al te best stond afgesteld, en ook de setlist had wat mij betreft wat vertrouwder mogen zijn. Jammer dat ook de track Remember Tomorrow afkomstig vanop No Man’s Land, niet werd gespeeld. Deze heeft namelijk een guestvocal van de frontman van Moments, Dries Monsieurs die ook al aanwezig was. Volgende keer ga ik al wat verder gaan dan mijn achtertuin om deze veel belovende band aan het werk te zien.

Setlist:

Intro
Dreamer
Home
Intermission
No Man’s Land
Recovery
Hollow Ground

De organisatie van Faarfest had een hotdog voorzien voor zij die een hongertje kregen. Persoonlijk ben ik daar niet zo’n fan van en heb ervoor gekozen om naar een nabijgelegen frituur te wandelen. Hierdoor heb ik de set van Stranger Dimension spijtig genoeg niet kunnen bekijken.

My Aim

De volgende band op de affiche was My Aim. Vorig jaar wisten ze me met Entropy met verstomming te slaan. Zonder twijfel de beste promo die ik ontving in 2016. Ik was dan ook superbenieuwd om deze West-Vlaamse band eindelijk eens aan het werk te zien. Wanneer de mannen hun geluid aan het afstellen waren kon je de kracht van deze band al horen. Technisch hoogstaande metalcore met hier en daar wat deathinvloeden.

Spijtig genoeg viel de show me wat tegen. Het oogde allemaal wat rommelig waardoor je nooit echt in de juiste sfeer geraakte. Zoals bij vele bands die avond was het geluid van My Aim niet naar behoren, waardoor ze automatisch al in kracht moesten inboeten. Ondanks het feit dat de Kortijkzanen meer dan hun best deden kreeg ik niet hetzelfde gevoel als bij een luisterbeurt op album.

My Aim stelde me veelal teleur, al konden ze er zelf bitter weinig aan doen. Het geluid kon de technisch hoogstaande muziek niet zuiver genoeg overbrengen, waardoor het een chaotisch geheel werd. Laat My Aim nu net alles keurig verzorgd en strak brengen; iets wat niet te horen was in Meerhout. Ik ga deze show zo snel mogelijk vergeten en geef ze zeker nog eens een kans, want My Aim blijft één van de meest talentvolle bands binnen het genre.

Set Things Right

Na de show van My Aim stond de Antwerpse metalcoregigant Set Things Right op het programma. Ik herinner het mij nog goed dat ik buiten tegen mijn vrienden beweerde dat zij het geluid perfect gingen afstellen, aangezien het routinees zijn. Net voor de start vroeg de band om tijdens de show maar aan te geven hoe het geluid moest afgesteld worden. Jammer want een hele set lang was het geluid niet om aan te horen, en dus stelde ook Set Things Right veelal teleur.

Het was duidelijk dat de Antwerpenaren naar jeugdhuis De Faar waren afgezakt voor een feestje. Er werd niet te veel aandacht besteed aan de présence, waardoor het voor de neutrale toeschouwer als een zooitje kan en zal overgekomen zijn. Door het nog al rommelige geheel was het voor Roger Jr. De Koning moeilijk om zijn cleane vocal op de juiste toon te houden. Verschillende keren zat de man er naast, wat jammer is als je weet dat hij net één van de pluspunten is binnen de band.

Het was al een hele avond verdacht stil op de dansvloer. De ervaren rotten die Set Things Right zijn, brachten daar in no time verandering in. Zo’n hele set lang was er activiteit in het publiek met leuke taferelen tot gevolg. Één man was net iets te enthousiast. Hij sprong als een ninja de lucht in maar door de extreem gladde vloer kwam hij op een wel zeer pijnlijke manier in aanraking met de grond.

De sfeer tijdens deze show was op en top, het was duidelijk dat zowel publiek als band genoten. Toch had ik net wat weer verwacht van een band die zoveel ervaring op de teller heeft staan. Op momenten leek het wel alsof ze voor de eerste keer samenspeelde, getuige een foutieve intro die meermaals aanbod kwam, veel te veel onverstaanbaar geleuter tussen de nummers. Wanneer het er echt toe deed, tijdens de destructieve stukken van Set Things Right, zat het er wel pal op.

Enkele dagen terug maakte de band bekend dat ze gaan stoppen. Jammer, Set Things Right gelde als één van de toonaangevende bands binnen de metalcorescène. Op zaterdag 25 november spelen ze hun laatste optreden in de Nooduitgang te Edegem. Het zaaltje waar het voor hen allemaal begon in 2009. Allen daarheen zou ik zeggen!

Setlist:

Intro + Deathwish
Winter’s Tale
Don’t Close Your Eyes
The Puppet Show
Awake
So Fragile So Frail
Fairytale Gone Bad
JESUX 666
Dear Erica

Moments

Moments, die een thuismatch speelde, had hoge verwachtingen in te lossen. Al was het belangrijkste op dat moment, eindelijk eens een band met acceptabel geluid. Hierover ga ik kort en bondig zijn: het was meer dan oké. Het geluid van de mannen uit Tessenderlo bezorgden je instant kippenvel.

Openen deed de band met What If, afkomstig van de ep Outlast, die eerder dit jaar verscheen. Vanaf de eerste noot volgde er een explosie van jewelste. De benen, armen, mensen, en pintjes vlogen duchtig in het rond. Elke song opnieuw steeg de energie tussen band en publiek, wat uiteindelijk resulteerde in enkele veldslagen.

Tijdens Our Dreams, het tweede nummertje in de fantastische set van Moments, ging het dak er helemaal af. Zelfs de barmannen kropen over de toog om de side-to-side-pit nóg meer cachet te geven. Zoals verwacht werd het publiek helemaal wild bij publiekslieveling The Voiceless. Er was een verhoogd platform waar de bands hun merch hadden uitgestald, de favoriete springplank voor enkele durvers in de zaal zo bleek.

Afsluiten deed de band met House Of Habbits, afkomstig van op Outlast. Het was duidelijk dat heel de zaal volstond met Moments-fans, iedereen zong heel het nummer uit volle borst mee. Toch bleef het publiek met een hongertje achter; was het optreden nu al afgelopen? Nee hoor, de mannen uit Tessenderlo kwamen nog terug voor een bisnummertje. Er werd gekozen voor Lost Souls, wat ik in eerste instantie een vreemde keuze vond. Echter zorgde deze krachtpatser ervoor dat de sfeer direct weer op en top zat, door zijn explosieve begin. De combinatie tussen sing-alongs en een allesvernietigende breakdown op het einde, die nota bene op gang werd getrokken door Monsieurs zelf zorgde voor de verwachte adrenalinebom.

Wat een topshow zetten de mannen hier neer. Samen met de show tijdens de afscheidsshow van Campus, zonder twijfel de beste shows van Moments die ik al heb mogen aanschouwen. Al ben ik geneigd om te stellen dat het op Faarfest net dat tikkeltje beter was, aangezien ze een uitgebreider repertoire hadden. Zoals verwacht zorgde Moments voor een mokerslag!

Setlist: