Ashley Bickx

Het mooie aan het schrijven voor Amped-Up is dat er in de bodemloze put van nieuwe releases af en toe een band de revue passeert, waar ondergetekende werkelijk nog nooit van gehoord heeft. Zelfs in de vijver waar regelmatig met veel liefde uit wordt gevist, durft er regelmatig al eens een compleet onbekende band op te duiken. Emil Bulls maakt daar deel van uit. Opgericht in het gezegende jaar 1995 en sindsdien album na album timmerend aan de weg naar boven. Op 29 september verschijnt album nummer negen via AFM Records genaamd Kill Your Demons. Of we hier te maken met een ‘nieuwe’ ontdekking kan je lezen in onderstaande review.

Persoonlijk had ik nog nooit gehoord van deze, uit Munchen afkomstige alternatieve rockband, die vooral binnen de eigen landsgrenzen een grote populariteit geniet. Alternatief, want deze heren maken het verdomd moeilijk om hun muziek te catalogeren onder een bepaalde noemer. Iets wat ze op deze negende langspeler nog maar eens duidelijk maken. Opener Kill Your Demons doet sterk denken aan de typische Amerikaanse ‘spierballenmetal’ van bands zoals Five Finger Death Punch en Invidia. Qua thematiek sluit deze song sterk aan bij de horrorklassieker It, die dezer dagen, weliswaar in herwerkte vorm, voor ware successen zorgt aan de kassa van menig bioscoop. Een stelling die de band kracht weet bij te zetten door dit nummer van een videoclip te voorzien welke door Youtube steevast een 18+ label krijgt opgespeld. Gelukkig werd er ook gezorgd voor een gecensureerde versie, welke hieronder wordt meegegeven.

Tijdens het nummer The Ninth Wave trekt Emil Bulls dan weer volop de kaart van de metalcore: Een catchy refrein, harde vocalen en een breakdown, die live voor heel wat deining zal zorgen. Metalcore vormt trouwens ook de hoofdmoot voor het daaropvolgende Black Flags. Alleen jammer dat het refrein het niveau van deze song wat doet kelderen. Miss Magnetic mag meteen ook gerekend worden tot één van de mindere nummers, die terug te vinden zijn op deze Kill Your Demons. Op zich is er niets mis met wat poprock, maar dit nummer valt net iets te hard uit de toon. Once And For All en The Anatomy Of Fear bevatten daarentegen dan weer een uiterst aanstekelijk refrein, dat meteen uitnodigt tot meezingen. Of althans een poging tot.

Het eerste hoogtepunt krijgen we voorgeschoteld met het nummer Euphoria, dat beschikt over uitsluitend cleane vocalen, een spetterende gitaarsolo en een pracht van een refrein. Bij dit nummer stel ik mij luidop de vraag hoe het mogelijk is dat deze band tot op heden onder mijn persoonlijke metalradar is kunnen blijven. In Any Case Maybe kent dan weer een sterke, naar punk neigende vibe, welke het tempo opnieuw wat niveaus hoger weet te leggen. Gone Dark en Levels And Scales zijn twee sterke composities, die net zoals het openingsnummer dicht aanleunen bij de typische, Amerikaanse heavy metal van vandaag. Dat Emil Bulls graag verrassend voor de dag komt, mag na het beluisteren van deze Kill Your Demons wel duidelijk wezen. Toch weten deze Duitsers het vat van verrassingen nog een keer volledig open te trekken bij het afsluitende Winterblood (The Sequel): Een nummer dat erg ingetogen van start gaat om vervolgens tijdens het refrein naar zijn melancholische climax toe te werken, waarbij frontman Christoph Von Freydorf zijn vocale kwaliteiten nogmaals ten volle etaleert. Afsluiten met een tweede hoogtepunt heet zoiets.

Ondanks een paar kleine uitschuivers heeft Emil Bulls met deze negende worp het ideale materiaal in huis om ook buiten de eigen landsgrenzen door te breken. Kill Your Demons is fris, energiek en heeft het potentieel om een uitgebreid publiek aan te spreken. Het is duidelijk dat deze band bestaat uit muzikanten, die beschikken over heel wat muzikale ervaring, ondanks enkele wijzigingen in de line-up doorheen de jaren. Kill Your Demons heeft ondertussen heel wat rondjes gedraaid en zal er ongetwijfeld nog heel wat draaien de komende weken. Een album waar de klasse van af druipt!