Het Italiaanse Burning Ground zal bij het gros van jullie, onze lezers, nobel onbekend zijn. Hier gaat verandering in kunnen komen. Het nieuwste werk van deze band, Last Day Of Light is een pareltje uit de zwijnenstal van het powermetalgenre.
Burning Ground opereert vanaf Sardinië sinds vijftien jaar. Ondanks de leeftijd van de band is Last Day Of Light pas de eerste release. Muzikaal past het Burning Ground-plaatje in de reeks Savatage, Candlemass, Symphony X en dergelijke meer.
De plaat bevat zes oerdegelijke power metal knallers. Dit wordt voorafgegaan door een erg knappe, filmische intro en afsluiten doet de plaat ook weer instrumentaal met een stukje akoestische gitaar. De intro alleen al bewijst dat de band koste noch moeite gespaard heeft om de productie op een meer dan deftig niveau te krijgen.
Vernieuwing staat niet in het woordenboek van de band, integendeel. De band brengt eerder een ode aan wat power metal zo geliefd maakt bij een grote groep liefhebbers: Veel melodie, beklijvende riffs en voortreffelijke zang. Voor dat laatste is Maurizio Meloni verantwoordelijk. Zijn stemgeluid ligt in lijn met, zeg maar Ralf Scheepers (Primal Fear). Hij zoekt dan niet de hoogste regionen op, maar dat beschouw ik eigenlijk niet als een afknapper. Integendeel.
Af en toe wordt er wel eens een beetje buiten de lijntjes gekleurd. Luister eens naar de eerste seconden van The Burning Ground. De band durft hier een beetje aritmisch te gaan, waarbij de song een progressief tintje mee krijgt. Er is ook het gebruik van enkele digitale effecten te horen, zoals bij de titelsong. Deze dingen zorgen voor wat eigenheid waardoor de band zich durft te onderscheiden van menige andere genregenoten.
Last Day Of Light is een mooi album, maar… Wij missen enkel wat meer draagkracht. Slechts een zestal nummers op een debuutplaat als je band al sinds 2002 bestaat? Dit is toch wel een beetje mager. Het lijkt ons dan ook niet echt opportuun dat we deze band ooit live gaan zien in onze contreien. Lokaal wordt er al wel eens opgetreden op idyllische locaties (kijk de Facebook pagina van de band er maar eens op na) maar veel verder dan Sardinië gaat de band wellicht niet geraken qua live performances. Misschien is het een bewuste keuze om min of meer underground te blijven. Maar dan vraag je je ook weer af waarom je deze review aan het schrijven bent, niet?
Tracklist:
- Dark Age
- The Killing Hand
- Darkened Desire
- Facing The Shame
- Before I See
- The Burning Ground
- Last Day Of Light
- Dawn Of Hope
