Ashley Bickx

Een week geleden had ik genoegen om gitarist Dave Stephens aan de tand te voelen onder andere omtrent het nieuwe, aankomende album van zijn band We Came As Romans, welke op 20 oktober in de rekken ligt bij uw betere platenboer. Het vertrouwen bij Nuclear Blast is blijkbaar groot, want na vier albums bij het label Equal Vision stapten deze Amerikanen over naar de Duitse grootmacht, weliswaar bij het sublabel Sharptone Records. De review lees je hier.

Twaalf kaarsjes mochten de jongens van We Came As Romans dit jaar uitblazen. In metalcoremiddens mag dan ook stilaan gesproken worden van een gevestigde waarde. Qua populariteit kunnen ze momenteel nog niet tippen aan ‘leeftijdsgenoten’ zoals Parkway Drive of Architects, maar desondanks hebben ze een trouw legioen fans achter zich staan.

Gitarist Dave Stephens gaf in het interview al aan dat metalcore, net als alle andere genres, enkele jaren geleden in een dal zat. Er was nood aan een frisse wind, die er gelukkig ook kwam. Het geluid van de bands veranderde: Sommige bands gingen een commerciëlere koers varen, terwijl bij andere bands de agressiviteit bleef primeren. We Came As Romans is op dat gebied altijd wat een vreemde eend in de bijt geweest, gezien de covers van popnummers waarmee ze heel wat harten voor zich wisten te winnen. Op Cold Like War tapt de band echter uit een ander vaatje: Over het algemeen bekeken komen deze Amerikanen op de proppen met hun zwaarste werk tot op vandaag. Getuige daarvan het openingsnummer Vultures With Clipped Wings, dat enigzins ingetogen begint om halverwege los te barsten met een stevige breakdown en het opzwepende Wasted Age.

Dat We Came Is Romans niet vies is om buiten de lijntjes van het metalcoregenre te kleuren, werd al duidelijk gemaakt door het coverwerk. Op deze Cold Like War gaan ze echter nog een stapje verder met het nummer Encoder, dat van start gaat als een heuse dancetrack welke geleidelijk ‘heavier’ wordt door de toevoeging van de zware gitaren. Hierdoor doet dit nummer wat denken aan bands zoals The Browning of het immens populaire Enter Shikari.

Een belangrijk punt echter zijn de cleane vocalen, die over de ganse lijn jammer genoeg niet weten te overtuigen. De ‘cleans’ zijn altijd zeer delicaat. Love it or hate it. Een tussenweg is er meestal niet. Slecht zijn ze zeker niet, want tijdens Lost In The Moment wordt er op die manier zelfs toegevoegde waarde gecreëerd. Op het nummer Promise Me slaat de band de bal echter mis naar mijn bescheiden mening.

Cold Like War kent heel wat sterke momenten, maar van een echt topalbum kan geen gewag gemaakt worden. Daarvoor zijn de cleane vocalen soms net iets te ‘cheesy’. Ondanks het feit dat deze vijfde langspeler gecatalogeerd mag worden als één van de zwaarste albums van We Came As Romans tot op vandaag, wordt de agressiviteit van andere, toonaangevende bands zoals Breakdown Of Sanity niet geëvenaard. Fans van de band kunnen dit album echter blindelings aanschaffen.