Ashley Bickx

De voorbije maanden waren de releases op het vlak van grindcore enorm dun gezaaid. De zomer van 2017 zal de geschiedenis ingaan als eentje die vooral de fans van death metal en metalcore enkele mooie dingen gebracht heeft. ‘Enkele’, want de zomermaanden zijn traditioneel erg rustig als het op nieuwe release aankomt. Nu de bladeren weer volop van de bomen beginnen te vallen en de herfst officieel zijn intrede gedaan heeft, wordt er weer volop reikhalzend uitgekeken naar heel wat nieuw materiaal. Voor het grindcorecollectief Implore kon het najaar duidelijk niet vroeg genoeg beginnen, want op 22 september verscheen langspeler nummer twee, genaamd Subjugate via Century Media Records. Of we alvast kunnen spreken van een eerste bommetje, kan je hier lezen in onderstaande review.

Met wortels in Hamburg, hebben we hier dus duidelijk wederom te maken met een Duitse band. Het lijkt wel of er op iedere Duitse straathoek een metalband huist. Maar zolang deze bands muzikaal hoogstand werk blijven voortbrengen, hoor je mij alvast niet klagen.

Normalerwijze bevat iedere review een inleiding, corpus en slot. Een slot waarin meestal een conclusie gevormd wordt over het desbetreffende album. Welnu, deze keer heb ik volledig schijt aan deze traditionele opbouw, want wat Implore hier op de luisteraar loslaat, tart alle verbeelding en wel in de positieve zin van het woord. De loftrompet mag meteen boven gehaald worden. Dergelijke gecontroleerde brok agressie en venijn zullen we dit jaar naar alle waarschijnlijkheid niet meer voorgeschoteld krijgen.

Werkelijk alles past ineen als een Ravensburger-puzzel van 5000 stukken: De drums zijn verschroeiend, de vocals rauw en brutaal en het gitaarwerk zorgt er voor dat die paar mooie esdoorns in mijn tuin na de eerste luisterbeurt meteen tegen de pas van voedsel voorzien gazon geveld lagen. De meeste nummers razen als een wervelwind voorbij en klokken af een goeie twee minuten. Toch laat Implore ook horen dat hij meer in zijn mars heeft dan louter stampende beukers. Patterns To Follow is daar een mooi voorbeeld van: een nummer dat meer aanleunt tegen death metal en dan vooral de goeie, oude, Zweedse variant. Een slepend einde brengt ons bij het nummer Ecocide, dat het album van een mooie rustpauze voorziet door een overweldigende, desolate sfeer bij de luisteraar op te roepen. Omarm die relatieve kalmte, want daarna zijn we weer vertrokken voor een klein kwartier, dat bol staat van de grindcore/death metal/crust, waarbij de blastbeats de luisteraar rond de oren vliegen.

Het extreme metalalbum van 2017 is naar mijn mening dan ook bekend. Waar die eer in 2016 nog weggelegd was voor Nails, mogen de jongens van Implore dit jaar de honneurs waarnemen. Verder zoeken heeft weinig zin, want deze Subjugate zal de komende maanden niet meer overtroffen worden. Implore heeft de lat hoog gelegd. Heel hoog! Op 1 november staan deze Duitsers op het podium van de Magasin 4 in Brussel samen met de Zweedse grindcoreband Gadget.