Als we het over de Bay Area hebben denken jullie meteen aan de Big Four. Ik niet. Uw dienaar denkt dan meteen aan iets anders: de Dead Kennedys. De band ontstond eind jaren zeventig als antwoord op de Britse punkscene. Na bijna veertig jaar doen ze af en toe nog eens een tournee, zo ook in 2017. Deze bracht de Dead Kennedys naar Eindhoven. Support band van de avond waren de Britse alternatieve rockers van LOOM. Amped-Up was er bij.

Ondanks het feit dat de voorziene datum op een gewone werkdag valt, staat er buiten aan de Effenaar een tientallen meters lange rij aan te schuiven. Enerzijds voor het Dragonforce concert dat ook vanavond in de kleine zaal plaatsvindt, anderzijds voor dé Amerikaanse punkiconen. Al een geluk dat de rij met een meer dan behoorlijke snelheid verwerkt wordt door het controleteam van de zaal. Puik werk jongens! Dit maakte dat we goed op tijd klaarstonden voor de supportband: LOOM.

De mij tot op heden onbekende band bracht dit jaar zijn debuut uit via het Pledgemusic platform. Dit betekent dat ze middels crowdfunding fysiek materiaal hebben kunnen uitbrengen. Muzikaal leunt LOOM erg dicht aan grunge, met een attitude zoals we deze enkel van het eiland kennen. De Britten houden het resoluut eenvoudig met bas, twee gitaristen, drummer en zang apart. Zanger Tarik Badwan houdt het publiek met zijn karakterkop het ganse concert in bedwang, incluis de fetisj voor zijn leren vest die, ondanks de warmte in de zaal, het volledige optreden aan blijft. De songs van LOOM bevatten een bepaalde fuzzyness die menig desertrock fan ook wel enigszins kan bekoren. Ook de grunge-liefhebbers onder ons kunnen LOOM erg smaken. Grote lijn in de stijl van de band is toch alternatieve rock. Met één album onder de arm is er nog niet erg veel slagkracht. Daarom werd de setlist aangevuld met de cover Lowdown van de Britse postpunkband Wire. Uiteraard werd ook de single Nailbender (van de Youtube-clip) gespeeld. De laatste song, Bite It, You Scum was voor zanger Tarik Badwan het signaal om het podium te laten voor wat het is om beweging te krijgen in het tot nu statische publiek. LOOM is de geknipte opwarmer voor de latere punkshow, met een eigen karakter en behoorlijk wat attitude.

LOOM – Foto Patrick Spruytenburg

LOOM – Foto Patrick Spruytenburg

De Dead Kennedys zijn door de echte punker tegenwoordig zo’n beetje uitgespuwd. Dit nadat band en zanger Jello Biafra in conflict uit elkaar gingen. Daarom bestempelt menig oerpunker de overblijvende Dead Kennedys een beetje als coverband/financiële melkkoe. Er zit mogelijk een bepaalde kern van waarheid in, maar laat ons in dit verslag beperken tot het muzikale en de show zelf. De band bracht al lang geen nieuw werk uit. Dit betekent een volledige setlist vol klassiekers. Zanger Biafra wordt tegenwoordig vertolkt door Ron “Skip” Greer. De overige leden zijn er nog wel bij: Klaus Fluoride op bas, East Bay Ray op de gitaar en D.H. Peligro als drummer.

Dead Kennedys – Foto Patrick Spruytenburg

De band gaat niet voor een rustige opwarming en knalt meteen uit de startblokken met een uptempo song: Looking Forward To Death. De moshpit die meteen ontstaat zal de volgende vijfenzeventig minuten niet meer stil vallen. Er volgt een bloemlezing uit het ganse oeuvre van de band: van Fresh Fruit For Rotting Vegetables over Plastic Surgery Disasters tot Frankenchrist. Enkel het laatste album Bedtime for Democracy wordt, euh, links gelaten. Ook het pseudo-album/verzamelplaat Give Me Convenience Or Give Me Death wordt aangehaald middels Police Truck en Too Drunk To Fuck. Er wordt ook mee gegaan met de tijd. Het nummer met oorspronkelijke titel MTV Get Off The Air is tegenwoordig omgedoopt en inhoudelijk opgepimt naar MP3 Get Off The Web, waarbij zanger Skip een betoog houdt dat internet de muziekindustrie kapot heeft gemaakt, en dat ie daardoor ‘echt werk’ moest gaan zoeken. Het furieuze Nazi Punks Fuck Off (bij de meeste lezers wellicht gekend als een nummer van Napalm Death, alleen waren het de Dead Kennedys die er eerst mee op de proppen kwamen, en niet omgekeerd) doet de flink gevulde, net niet uitverkochte zaal voor een eerste keer helemaal loos gaan. Dit gebeurt nog een tweede, derde én vierde keer middels de meest bekende songs van de band: Holiday In Cambodja, California Über Alles en laatste toegift Chemical Warfare. Gecoverd werd er ook met Viva Las Vegas, pretnummer bij uitstek van de King himself. Dit keer uiteraard in een vrolijk punkjasje.

Dead Kennedys met één van de LOOM leden die even het publiek in duikt – Foto Patrick Spruytenburg

We onthouden van deze avond een erg goede opener, LOOM, en een verrassend genoeg behoorlijk energieke Dead Kennedys. Oké, de pensioenleeftijd is bij de meeste leden al binnen bereik of reeds overschreden, maar ze weten nog verdomd goed hoe ze een punkfeest moeten orkestreren. Gitarist East Bay Ray lijkt toch een beetje last te hebben van tremors in de handen. Zenuwen, of toch iets anders? Man van de match is voor mij toch wel drummer D.H. Peligro, op wie de tijd geen vat lijkt te hebben. Hij tikt als een metronoom en blijkt onvermoeibaar. Kort na het concert stond hij buiten al rustig te keuvelen met enkele voor hem oude bekenden. Meest storend element is het belerend gewauwel van zanger Ron Greer die hiermee de onkopieerbare stijl van Jello Biafra probeert levend te houden. Heel af en toe lijkt hij daarin te slagen, toch zou ik hem de raad geven hier gewoon de brui aan te geven. Het zingen zelf gaat hem prima af en doet geen afbreuk aan de origineel opgenomen songs, de bindteksten mogen wat mij betreft gewoon achterblijven.

Het publiek bestond vanavond hoofdzakelijk uit +40 aangevuld met heel wat jong bloed. Ik moet mezelf deze avond in de moshpit met de hoogste gemiddelde leeftijd ooit bevonden hebben. Soms mogen we ons nog eens zestien voelen, niet?

Foto’s zijn van de hand van Effenaar-huisfotograaf Patrick Spruytenburg, waarvoor onze dank. Meer foto’s van deze concerten kan je terugvinden in het Facebook-album van de zaal.

Dead Kennedys – Foto Patrick Spruytenburg

De veertig-plus moshpit in actie – Foto Patrick Spruytenburg