Ashley Bickx

Er zijn weinig metalbands die zo tot de verbeelding spreken als het uit Florida afkomstige Cannibal Corpse. Al dertig jaar staan deze veteranen garant voor hondsbrutale death metal. Album na album bezorgen ze menig conservatief burger een hartaanval met hun aanstootgevende artwork en bloederige, naar sadisme neigende songteksten. Maar naast het choqueren, slagen ze er sinds het debuutalbum Eaten Back To Life in om album na album meer dan degelijk voor dag te komen zonder de eigen, vertrouwde stijl te verloochenen. Op 3 november verschijnt album nummer 14! Loyaliteit dragen ze blijkbaar hoog in het vaandel, want Red Before Black is inmiddels al het twaalfde album uit de catalogus dat uitgebracht wordt via Metal Blade Records. Voor een nieuw hoofdstukje ‘gore’ ben je hier aan het juiste adres.

Als fan van Cannibal Corpse weet je op voorhand wat je van nieuw werk mag verwachten. Never change a winning team, weet je wel. Een stelling als een klok en zeker één die perfect opgaat voor deze legendarisch deathmetalband. Al van bij opener Only One Will Die word je als luisteraar meegesleurd naar de diepste en meest zompige krochten van de hel. Een knaller, die alle ingrediënten waar death metal groot door is geworden, bevat: ‘zagende’ gitaren, een prominent op de voorgrond geplaatste basgitaar, razendsnel drumwerk en diepe grunts van frontman George ‘Corpsegrinder’ Fisher. Het tempo ligt van bij de start meteen verschroeiend hoog. Iets wat ook op Red Before Black het geval is. Zelfde ingrediënten alleen wordt er nu een makkelijk mee te brullen, naar deathmetalnormen ‘catchy’ refrein aan toegevoegd. Een nummer dat ongetwijfeld deel zal uitmaken van de nieuwe setlist.

Pas bij het derde nummer neemt Cannibal Corpse wat gas terug en geeft men de luisteraar kort de tijd om op adem te komen. Code Of The Slashers, waarvan je de videoclip hieronder kan terugvinden, begint aanvankelijk nog redelijk mid-tempo, maar na een dikke minuut komen de galopperende drums terug op de voorgrond, schakelt de band weer enkele versnellingen hoger en wordt de luisteraar getrakteerd op een flitsende en technische gitaarsolo.

Na drie nummers wordt direct duidelijk dat er met deze veertiende langspeler nog lang geen sleet zit op de gekende succesformule. Iets wat Cannibal Corpse met songs als Heads Shoveled Off, Scavenger Consuming Death en persoonlijke favoriet In The Midst Of Ruin met verve weet te onderstrepen. Zelfs na bijna dertig jaar is het enthousiasme en de speelvreugde nog duidelijk waar te nemen. Het artwork past wederom bij het hele gore-concept, maar is naar Cannibal Corpse-normen redelijk zedig gebleven en in niets te vergelijken met het artwork van albums als Butchered At Birth en Tombs Of the Mutilated. Misschien maar best ook, want in bepaalde, zogenaamde politiek-correcte landen staan ze niet meteen met open armen te wachten op een nieuwe plaat van Cannibal Corpse. Topalbum!

Tracklist: