Het succes van Alestorm kent blijkbaar geen grenzen. Het recept is als volgt: Men neme een bende piraten, voeg daar een flinke scheut rum aan toe en werk af met power metal. Met dit recept veroveren de Schotse piraten nog steeds de ziel van menig metalfan. Op 22 oktober 2017, de laatste dag van hun No Grave But The Sea – tour, hielden ze halt in een reeds lang op voorhand uitverkochte Trix in Antwerpen. Ter opwarming van het publiek reisden Troldhaugen en Aether Realm mee. Of deze avond een succesvolle veroveringstocht werd, lees je hier.

Aether Realm mocht de spits afbijten. Deze melodische death/folkmetalband uit de Verenigde Staten speelde gedurende veertig minuten een zeer solide set, met zowel nummers van hun laatste album Tarot als nummers van hun vorige platen. Ik was zeer verrast door de energie en kracht die dit viertal uitstraalden, en dat weerspiegelde zich ook in de muziek. Die werd met veel overtuiging door de speakers geknald, alleen spijtig van de mindere akoestiek in de zaal, maar dat probleem is gekend in zalen als de Trix. Weer een band om te blijven volgen dus.

Dan hadden we het Australische Troldhaugen, een avant-garde folkmetalband die net zoals de openingsact veertig minuten kreeg om het publiek te overtuigen van hun kunnen. Het minste dat je kan zeggen van Troldhaugen is dat het een stelletje rare vogels zijn, en dan vooral zanger Reventüsk. Die ging zo hard op in de muziek en het optreden dat hij bijna letterlijk zijn ziel uit zijn lijf krijste. De hoge toppen van de zangnotenbalk werden regelmatig bereikt, om dan weer naar beneden te kelderen zonder aan kwaliteit in te boeten. En het publiek was eens zo enthousiast door de toch wel vrolijk makende muziek en de vele meezingers. Een degelijke show, maar toch blijven ze een stel rare snuiters.

Als de twee voorprogramma’s al zo goed waren, wat kon Alestorm dan nog doen om dat te overtreffen? Juist, gewoon doen wat ze altijd doen. Vanaf de openingsriff tot aan het slotakkoord, anderhalf uur later wel te verstaan, gaven Christopher Bowes en zijn piratenmakkers het beste van zichzelf. Zoals altijd weten zij bij elk optreden een groot feest op de been te brengen en dat was nu niet anders. Oude klassiekers zoals Drink, Shipwrecked en Keelhauled werden vanzelfsprekend luidkeels meegebruld, er was natuurlijk ook plaats genoeg op de setlist voor nummers van hun vijfde langspeler No Grave But The Sea. Pegleg Potion bijvoorbeeld, dat was een nummer waar ik naar uitkeek om live te horen. En toch bekroop mij het gevoel dat ze best wel vermoeid waren na al dat touren. Niet dat ze dat lieten merken, je zag het soms gewoon aan hun gezichtsuitdrukking. Met Fucked With An Anchor, waarbij de hele bandcrew het podium mocht betreden, sloten ze de show en ook hun tour af. En dan was het tijd voor alle aanwezigen om met een brede grijns huiswaarts te keren.