Oktober, de maand van het uit Amerika overgewaaide Halloweenfeest en dit jaar met, toevallig, een vrijdag de dertiende. Niets anders dan griezelen dus.

In Zaal Kerelsplein is hier echter geen sprake van; wel een avond vol energie en stevige hardcore in het kader van Evil Or Die Fest. Het jaarlijks terugkerende festival in het centrum van Roeselare presenteert traditioneel een mooie affiche, ondersteund door een resem vriendelijke vrijwilligers onder leiding van organisator Dieter Willem.

Hold The Crown krijgt de weinig benijdenswaardige eer om het festival te openen. Het is nog vroeg op de avond en veel festivalgangers zijn nog onderweg naar Roeselare of nog aan het werk. De band begint zijn half uur durende set vreemd genoeg met een rapintro en vliegt er vervolgens in met lekkere klassieke hardcore dat geapprecieerd wordt door de weinige toeschouwers, doch bij elk nummer zwelt het publiek aan.

Eén van de weinige aanwezigen bij het begin is de dochter van zanger Tim. Het kleine meisje wil niets liever dan bij haar papa zijn en kruipt het podium op. Zanger Tim werkt vervolgens het nummer af met zijn lieve dochter op de arm.

Bassist Jorgen probeert er de sfeer in te krijgen door tussen het publiek te spelen maar de bezoekers moeten nog van werkmodus naar festivalmodus overschakelen. Een enkeling heeft dat echter al gedaan en begint op zijn eentje te moshen.

Op het einde van de set krijgen we van Tim te horen dat er over afzienbare tijd een nieuw album zal verschijnen. Het album wordt momenteel gemixt. We kijken alvast uit naar die nieuwe plaat.

De volgende aan zet komt uit het Kortrijkse, meer bepaald uit Zwevegem. Minded Fury is een betrekkelijk nieuwe band die niet eens een maand geleden zijn debuut uitbracht, Remain/Sustain. Een album die ook op onze redactie geraakte en meer dan behoorlijk in de smaak van onze hardcoreman viel.

Het moet gezegd worden dat de hardcorescene in onze contreien aan het heropleving bezig is en dat merk je ook aan onder andere Ieperfest en hopelijk ook aan Groezrock vanaf 2019. De H8000-scene is dus alive en Minded Fury is hier een mooi voorbeeld van.

Deze jongeren zijn duidelijk verheugd om hier te mogen spelen en ook bijzonder trots ons hun nieuw werk te presenteren. Omdat het vandaag vrijdag de 13^de is of uit puur toeval (schrappen wat niet past) scheurt de gitaarriem van Glenn. Gelukkig is de set nog niet echt begonnen en kan Minded Fury simpelweg herbeginnen. Terwijl Glenn zijn riem herstelt, port zanger Ewout het publiek aan om wat dichter bij het podium te komen.

Eens de riem er terug op ligt, legt de band er meteen ook de pees op met een snoeiharde mix van nieuw werk en de eerder verschenen demo. De onvermoeibare Ewout geeft net als zijn kompanen het beste van zichzelf en laat geen centimeter van het podium onbetreden. Lekkere hardcore, met hier en daar wat deathcore erin geweven, en een leuke melodie: het recept van Minded Fury dat in de smaak valt van het Roeselaarse publiek. Tijdens het laatste nummer krijgt Ewout versterking in de persoon van Kevin Rouserez, frontman van Crowsview, de band die net na Minded Fury aantreedt. Als het publiek nu nog niet opgewarmd is, dan lukt het nooit meer.

Nooit twee zonder drie: met Crowsview uit Roeselare zijn we toen aan de derde regionale band en niet zomaar een band, één met organisator Dieter Willem op gitaar. H8000 Rules! 

Kevin Rouserez heeft zijn stem al wat kunnen opwarmen met Minded Fury waardoor Crowsview ook geen gras op het podium laat groeien door een mengsel van hardcore met metalcore te brengen. Leuke riffs vermengen zich met de growls van Kevin. Er gaat uiteraard veel aandacht uit naar gitarist Dieter die samen met zijn vrouw al jaren instaat voor de goede organisatie van Evil or Die Fest, maar ook een voortreffelijke gitarist is.

Ondertussen is het publiek al goed aangedikt en kan er vocale steun gebracht worden aan de local hardcore heroes.

Na drie lokale bands wordt overgeschakeld naar internationaal geweld. Beginnen doen we met 50 Caliber, een Londense band die beatdown hardcore brengt. In de korte tijd die ze hebben om zich aan het Belgische en Franse publiek te presenteren weten ze dat met brio en enorm veel energie over te brengen op het publiek. Armen en benen vliegen vooraan de lucht in en moet je als fotograaf ervoor zorgen dat je niet huiswaarts keert met een blauw oog of een gehavend toestel.

Er heest behoorlijk wat energie en agressie voor het podium, alle opgekropte frustraties van de afgelopen week wordt eruit geslingerd en gemosht. Voor het eerst deze avond zagen we een omvangrijke moshpit waarin niemand gespaard bleef. Muzikaal klopte hier alles als een bus.

Na een eerste internationale band krijgen we meteen een tweede: Bun Dem Out. Een hatecoreband met een Latino zanger van Peruviaanse origine wiens Spaans een flinke deuk gekregen heeft. We zullen het maar Cockney Spaans noemen. Naast de Peruviaan kunnen we rekenen op een tweede Britse Latino, één die een half uur eerder ook al op de planken stond met 50 Caliber, John Bautista.

De energie in de zaal stijgt nog wat meer, John Bautista doet verder zijn ding, snelle riffs op het publiek afvuren, terwijl zanger Pelbu de ene na de andere song aan elkaar rijft, wat resulteert in de grootste moshpit van de avond.

Buiten is het ondertussen al een tijdje donker en zijn we aangekomen aan de derde laatste band van de eerste dag, L’Esprit Du Clan. De Parijzenaren brengen schitterende metalcore, jammer dat de arrogante zanger meermaals het publiek uitscheldt van “enfoirés” omdat deze geen zin heeft te moshen tijdens de set van zijn band. Muzikaal is er echter niets op te merken, een publiek dat betaald heeft voor een kaartje en misschien straks wel een T-shirt of CD van je koopt, verdient echter meer respect.

We worden getrakteerd op een een mix van oud werk en van hun laatste album, Chapitre VI. Wanneer de oudere songs aan beurt zijn merken we dat het publiek ervan geniet terwijl het bij de nieuwere nummers toch wat onwennig is. Muzikaal een sterke band, op gebied van respect voor het publiek een dikke nul. Hiermee sluiten we het internationale luik van de hardcore dag op Evil Or Die Fest af dat we zeer geslaagd mogen noemen. Er volgen echter nog twee Belgische bands en niet de minste.

De voorlaatste band van de avond is Angel Crew, een Belgisch/Nederlands hardcorecollectief dat vriend en vijand verbaast op Evil or Die Fest. Wat die heren brengen is subliem. Nadat de Parijzenaren het energiepeil in de zaal wat naar beneden trokken, wordt dit met Angel Crew weer mooi naar boven gehaald.

De présence on stage van leadzanger Pat Coenen is ongezien vandaag, de man kan in een vingerknip de helft van de zaal uit zijn hand laten eten. De synergie met het publiek is ronduit schitterend. De afwisseling tussen de twee zangers werkt uitstekend en het gitaarwerk mag er ook best zijn.

Vanaf de eerste minuut is het vuur terug in de pan geslagen ondanks de afwezigheid van Ross The Boss die momenteel op Europese tour is met Enthroned die we een week eerder mochten aanschouwen op Hard Rock Fest Avelgem en waarvan ASAP een verslag online komt. Plaatsvervangende Brusselaar Shaun weet de schoenen goed te vullen terwijl op solo-gitarist blindelings vertrouwd mag worden, Grégroy Discenza van Komah. Een schitterend optreden van Angel Crew die het publiek perfect heeft opgewarmd voor headliner Arkangel.

Wie Angel Crew nogmaals aan het werk wil zien kan dat op 13 november doen in Opwijk @ Nosta op maandag 13 november, de jongens mogen dan het publiek opwarmen voor Agnostic Front.

Arkangel, komt net als een groot deel van Angel Crew uit Brussel en viert momenteel viert 20^ste verjaardag op de planken. In Roeselare wordt dat gevierd met een passende headlineshow op Evil Or Die Fest. Het zou hardcore minnend België niet storen mochten de band na bijna tien jaar voor deze verjaardag een nieuw album uitbrengen, Is Your Enemy dateert immers al uit 2008.

De mannen hebben er duidelijk zin in, zowel de bassist als de gitarist maken constant grapjes, terwijl zanger Baldur Vilmundarson de laatste kubieke centimeter zuurstof uit zijn longen brult. Dit werkt uiteraard aanstekelijk op het publiek wat leidt tot een gezellige sfeer. Net als bij hun voorgangers bestaat er een goede wisselwerking tussen publiek en band wat de sfeer enkel nog beter maakt.

Arkangel sluit de eerste avond van Evil Or Die Fest met een knaller af en zo zit de eerste van twee intensieve muziekdagen in Roeselare erop. Morgen zijn we terug voor dag 2, de metaldag van Evil Or Die Fest.