Dat Eindhoven, alias Rockcity oftewel: de gekste, niet voor mietjes is dat wisten we al jaren. Maar dat eens per annum, zo richting de winterse zonnewende en de kortste dag of liever de langste nacht van het jaar, de Lichtstad gedoofd wordt door een festival van het diepste gitzwart is wellicht nog niet bij iedere verloren ziel bekend. Zo halverwege december, als de tere Christen zich opmaakt voor het kerstfeest, vieren een paar duizend andersgezinden hun ultieme zwarte mis in de tempel genaamd Effenaar. Het is dan dat het inmiddels gevestigde Eindhoven Metal Meeting de lampen dimt en de kaarsen ontbrandt.

Het mag duidelijk zijn, ik ben een devoot aanhanger. We praten inmiddels over de negende editie en waar de line-up van Eindhoven Metal Meeting (EMM) nooit teleurstelde, is deze ook dit jaar weer moddervet te noemen. Om de zwarte smurrie van je vingers af te likken. Want zwart is wat gebruikelijk de klok slaat bij EMM. Waar andere festivals zich specialiseren in het wat meer progressieve werk, of de deathmetalhoek opzoeken, kun je eens per jaar in Eindhoven de meest duistere krochten van je hart ophalen. Black metal is wat de boventoon voert en mag ik daar nu toevallig, eufemistisch gezegd, een groot fan van zijn.

Waar al grootheden als Mayhem, Watain, Primordial, Satyricon en Behemoth de Brabantse planken letterlijk onveilig mochten maken (het is maar goed dat beton niet brandbaar is…), wordt er ook voldoende aandacht gegeven aan ‘up and coming’ bands uit het duistere genre en speelden in het verleden bands als Winterfylleth, Bölzer en Batushka.

Spelen er dan echt alleen maar nichebands uit het blackmetalgenre op EMM?, hoor ik je nu denken. Nee hoor! Het kenmerkt het festival en zet de toon en sfeer, maar er wordt ook voor meer dan voldoende afwisseling gezorgd. Zo spelen er ook steevast een gerenommeerde deathmetalband of twee mee. Dat doet goed voor de afwisseling en als je het ene tempo beukende blastbeats een beetje beu bent en je nek het echt niet meer aankan, ga je moeiteloos over naar een puike shoegazeband. At The Gates, My Dying Bride, Obituary, ze speelden er stuk voor stuk. Dat de plank zo eens in de zoveel tijd een keer mis kan slaan, zoals met Sabaton, moet ook kunnen, er is nog nooit zo hard meegezongen op een indoor metalfestival en dat heeft ook weer zijn charme en over smaak valt prima te twisten, maar je bereikt er zo weinig mee.

Net als andere jaren zal het ook dit jaar weer een heel gepingpong worden tussen de kleine en grote zaal en zal ik tot op mijn tandvlees gaan om zo veel mogelijk van het programma mee te krijgen. Dat valt soms nog niet mee als je je met nagenoeg 200 cm en een nettobedrag van ruimschoots boven de 100 kg de kleine zaal probeert in te persen als daar net die band staat te knallen die je per sé moet zien. Dat maakt het trouwens ook wel echt gezellig. Ik geef het je te doen om een bijeenkomst te vinden waar zo’n grote hoop angstaanjagend uitgedoste metalmaniakken te vinden is die het zo goed met elkaar kunnen vinden en dat allemaal in absentia dei! Van de Metal Vethal tot aan de bar en tot voor aan het podium met je neus bovenop de rijkelijk zwetende artiesten, het is één grote viering van gelijkgezinden van in de middag tot half drie ’s nachts als het moet. Want in Eindhoven is feest vieren: gaan tot het gaatje.

Wat moet ik zien dit jaar, waar valt de winst te halen in het ruimschoots volgepakte tijdschema en vooral, wat mag ik niet missen? We zullen eens een kijkje nemen!

Laat ik, geheel tegen de trend in, eens bij het einde van het alfabet aanvangen.

VRIJDAG:

VERWOED (NL)

Dat de Nederlandse blackmetalscene bloeiende is mag wel duidelijk zijn. Bands en projecten schieten als paddenstoelen uit de grond en het uit Utrecht afkomstige Verwoed is wat mij betreft een van de meest veelbelovende in het genre. Met slechts één enkele ep onder de riem is het afwachten wat het eenmansproject van Erik B. gaat brengen op EMM. Een ding is zeker, ik zal op de eerste rij staan! Denk ijzingwekkende sferen, denk loodzware low tempo stukken ter contemplatie, denk de dood is om de hoek en wordt met machinegeweer salvo’s onthaald.

PENTACLE (NL)

Als geboren en getogen Kempenaar kan ik de mannen van Pentacle uit Bladel niet links laten liggen. Deze band draait al mee van het moment dat er nog echt sprake mocht zijn van old school death metal en dat laten ze horen ook. Wil je een potje extreme metal zoals het ooit bedoeld was, dan zit je bij dit viertal goed. Headbangnekpijn gegarandeerd, dus breng je nekbrace vast mee, die ga je nodig hebben.

HAUNTED (IT)

Om te voorkomen dat dit feestje één grote sausage fest wordt en je de hele avond naar kerels in (strak) leer staat te staren, is er gelukkig ook nog zeer smakelijk en talentvol vrouwelijk schoon aanwezig in de vorm van Cristina Chimirri, de frontvrouw van het van Sicilië afkomstige Haunted. Haunted bewijst dat je niet alleen voor een puike zomervakantie op het Italiaanse eiland moet zijn, maar dat ze ook erg goed in de doom metal vertegenwoordigd zijn. Heerlijk even op haar stem wegdromen onder het genot van slepende, zware gitaar en baslijnen. Grazie mille, bella!

DESTRÖYER 666 (AUS)

Wie bij metal from down under denkt aan AC/DC of Airbourne moet toch zich maar eens goed de oren gaan wassen en een aantal plaatjes van Deströyer 666 gaan beluisteren. Dit is metal pur sang en niet te missen op deze donkere vrijdagavond. Met een zanger als K.K. Warslut, die ook nog een tijdje in de Eindhovense contreien heeft rondgescharreld, kan het ook niet mis gaan. Heerlijke, eerlijke thrash met een hint naar Europese black metal. Ik bedoel, deze foto says it all. Oh en vergeet die umlaut niet!

Vlug even wat burgers naar binnen vouwen en het geheel wegspoelen met een ijskoude Becks of twee (Jupiler is voor wijven immers) en weer door om wat patches voor het battle vest te scoren en eventueel een XXL-tje op de kop te tikken van wat niet te versmaden tour-shirts. De volgende band staat al weer klaar.

En niet zomaar een band…

DARK TRANQUILLITY (SWE)

Wellicht niet de meest bekende van de het illustere Gothenborg trio dat zij samen met In Flames en At The Gates vormen, maar desalniettemin stonden de mannen van Dark Tranquillity aan de wieg van een heus (sub)genre: melodic death metal of wel de Gothenborg Sound. Na lang weggeweest te zijn uit de schijnwerpers kwam vorig jaar nog het geweldige album Atoma uit, wat bij mij in mijn jaarlijstje prijkte en niet voor niets. Ik was, moet ik eerlijk toegeven, zeer blij met het feit dat deze gasten speciaal naar Eindhoven komen vliegen om het gesneuvelde My Dying Bride te vervangen. Ik ben vooral super stoked, omdat het heel wat jaartjes terug was dat ik ze voor het laatst op de bühne zag.

Terwijl ik deze preview enthousiast zit weg te typen, realiseer ik me dat ik het wel echt bijzonder druk ga hebben op de vrijdag want aan must-sees geen gebrek…

CULT OF FIRE (CZ)

Voor wie nu denkt: hé is Batushka zo’n vijf bandleden verloren en van naam veranderd en verhuisd naar Tjechië… Neen. Het betreft hier een stilistisch broertje van de inmiddels grote band uit Polen. Bij Cult Of Fire kom je zo direct ook geen Gregorische koren tegen maar een episch vorm van meevoerende black metal die je echt moet ervaren. De invloeden van oosterse gnostiek zijn niet per se uniek, maar in dit geval levert het niet alleen een tekstuele meerwaarde. De mengeling van slopende blackmetalriffs en blast beats doet denken aan bands als Melechesh en dat gaat erin als geblakerde koek.

BAPTISM (FIN)

Finland lijkt wel eens, geheel onterecht overigens, het ondergeschoven Scandinavische blackmetalkindje te zijn. Nu is de concurrentie met de Noren en Zweden uiteraard ook stevig, maar met bands als Baptism kunnen ze wat mij betreft deze strijd met gemak aan. Deze band speelt black metal zoals hij mij het lekkerste in het oor ligt. Hard en onverbiddelijk maar met epische melodieën en zonder eentonig te worden. Baptism mag wat mij betreft elke maand wel in de buurt spelen en ik ben dan ook blij dat ik ze op deze avond kan gaan zien. Met klassieke thema’s als haat, dood en verderf en de eeuwige, gehoornde heerser van het kwaad kun je de plank ook niet gauw mis slaan in dit genre.

Mocht de tijd het toelaten ga ik ook zeker helden van uur nul Carpathian Forest en Blasphemy bekijken. Meneer Nattefrost aan het werk zien is sowieso een aanrader.

En dan hop naar m’n warme nest om weer op te laden voor dag twee. Want nondeju wat staan er nog een hoop mooie dingen te wachten en wat doen de voeten al zeer.

Tot morgen!