Ashley Bickx

Nu 2017 stilaan op zijn laatste benen loopt, komen de traditionele jaarlijstjes weer om de hoek gluren. Op vlak van muziek hadden de metalheads alvast niet te klagen, want 2017 zal de geschiedenisboeken ingaan als een ware grand cru. Toch mag het eindoordeel pas om 31 december geveld worden, want er restten ons nog zes weken, waarin ongetwijfeld her en der nog wat moois te ontdekken valt. Zo bracht Annihilator op 3 november nog een nieuwe plaat op de markt. Of het publiek met For The Demented rekening zal moeten houden bij het samenstellen van de jaarlijstjes kan je lezen in deze review.

Dat ook Canada op vlak van metal heel wat moois te bieden heeft, wisten de meesten ongetwijfeld wel al. Unleash The Archers en Kataklysm, om er maar twee op noemen, mogen zich stilaan rekenen tot de topacts uit respectievelijk het powermetalgenre en het deathmetalgebeuren. De band die Canada op het vlak van metal op de wereldkaart gezet heeft is echter van een heel ander genre. Waar in de jaren tachtig de Bay Area hoogdagen meemaakte met zijn thrash, richtte ene Jeff Waters samen met enkele kornuiten de band Annihilator op. De rest is geschiedenis.

Een redelijk turbulente geschiedenis, want de band heeft doorheen de jaren te maken gehad met heel wat wisselingen in de line-up. Over het algemeen bekeken was Jeff Waters nog de meest constante in heel het verhaal. Sinds de comeback enkele jaren terug, begint Annihilator zich echter meer en meer te profileren als een band met stevige funderingen. Niet in het minst omdat het expliciet de bedoeling is om met deze line-up opnieuw de nodige potten te gaan breken.

Maar genoeg gepalaverd over het extramuzikale aspect. Tijd om deze nieuwste telg, genaamd For The Demented, eens wat van dichterbij onder de loep te nemen. Wat na enkele luisterbeurten meteen opvalt, is de spelvreugde die iedere gespeelde noot lijkt uit te schreeuwen. Het doet de vier bandleden duidelijk deugd om eindelijk de nodige knopen omtrent de toekomst te hebben doorgehakt.

For The Demented mag dan wel reeds het zestiende! album zijn uit de Annihilator-catalogus, van enig sleet is er nog lang geen sprake. De nummers klinken verrassend fris en er is genoeg variatie terug te vinden: van stevige thrashkrakers zoals Twisted Lobotomy, One To Kill en Altering The Altar tot semi-ballad Pieces Of You. Daartussen bevinden zich nog enkele songs, die er nog het meest van al weten uit te schieten. Zo trekt Phantom Asylum aanvankelijk nog stevig van leer om nadien een soort van western sfeer te creëren, niet in het minst door de gitaarakkoorden, die de luisteraar bij momenten meteen terug in de tijd katapulteren naar een periode waarin films als The Good, The Bad and The Ugly en The Alamo nog het mooie weer maakten op het witte doek.

Daarnaast huist er in enkele nummers een ware Megadeth-vibe. Maar dan wel een vibe die terug te vinden was op het laatste album van de groep rond Dave Mustaine, namelijk Dystopia. Een album dat bijna twee jaar geleden insloeg als een bom en Megadeth terug op de kaart wist te zetten als topact. Dergelijke vibe is dus ook terug te vinden in nummers zoals The Demon You Know en The Way. Beschouw dit gerust als een positief punt, want deze nummers bevatten nog steeds genoeg Annihilator-kenmerken.

Jeff Waters mag trots zijn op zijn nieuwe bandleden, want alle drie staan ze op een ongelofelijk hoog niveau te musiceren. Bovendien klinkt het album glashelder, waardoor elk instrument duidelijk te onderscheiden valt. Toch is het vooral het gitaarspel van muzikale duizendpoot Jeff Waters, dat er weer met en kop en schouders bovenuit steekt. Ook op vocaal gebied leert hij blijkbaar nog iedere dag bij, want saai kunnen de vocalen allerminst genoemd worden.

Het mag duidelijk zijn dat Annihilator zich helemaal terug op kruissnelheid bevindt. Dat bewees de doortocht in de Trix vorige week, waarbij de band enorm sterk voor de dag kwam. Met For The Demented zetten ze die sterke performance nog wat kracht bij. Niet dat dit album zal kunnen meedingen de prijs voor thrashalbum van jaar, maar een plekje in die top 10, misschien zelfs wel top 5, moet toch wel mogelijk zijn.