Steeds vaker kiezen gevestigde waarden om hun krachten te bundelen en samen op tournee te gaan. Doordat je twee deftige fanbases aanspreekt, raken de zalen sneller gevuld, wat de sfeer alleen maar ten goede komt. Sinds kort zijn de Canadezen van Comeback Kid samen op tournee met de Amerikanen van Every Time I Die. Deze co-headline tour stopte op een donderdagavond in de Trix van Antwerpen, waar wij van Amped-Up maar al te graag van de partij waren.
Higher Power
Higher Power – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Niet alleen hadden ze een fantastische headlinercombinatie, ook de supportacts mochten er zijn. Met Knocked Loose en Higher Power werd het publiek hoe dan ook stevig opgewarmd voor de twee grotere namen. Van de laatstgenoemde band heb ik het grootste deel gemist. Toch hebben de vier nummers die ik heb beluisterd nagenoeg evenveel indruk gemaakt dan een andere volledige show. Wanneer ik de zaal binnenwandelde schrok ik me een hoedje. Niet alleen was er belachelijk weinig volk, ook de vocal van J-Town wist indruk op me te maken. Met de nodige nonchalance blies Higher Power de weinig aanwezige van hun sokken.
Higher Power – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Want doordat deze hardcore-avond op een donderdag viel, mistte de organisatie wel wat bezoekers. Vele moeten de volgende dag vroeg op voor te gaan werken of moesten naar de les; vaak kunnen deze het niet opbrengen om tot ’s avonds laat naar een show te gaan. Andere moeten dan weer na een dag lang werken nog de verplaatsing maken, al dan niet van ergens aan de zee of Limburg. Hierdoor moesten de Britten van Higher Power voor een nagenoeg lege zaal spelen.
Higher Power – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Vonden de Britten dit erg? Waarschijnlijk. Lieten ze dit blijken? Allesbehalve! Het was duidelijk dat Higher Power er veel zin in had getuige de vele babbeltjes met het publiek. Spijtig dat je J-Town zo slecht kon verstaan.
J-Town toonde zijn beste dansmoves – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Muzikaal gezien overtuigde de band zowat iedere aanwezige. De extraverte sound zorgt voor wat welgekomen verademing binnen een genre dat te vaak teert op de gekende formule. Niet zo met deze Britten: zij maken hardcore zoals ze die zelf graag horen. Higher Power deed wat het moest doen, ze trapten de avond met verve op gang. Het zal niet de laatste keer zijn dat ik ze aan het werk heb gezien. De vernieuwende sound moest even op me inwerken, maar achteraf kan ik besluiten dat we hier met een pareltje hebben te maken.
Setlist:
- Burning
- Can’t Relate
- You Ain’t Much
- Reflect
- Looking Inward
- World Gone Mad
Higher Power – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Knocked Loose
Knocked Loose – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Naast de Britten van Higher Power stonden ook de Amerikanen van Knocked Loose als support op de affiche. De vorige keer dat ik deze band aan het werk zag was in het voorprogramma tijdens de afscheidstournee van Expire. Toen slaagden ze erin om een goed gevulde Muziek-O-Droom helemaal uit z’n voegen te doen barsten. Het leek me onwaarschijnlijk dat ze deze knalprestatie nog eens gingen overdoen, zeker als er tijdens deze show nog altijd zo weinig volk present zou tekenen.
Knocked Loose – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Het volk liet op zich wachten maar dat weerhield Knocked Loose niet om de keet met de grond gelijk te maken. Vanaf de eerste schreeuw van Bryan Garris veranderde de zaal in een waar oorlogsveld. De violent dancers die tijdens deze show van overal kwamen, dansten erop los. Wie niet actief meedeed moest een half oog op de pit houden, daar de “dansers” maar al te graag hun dansvloer uitbreiden, sowieso met dansend geweld.
Knocked Loose – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Iets waar de muziek van Knocked Loose zich perfect toe leent. De agressie die in deze muziek zit is zeer nadrukkelijk aanwezig waardoor niet bewegen geen optie is. Wat je doet je armen vliegen in het rond wanneer de Amerikanen op z’n best zijn. Ze kozen ervoor om met Oblivions Peak stevig uit de startblokken te schieten. Hierdoor zat vanaf de eerste seconden het spel op de wagen. Probleemloos hield Knocked Loose de weinige aanwezige in beweging. Jammer dat The Gospel niet gespeeld werd, daar het toch één van de gekendere nummers is en dus de zaal helemaal in lichtelaaie had kunnen zetten.
Knocked Loose – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Moet ik nog vertellen hoe deze geoliede machine me voor de tweede keer op rij heeft omver geblazen? Van begin tot einde was het een streling voor oor én oog. Het verbaast me niks dat Knocked Loose van eind februari tot begin april met de hardcoreveteraan Terror als supportact gaan toeren. Hun volgende passage in België zal vermoedelijk die op Graspop Metal Meeting zijn. Wie zijn hardcore graag onversneden heeft, moet deze krachtpatsers zeker een kans geven. Een pure hardcoreband zoals er dezer dagen veel te weinig zijn.
Setlist:
- Oblivions Peak
- All My Friends
- The Rain
- Blood Will Have Blood
- Billy No Mates
- No Thanks
- Counting Worms
- Last Words
- Deadringer
Knocked Loose – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Every Time I Die
Every Time I Die – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Na de uppercut van Knocked Loose moesten de twee headliners van deze avond nog aan hun set beginnen. Eerst aan de beurt waren de Amerikanen van Every Time I Die. Doorheen de jaren hebben ze verschillende sounds gehad maar op hun laatste plaat Low Teens keert de band terug naar z’n roots. Stevig ongestructureerde muziek met technisch verfijnde gitaarstukken. Ik was benieuwd of ze, net zoals Knocked Loose de hele zaal wild konden krijgen.
Keith Buckley had het duidelijk naar z’n zin – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Vreemd, net voor aanvang van Every Time I Die stond de zaal plotseling goed gevuld. Een groot deel van het publiek kwam enkel voor de grote namen en heeft hierdoor twee fantastische shows gemist. Binnen het genre is het vreemd, daar het publiek graag nieuwe dingen ontdekt. Al vanaf de eerste noot werd het duidelijk dat de intensiteit van de moshpit tijdens deze show niet vergelijkbaar is met de vorige. Daar de vorige pit de Champions League was, was het nu eerder de amateur liga.
Ook met een gebroken been speelt Jordan Buckley de pannen van het dak – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
De setlist van Every Time I Die was hemels. Low Teens past perfect bij de ietwat oudere nummers, wat live voor een huzarenstukje zorgde. Een hele set lang werd er duchtig gedanst met enkele nummers als hoogtepunten. Één van die hoogtepunten was Floater. Dit nummertje vanop het tweede album Hot Damn! is een bekende bij vele fans. Dat ze deze zo vroeg in de set speelde zorgde ervoor dat ook hier een hele set lang goed gedanst werd. Een trucje dat ook eerder op de avond bij Knocked Loose goed uitpakte.
Keith Buckley – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
In het midden van de setlist wilde de band een circle-pit zien. De dronkaards waren het meest enthousiast maar dit was niet voldoende voor Keith Buckley, hij vroeg om net dat tikkeltje meer te geven. Het is bijna een zekerheid dat deze vraagt komt wanneer een circle pit wordt ingezet. Bizar genoeg slagen de meeste bands in hun opzet en zo ook deze avond.
Every Time I Die – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Tegen het einde van deze show werd ook de intensiteit hierin feller en feller. Verschillende keren zag je violent dancers die eerder op de avond actief waren bij Knocked Loose. Zij probeerden het juiste ritme te vinden om zo de power wat op te krikken. Een onmogelijke missie daar de muziek van Every Time I Die niet ideaal is voor het betere two-stepwerk. De passages die er zich voor lenen zijn zo miniem. De Amerikanen hoeven echter de nadruk niet te leggen op de agressie daar ze technisch zeer sterk uit de hoek komen.
Andy Williams – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Ook Every Time I Die leverde een meer dan puik optreden af. De setlist was een tochtje doorheen verschillende albums, wat de oudere fans zeker hebben geapprecieerd. Muzikaal gezien was het zonder twijfel de sterkste band die avond. Na verschillende passages op Groezrock en Graspop wisten ze me voor de eerste maal echt te entertainen.
Clayton Holyoak – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Comeback Kid
Comeback Kid – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
De eerste drie bands op de affiche stelden niet teleur. De sfeer zat uitermate goed, overal waren er lachende gezichten te spotten. Het publiek was goed warm gelopen voor alweer de laatste band van deze fantastische hardcore-avond. Met Comeback Kid kon de menigte nog één keer los gaan. Net zoals Every Time I Die had ik deze band al verschillende keren op diverse festivals aan het werk gezien. Elke keer was het niet slecht, maar ook niet meer. Ik was benieuwd of ze net als die andere headliner me een hele show konden boeien.
Comeback Kid – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Ook Comeback Kid stelde veelal niet teleur. Zo’n hele set lang hielden ze met sprekend gemak het publiek geëntertaind. Klein minpuntje waren de nummers afkomstig van het nieuwste album Outsider; deze zijn wat commerciëler en haalden de vaart wat uit de setlist. Het zijn geen slechte nummers, maar doordat ze wat zachter zijn zorgde het voor een té gezellig sfeertje.
Comeback Kid – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Bijvoorbeeld Somewhere, Somehow. Hij schiet zeer sterk uit de startblokken maar het refrein is me wat te veel van het goede. De twee woorden worden te vaak, veel te clean herhaald, waardoor de agressie gevoelig afneemt. Met voorsprong de minste track van deze avond. Net zoals op album werd deze veel te lang getrokken.
Loren Legare – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
De nieuwste nummers waren misschien wat minder, Comeback Kid zette een zeer goede prestatie neer. De door het publiek duidelijk gekende nummers zorgde telkens weer voor een adrenaline-injectie. Denk dan aan kleppers als Talk Is Cheap, Wake The Dead, All In A Year en False Idols Fall. Deze zorgden voor de gewenste sfeer en daarbij horende moshpit. Band en publiek hadden het een hele avond duidelijk naar hun zin.
Andrew Neufeld – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Opvallend was het feit dat Comeback Kid ervoor koos om naast hun nieuwste album Outsider ook opvallend veel nummers te spelen van het daarvoor verschenen album Die Knowing. Het onderlijnt nogmaals de kracht van hun vijfde album met kleppers als Wasted Arrows, Die Knowing, Lower The Line, Should Know Better en I Depend, I Control. Daar ik hun setlist niet te pakken kreeg, ben ik niet zeker dat ze laatst genoemde gespeeld hebben.
Jeremy Hiebert – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Afsluiter Wake The Dead, afkomstig van het gelijknamige tweede album zorgde voor de verwachtte eindstoot. Een hele zaal werd wild en ging er nog één keer volledig voor. Vooral bij het refrein zorgde het voor een kippenvelmoment wanneer een hele zaal de strofes begon mee te schreeuwen.
Stu Ross – Trix Antwerpen – Yngwie Vanhoucke
Na middelmatige festivalshows heb ik eindelijk de furie en kracht van Comeback Kid eens mogen aanschouwen. Het is dan ook een groot verschil om de band op pakweg een grote (lees: onpersoonlijke) Main stage van Graspop te zien dan in een gezellige zaaltje als de Trix. De Canadezen zorgden voor de spreekwoordelijke kers op de taart en sloten deze memorabele hardcore-avond af met een glansprestatie. Dat ik niet de enige was met deze mening, was te merken aan de wachtrij aan hun merchstand.
0 reacties