Bjorn Wielockx

Vorig jaar wisten de Britten van Shvpes me omver te blazen met hun debuutplaat Pain. Joy. Ecstacy. Despair.. Enkele weken terug ontving ik het eerste werk van Faces Of Eve, wat me in eerste instantie wat deed terugdenken aan deze meesterlijke plaat. Het self-titled album van Faces Of Eve ligt al enkele weken in de rekken; hoogtijd dat wij hierover ons zegje eens deden.

We gaan er geen doekjes om winden, Faces Of Eve heeft alles om een grootmacht te worden binnen het metalcore-, (post-) hardcoregenre en jawel zelfs het grote metalgenre. De Britten brengen een verfrissende mix tussen catchy popmuziek, stevige metal en alles vernietigende hardcore. De popinvloeden zijn vooral terug te vinden in de vocal wat me in eerste instantie wat stoorde, maar laat dat net de kracht zijn van deze band.

Het feëerieke van een wel zeer cleane vocal die perfect gecombineerd wordt met het zwaardere werk zorgt voor een verrassende sound. De gitaarlijnen doen me vaak denken aan Monuments en dus het djentgenre. De breakdowns die telkens weer op een magnifieke wijze in de muziek werden verwerkt zorgen voor de nodige pit. Door hun zeer toegankelijke sound hebben de Britten alles in huis om ook bij het grote publiek bekend te geraken, en zo misschien wel een onbekend genre voor vele op de markt te brengen: metalcore.

Want deze metalcore is van een zeer hoog niveau. Zo staat er een instrumentaal nummer op dit schijfje, wat weer maar eens de kracht van deze band in de verf zet. Een vocal is een mooie toevoeging maar zeker geen vereiste, dat wordt duidelijk tijdens het wonderlijke IV. Echter blijf ik met de vraag zitten of ze dit live op dezelfde manier kunnen overbrengen. Is de cleane vocal dan ook een versterking of is het live helemaal niet zo fris?

Moest ik ze al eerder aan het werk gezien hebben en ook hier overtuigd zijn dan zou ik geneigd zijn om de absolute topscore te geven. Mijn wantrouwen is echter te groot, daar ik al vaak teleurgesteld was door een cleane vocal in het genre, en daarom net niet. De Britten bewijzen met het self-titled debuutalbum dat je niet moet roepen om agressief uit de hoek te komen. De sublieme gitaarlijnen zorgen op de gepaste tijden voor de welgekomen adrenaline. Faces Of Eve staat met stip bovenaan het lijstje om live eens aan het werk te zien. Wat een meesterlijke debuutplaat.

Tracklist: