Knuckle Puck is een Amerikaanse poppunkband. Indien je ze nog niet kent, is dit niet zo verwonderlijk, want Shapeshifter is immers nog maar het tweede album van de band. Toch heeft het debuutalbum, Copacetic, al gezorgd voor een groot aantal positieve reviews en een groeiende fanbasis.

Goed begonnen is half gewonnen, na zo een gelauwerd debuut is een band gelanceerd, maar er moet echter nog bewezen worden met dit tweede album dat Knuckle Puck geen eendagsvlieg is.

Shapeshifter kan je het beste vergelijken met een auto die op diesel rijdt, het duurt eventjes voor hij goed en wel vertrokken is, maar eens dit gebeurt, houd je dan maar goed vast!  Vanaf dat het album de single Double Helix bereikt is de poppunktrein echt goed vertrokken. Achtereenvolgens wordt je overspoeld door zowel klassieke poppunk (Gone) als nummers waar meer hardcore invloeden in verwerkt zijn (Everyone Lies to Me).

Ondanks dat er op deze plaat echte toppers aanwezig zijn (Double Helix, Gone, Want Me Around), is het algemene gevoel toch dat het album net niet het gewenste niveau bereikt. Het is vaak net niet catchy genoeg, net te veel op safe gespeeld, net te rustig… Dit is vrij spijtig, want het had zeker een hoge kans op de award voor poppunk album van het jaar.

We onthouden vooral dat Knuckle Puck in staat is om nagenoeg perfecte songs te schrijven en dat dit album echt een heel aantal topnummers heeft, hierdoor is het een grote aanrader voor fans van The Story So Far, Neck Deep en Real Friends.