Marilyn Manson gaf zaterdagavond nog eens een zaalshow in ons land, zijn vorige passage in Brussel dateerde al van twee jaar geleden wanneer de shock-rocker voor een nagenoeg volle AB speelde.

Op zaterdag 2 december kwam de bijna 49-jarige Amerikaan zijn nieuwste album, Heaven Upside Down, voorstellen in Vorst Nationaal waar de betalende bezoeker de weinig democratische prijs van net geen 50 € moest neertellen voor een inkomkaartje.

Marilyn Manson @ Vorst Nationaal – Brussel

Om het publiek wat erin te krijgen worden op verschillende plaatsen in de zaal dure pintjes verkocht (3,5 €), maar Marilyn Manson heeft ook een voorprogramma meegebracht die luistert naar de naam Dinos Chapman, een Britse visuele kunstenaar met Griekse roots die zich ook aan elektronische muziek waagt. Tomorrowland was wellicht een beter podium geweest voor de Brit dan een halfvol Vorst Nationaal gedurende een half uur proberen te entertainen. Not my cup of tea. Op het einde van zijn set krijgt de man echter een denderend applaus van een deel van het publiek, het overige publiek blijft verder keuvelen, merch kopen of pinten pakken.

Dinos Chapman @ Vorst Nationaal – Brussel

Om 21 uur is het de beurt aan de controversiële Antichrist Superstar die afgelopen zomer nog op de Lokerse Feesten stond. De man heeft een stijl op zijn eigen dat industrial, glam, gothic en een handvol andere genres combineert en zit helemaal niet verlegen om wat te choqueren waardoor hij in Brussel het nummer Killing An Arab van The Cure laat afspelen om klokslag 21 uur, The End van The Doors is het volgende nummer dat we te horen krijgen terwijl rook uit de gordijn komt die het podium verhult en de spanning in de inmiddels goed gevulde zaal stijgt.

Marilyn Manson @ Vorst Nationaal – Brussel

Revelation #12 is het eerste nummer dat de shock-rocker op het publiek afvuurt, tevens het eerste nummer van zijn nieuwste worp. De man is gezeten in een rolstoel die veel weg heeft van een troon en sukkelt naast met zijn been ook met een weerbarstige zwarte handschoen terwijl hij in zijn andere hand een microfoon annex boksbeugel vasthoudt.

Op 30 september jongstleden raakte Manson gewond door twee grote vallende podium-attributen terwijl hij optrad in New York. Hij brak hierbij zijn rechter kuitbeen op twee plaatsen en kreeg een plaat en tien schroeven in het bot net als een andere schroef in zijn enkel, die hij verstuikte tijdens een andere show in de VS.

Achter Marilyn Manson een decor bestaande uit twee reusachtige pistolen die in de lucht gericht zijn. Verder zien we nog twee geschminkte gitaristen, een bassist en een drummer die niet achteraan het podium opgesteld werd maar helemaal rechts van het podium. De twee langst dienende bandleden zitten bij Marilyn Manson sinds 2014, zijnde lead gitarist Tyler Bates en drummer Gil Sharone, ex The Dillinger Escape Plan.

Tyler Bates – Marilyn Manson @ Vorst Nationaal – Brussel

Van Jeordie Osbourne White, beter bekend als Twiggy Ramirez, is er geen sprake meer. De voormalige bassist en gitarist van Marilyn Manson werd een aantal weken terug uit de band gezet na vermeende verkrachting van zijn ex-vrouw in de jaren ’90. Wat Bart De Pauw niet allemaal teweegbrengt.

Na het eerste nummer wordt de frontstage van fotografen opgeruimd en gaat het licht eventjes uit. Vanaf dit moment krijgen we een mix van oud en nieuw werk, met in totaal vier nummers uit de laatste cd (Revelation #12, Kill4Me, Say10 en We Know Where You Fucking Live) die zijn controversiële hoogheid twee maand geleden uitbracht, zijn tiende langspeler, Heaven Upside Down, een album dat in het algemeen goed ontvangen werd door de professionele muziekpers en eigenlijk een moeilijke bevalling was nadat de releasedatum meermaals uitgesteld werd.

Marilyn Manson @ Vorst Nationaal – Brussel

De klank staat vandaag of moet ik zeggen wederom allesbehalve foutloos afgesteld of ligt het aan de zaal die tegenwoordig minder en minder rockoptredens herbergt in vergelijking met de jaren ’80 & ‘90.

Marilyn Manson is vanavond maar een flauw afkooksel van wat hij op plaat brengt; ligt het aan zijn fysieke toestand of heeft het meer te maken met een geestelijke toestand. Zijn stem klinkt doordrongen van alcohol. Heeft hij te veel aan zijn eigen merk van absint gezeten, Belgische streekbieren geproefd of heeft de fles Jameson op het podium hiermee te maken?

Bekende nummers als Disposable Teens of Third Day of a Seven Day Binge worden met applaus onthaald terwijl de hoofdrolspeler van deze avond regelmatig uit zijn rolstoel geholpen wordt tussen twee nummers en wat rondhuppelt op het podium met zijn rechter onderbeen ingepakt in een soort brace. Nu en dan krijgt de shock-rocker het gezelschap van voormalig The Mars Volta-bassist Juan Alderete de la Peña of van vaste gitarist Tyler Bates.

Marilyn Manson @ Vorst Nationaal – Brussel

De lange pauzes tussen elk nummer gaan op de duur gaan vervelen, met alle begrip voor de blessures van Marilyn Manson. Naar mijn bescheiden mening was deze tour beter nogmaals verplaatst, in deze omstandigheden kun je geen volwaardige show afwerken, zeker niet als zanger en als frontman. So be it!

mOBSCENE, het vierde nummer, wordt al na 40 seconden onderbroken zonder duidelijke reden en even later opnieuw in gang geschoten waarna Manson een cruciale vraag heeft: “Would You Kill For Me?”, uiteraard gevolgd door Kill4Me, een nummer uit het nieuwe album, waarbij Manson op een soort piraten houten been rondhuppelt.

Achter hem staan voortdurend twee assistenten vermomd in een groen pak dat dokters dragen in operatiekwartieren, inclusief mondmasker.

Het hek is helemaal van de dam wanneer Marilyn Manson het publiek uitnodigt om op de smoelen te kloppen van diegenen die foto’s nemen of filmen met een rood lichtje op hun smartphone of compact camera. Manson dreigt zelf om het podium te verlaten. Minutenlang blijft hij zeuren over de rode lichtjes en weigert The Dope Show te lanceren tot de lichtjes verdwenen zijn, en geef toe, tegenwoordig een optreden bijwonen vanuit het publiek geeft je telkens een blik op een zee aan blauwe of andere lichten op smartphones. Hier en daar durft zelf eens een tablet op te duiken. De tijd van de aanstekers in de lucht is al lang voorbij maar daarom moet een artiest niet het publiek meermaals tot geweld aanzetten. Op deze manier wordt The Dope Show van vier minuten tot over tien minuten gerekt.

Eurythmics-cover Sweet Dreams (Are Made Of This) zorgt voor wellicht het grootste applaus van de avond, een nummer dat Marilyn Manson doorbrengt op een ziekenhuisbed zwaaiend met een lantaarn en omringd door zijn twee assistenten. Nog steeds op het ziekenhuisbed gezeten of liggend wordt Tourniquet gebracht alvorens de show af te ronden met twee sterke nieuwe nummers, We Know Where You Fuking Live, opnieuw gezeten in een rolstoel met een assistent achter zich en een micro in de vorm van een camcorder met lantaarn. Er ontstaat zelf een mini moshpit achter het mengpaneel. De laatste gesproken woorden van de reguliere show zijn “You Say God And I Say Satan” waarbij Say10 volgt.

De man en zijn kornuiten verdwijnen eventjes van het podium waarna ze terugkomen met The Beautiful People dat massaal meegezongen wordt en nog even later Coma White dat na anderhalf uur een eindpunt zet achter deze show. Hopelijk is de man helemaal hersteld tegen Graspop want dit was een voorstelling in mineur.