Ashley Bickx

‘Support your local scene!’ Een slagzin die wij bij Amped-Up hoog in het vaandel dragen. Vaak krijgen we via allerhande sociale media verzoeken van Belgische bands om hun nieuwste langspeler of ep van een passende review te voorzien. Essentieel, want het aantal nieuwe releases is gewoonweg niet bij te houden. Hetzelfde verhaal bij de Zottegemse band Stories From The Lost: begin oktober kreeg ik de vraag voorgeschoteld om de nieuwste langspeler van deze progressieve postmetalband aan een grondige beoordeling te onderwerpen. Door het drukke najaar geraakte dit digitale schijfje genaamd Exoplanet wat in de vergetelheid, waardoor ik mezelf overgegeven heb aan één van de meest verachtelijke vormen van ketterij. De achterliggende reden hiervoor, zal gaandeweg deze review wel duidelijk worden…

Persoonlijk deed de naam Stories From The Lost niet meteen een belletje rinkelen, maar blijkbaar genieten deze heren toch enige faam in het underground milieu. De vorige twee albums werden door het (selecte) publiek altijd goed tot zeer goed ontvangen, waarna de verwachtingen voor deze Exoplanet toch meteen op een bescheiden wijze de hoogte in wisten te schieten.

Compleet terecht trouwens, want van bij de eerste luisterbeurt wist dit gezelschap mij mee te sleuren op een muzikale trip, die mij bij momenten werkelijk in een roes wist te brengen. Diepe grunts wisselen zich af met cleane, melancholische zangpartijen die de perfecte ondersteuning vormen voor het instrumentale aspect. Waar het bij het gros van de bands draait om de vocals, staan bij Stories From The Lost overduidelijk de lang uitgesponnen, instrumentale passages centraal, waarbij deze band meer dan eens een gevoelige snaar weet te raken bij de luisteraar.

Op muzikaal vlak valt er moeilijk een stempel te drukken op Stories From The Lost. Uiteraard vormt post-metal de hoofdmoot, doorspekt met progressieve elementen, maar daarnaast weet deze band bij momenten ook ‘gewoon’ stevig voor de dag te komen. Zo zal het openingsnummer Ashfall en het daaropvolgende Bleak Daylight een zeer ruim publiek weten aan te spreken. Obey The Martians is waarschijnlijk het stevigste nummer van deze Exoplanet, waarbij bovendien de elektronische invloeden niet achterwege gelaten worden. Een nummer waar de zware vocalen prominent op de voorgrond komen te staan.

Zoals gezegd vormen de lang uitgesponnen, instrumentale passages de kracht van deze band. Dat wordt meer dan duidelijk door nummers als Dehumanize en Minkowski. Vooral dit laatstgenoemde nummer is werkelijk een parel van een song: op vocaal vlak mag er dan wel niet zo veel gebeuren buiten enkele samples en zware grunts, die sterk doen denken aan een band als Agalloch. het is vooral het instrumentale aspect dat al het aanwezige lichaamshaar op de armen spontaan recht doet komen. Tekenen voor een hoogtepunt heet zoiets.

Met Exoplanet is Stories From The Lost toe aan een nieuw hoofdstuk in zijn muzikale queeste. Een queeste die nog lang niet ten einde is. Integendeel zelfs, want met dit album onder de arm moet deze groep in staat zijn om een muzikale doorbraak te forceren. Progressive metal en post-metal mogen dan wel niet de meest toegankelijke genres zijn, toch zal Stories From The Lost met dit schijfje een ruim tot zeer ruim publiek warm weten te maken. Een album van grote klasse en een zeldzame schoonheid. Hopelijk zijn mijn zonden bij deze vergeven en vergeten.