Sebastiaan Schabon

Vic Records is een label dat ik nooit helemaal zal begrijpen. Ze brengen albums uit van bands die reeds uit elkaar zijn. Het nut? Geen flauw idee. Maar goed, we gaan daar niet al te veel over uitweiden, deze recensie gaat namelijk over een heruitgave van het in 1992 verschenen Mindwaves van het Duitse Assorted Heap, meteen ook het laatste album van die band voor de split. Was de split te verwachten of hadden ze beter door blijven gaan?

Toen ik het artwork van deze plaat voor het eerst zag, dacht ik eerder aan een progmetalband in plaats van een death/thrashmetalband. Maar niets is minder waar, want al vanaf de eerste tonen van introtrack Coloured Eyes word je genadeloos meegesleurd in de brutaliteit van Assorted Heap. De rauwe, diepe zang wordt begeleid door brullende gitaren en een drummer die zich moet inhouden om zijn drumstel niet te vernielen. Bij het tweede nummer Holy Ground krijg ik toch even kippenvel als zanger Dirk Schiemann zijn strot openzet. Af en toe een zanglijn die door merg en been gaat omwille van de hoge, hese toon.

We razen verder naar Nice to Beat You, een snel nummer waarbij gegarandeerd een circlepit zou ontstaan en vele headbangers hun nekspieren zwaar op de proef zou stellen. Het recept van de voorgaande nummers kan je hier nog altijd proeven en het smaakt naar meer. Wat je ook nog terug kan vinden op dit album zijn vier livenummers, allemaal uit het jaar 1992. Het jaar dat de band de handdoek in de ring gooide. Het is leuk om eens te horen hoe het live klinkt, maar veel is er niet aan. Het klinkt allemaal wat rommelig, waarschijnlijk hadden ze toen geen degelijke opname-apparatuur ter hun beschikking. Wie zal het zeggen…

Ondanks die vier mindere live-nummers stel ik mij na een aantal luisterbeurten nog steeds de vraag waarom ze in godsnaam gestopt zijn indertijd. Er zat zeker en vast potentieel in, de muziek zat snor en Mindwaves liet een zekere gedrevenheid horen. Ach ja, waarschijnlijk onenigheden binnen de band…

Tracklist: