Ashley Bickx

Normale mensen lopen tijdens de eindejaarsperiode over van geluk van al de mooie cadeautjes die voor hen onder de kerstboom liggen. Om van de kleine ‘pagadders’ nog maar te zwijgen, wanneer de Goedheilig Man op bezoek komt ergens begin december. Daarnaast bestaat er ook nog een zeer kleine groep (vreemde) mensen, die blij zijn als een klein kind als een nieuw muzieklabel met hen in zee wil gaan. U voelt mij waarschijnlijk al aankomen. Tussen al het feestgewoel door mocht Amped-Up een nieuwe partner aan zijn ‘assortiment’ toevoegen. ‘Slachtoffer’ van dienst is het Italiaanse Everlasting Spew Records. Bij deze volgt dan ook de eerste review, waarbij het debuutalbum van de eveneens uit Italië afkomstige deathmetalband Hellish God aan een grondige luisterbeurt werd onderworpen.

Met al het geweld van de grote platenlabels doet het soms nog eens deugd om met een met een klein label in aanraking te komen, dat zich voornamelijk in de underground van de metalscene bevindt. In dat opzicht zijn we bij Everlasting Spew Records aan het juiste adres. Verwacht met Hellish God trouwens geen doordeweekse, grijsgedraaide death metal, want wat deze Italianen neerzetten is een uiterst agressieve variant, waarbij het satanische kantje voortdurend om de hoek loert. Iets wat trouwens mooi gereflecteerd wordt in het strakke artwork.

Waar dit schijfje nog zeer rustig en ingetogen van start gaat met een pianoriedeltje, breekt daarna met Qlipoth meteen de hel los. Wie zijn death metal graag doorspekt heeft met tonnen blastbeats, zal met Hellish God heel wat plezier beleven. Gelukkig is het niet al geblast wat de klok slaat. Zo kent Anti-Cosmic Decree stevig riffwerk, dat de luisteraar meteen terugblaast richting jaren ’90, waardoor dit nummer meteen ook één van de sterkere nummers is op deze The Evil Emanations. Toch blinkt deze plaat vooral uit wat het vocale aspect betreft. De afwisseling tussen diepe, gutturale grunts en demonische uithalen, die dan weer meer de hoogte in gaan, zorgen er mede voor dat dit album niet verdwaald raakt in de grote massa releases, waar we traditioneel in het begin van het nieuwe jaar mee geconfronteerd worden.

Choronzonic Hellfire tekent voor het enige rustpunt, waarna Hellish God de luisteraar twee snelle krakers voorschotelt, waarbij vooral I Am Belial heel wat invloeden uit de black metal in zich heeft. Op het afsluitende Marching With The Accuser laat de band de teugels wat vieren en schakelt het over op een stevige mid-temp beuker, die afklokt boven de vijf minuten.

The Evil Emanations is een genietbare plaat geworden, maar langs de andere kant zal dit geen schijfje zijn dat het grote metalpubliek warm zal maken. Daarvoor is de muziek die Hellish God ten gehore brengt net iets té extreem. Een absolute topplaat is dit zeker niet, maar soms mogen we ook gewoonweg niet te veel verwachten en moeten we content zijn met hetgeen we voor de kiezen krijgen.