Arch Enemy & kompanen @ Trix

Hughes Vanhoucke

Een aantal maanden geleden bracht Arch Enemy een derde plaat uit met Alissa White-Gluz, Will To Power, of een tweede als we de eveneens vorig jaar uitgebrachte live album niet meerekenen maar ook een eerste plaat met stergitarist Jeff Loomis, gekend van onder andere Nevermore wiens voormalig boegbeeld Warrel Dane vorige maand overleed aan een hartaanval in Brazilië.

Aangezien de Zweden er een uitgebreid feestje willen van maken brachten ze nog Jinjer, Tribulation en Wintersun met zich mee, een affiche om duimen en vingers van af te likken en de eerste grote metal afspraak van het jaar op ons grondgebied. Amped-Up kon uiteraard niet ontbreken op het feestje.

Alissa White-Gluz – Arch Enemy (Zweden) @ Trix – A’pen – BE

Het is nog maar 18:30 uur als de Oekraïners van Jinjer het podium bestormen. Ondanks het vroege uur is de zaal al behoorlijk goed gevuld en kan de band aangevoerd door de bevallige en strak in het met wiet versierd pak zittende Tatiana Shmailyuk er meteen invliegen met een mix van technische death, snelle metalcore en een stevige portie djent, alles overgoten met een meer dan progressief sausje. De uitstekende technische muzikanten verdwijnen visueel in het niets door de geboren entertainer in de zangeres wiens naam te ingewikkeld is om twee keer te schrijven zonder fouten te maken.

Tatiana Schmailyuk – Jinjer (Oekraïne) @ Trix – A’pen – BE

Podiumbeest Tatiana Shmailyuk – t’is gelukt! – heeft een stemregister die vrijwel alle tonen aankan en daar uiteraard gebruik van maakt door clean vocals af te wisselen met ruwe vocalen terwijl ze heen een weer loopt op het podium. De band maakt indruk en zorgt voor verbazing rondom mij.

Tijdens het half uur dat Jinjer op podium staat brengen ze naast voornamelijk metal ook wat klanken die aanleunen bij andere muziekgenres, iets dat bij Napalm Records niet onopgemerkt zal voorbijgegaan zijn, bewijs daarvan een contract met de befaamde Oostenrijkse metal label die halfweg februari Cloud Factory uit 2014 heruitbrengen, de tweede langspeler van de band die in eigen beheer uitgebracht werd. Graag nog meer van Jinjer, zo snel mogelijk zelf.

Eugene Abdukhanov – Jinjer (Oekraïne) @ Trix – A’pen – Be

De tweede band komt net als de hoofdact uit Zweden, Tribulation. Op vrijdag 26 januari brachten ze een vierde album uit, een album die de koerswijziging sinds de vorige plaat bevestigt, een album die misschien wel in menig eindejaar lijstjes zou kunnen terecht komen.

Johannes Andersson – Tribulation (Zweden) @ Trix – A’pen – BE

Als de twee eerste platen nog zuivere death metal werken waren zijn de opvolgers meer heavy, psychedelisch en gothic getint waar uiteraard niets mis mee is. Het is niet de eerste Zweedse band die een koerswijziging doorvoert, kijk maar naar Opeth of Katatonia om er twee op te noemen, en het zal ongetwijfeld ook de laatste niet zijn die de paden van de underground verlaten om een meer toegankelijke sound op te zoeken.

Adam Zaars – Tribulation (Zweden) @ Trix – A’pen – BE

Twee dagen voor het verschijnen van Down Below brengen de vier heren uit Arvika een set met drie nummers uit het nieuwe album die reeds op iTunes en andere platforms te beluisteren waren aangevuld met eerder werk uit The Children of The Night en één nummer uit The Formulas of Death zonder echter terug te keren naar The Horror, hun allereerste album uit 2009. De in het zwart uitgedoste heren voorzien van corpsepaint verschijnen in wat een oude kathedraal lijkt te zijn met gitarist Adam Zaars in skelet T-shirt terwijl de andere gitarist, Jonathan Hultén, die wellicht in de klerenkast van zijn zus is gaan snuisteren, onophoudelijk staat te bewegen en rondwentelen met zijn gitaar rond zijn nek al ware het een wervelende derwisj. Zanger en bassist Johannes Andersson is vanaf de eerste seconde op dreef en goed van stem. De set van een kleine ¾ uur last mijn hoge verwachtingen in, mijn persoonlijke revelatie van de avond.

Jonathan Hultén – Tribulation (Zweden) @ Trix – A’pen – BE

Het is kwart na acht wanneer Wintersun aan de beurt is dat net als de twee andere bands het publiek meteen bij de keel grijpt, in hun geval met Awaken From The Dark Slumber (Spring) afkomstig van het vorig jaar verschenen The Forest Seasons, het derde album van de band in vijftien jaar tijd dat in Vivaldi’s De Vier Seizoenen een belangrijke inspiratiebron vond.

Het voormalige nevenproject van de gewezen Ensiferum frontman Jari Mäenpää is vijftien jaar na de stichting een échte band geworden waarvan vaste drummer Kai Hahto ontbreekt door een aanslepend probleem met de hand en tijdens deze tour vervangen wordt door Stratovarius drummer Rolf Pilve.

Stratovarius drummer Rolf Pilve – Wintersun (Finland) @ Trix – A’pen – Be

Live beperkt mastermind Jari Mäenpää zich tegenwoordig enkel nog tot zingen alhoewel hij op zijn eentje het hele Wintersun vertegenwoordigt in de opnamestudio. Het is dan ook nogal verbazingwekkend om te merken dat één van de betere Finse gitaristen enkel zijn stem gebruikt on stage, het gitaarwerk overlatend aan Teemu Mäntysaari en de vorig jaar aangeworven Pakistaanse gitaarvirtuoos Asim Searah.

Asim Searah – Wintersun (Finland) @ Trix – A’pen – BE

De opzet van deze tour is het derde en nieuwste album van de band voorstellen maar aangezien de nummers van Wintersun aan de lange kant zijn wordt dit beperkt tot twee songs, nog altijd 50 % van het recentste album, The Forest Seasons. De overige vier nummers zijn afkomstig uit de twee vorige opnames, nummers die al even lang en genietbaar zijn.

Een meer dan genietbare set van een band die vanavond zeer in harmonie met het publiek haar epische show brengt met twee gitaristen die indruk maken en een zanger die uitstekend weet hoe het publiek te bespelen.

Jari Mäenpää – Wintersun (Finland) @ Trix – A’pen – BE

Veel fans van Arch Enemy zagen de toekomst nogal somber in wanneer die te horen kregen dat Angela Gossow de micro ging vervangen door een plaatsje achter de computer in de hoedanigheid van manager van de band. Een zekere Alissa White-Gluz ging haar vervangen. Alissa who? De Lara Croft van de metal die die Arch Enemy een tweede jeugd bezorgt.

Alissa White-Gluz – Arch Enemy (Zweden) @ Trix – A’pen – BE

Ondertussen weten jullie alvast veel meer en heeft de Canadese haar fans, niet in het minst dankzij haar looks, maar ook haar opponenten ondanks een heel sterke eerste plaat met Arch Enemy. Al weken was de zaal uitverkocht en dit midden de werkweek, er zullen ongetwijfeld meer believers zijn dan non-believers.

Het is 21:45 uur als we Ace of Spades van Motörhead door de geluidssprekers horen galmen, de inleiding voor de anderhalf uur durende show van Arch Enemy, de Zweedse band die vanavond de hoofdvogel moet afschieten en dat ook met brio doet.

Michael Amott – Arch Enemy (Zweden) @ Trix – A’pen – BE

Tijdens de Set Flame To The Night zien we drummer Daniel Erlandsson post nemen achter zijn drumstel nadat hij het publiek begroet heeft waarna de rest van de band volgt met de ravissante leeuwin Alissa White-Gluz als allerlaatste wanneer The World Is Yours al ingezet is, de eerste single van het in september verschenen Will To Power. Een magistraal begin van een op en top professionele melodische death metal band. Live ontgoocheld de band nooit, nogmaals wordt bevestigd dat zowel Alissa White-Gluz als Jeff Loomis twee waardevolle vervangingen zijn van Angela Gossow en Nick Cordle die maar een relatief korte staat van dienst had bij de band. De energie en grauwe vocals van de Canadese worden beter met de dag en dat bewijst ze tijdens deze tour, een uitzonderlijke zangeres in een uitzonderlijke band met twee enorm talentrijke gitaristen.

Jeff Loomis – Arch Enemy (Zweden) @ Trix – A’pen – BE

De helft van de nummers zijn afkomstig uit de laatste twee albums met zelfs een kleine meerderheid uit de ondertussen klassieke War Eternal. Verder wordt het uitzinnige publiek getrakteerd op nummers uit eerdere albums zoals Wages of Sin, Anthems of Rebellion of andere Doomsday Machine en Khaos Legions.

Regelmatig zoeken Michael Amott en Jeff Loomis elkaar op om zij aan zij of rug aan rug samen te soleren. Jammer dat de bijdragen van Jeff Loomis zich beperken aan wat Michael Amott hem oplegt en deze niet wat meer vrijheid gunt, het zou Arch Enemy ongetwijfeld geen windeieren leggen. Na bijna anderhalf uur zit de gemillimeterde show erop waarbij alle hits van de band de revue passeerden. We zien Arch Enemy met genoegen terug op Graspop komende zomer.