Deconstructing Sequence – Cosmic Progression: The Agonizing Journey Through Oddities Of Space

Bart Van Gestel

Als hopeloze science-fictionverslaafde metalhead kon ik moeilijk voorbij gaan aan deze release van het Poolse Deconstructing Sequence. Hun muziek wordt als extreme progressive gelabeld. De titel van de plaat geeft een beetje het thema weg, vandaar mijn interesse.

Het mij totaal onbekende Deconstructing Sequence ontstond uit het opgeheven – en even onbekende – Northwail. Inspiratie trekt de band uit de extremere genres waarbij band als Emperor, Akercocke en Nile worden genoemd. Het tweetal Morph (zang, gitaar en technische gizmo’s) en Tiberius (gitaar, zang), aangevuld met twee sessiemuzikanten voor drum en bas zoekt verder nog toevoeging van elementen uit progressieve en avantgardistische hoek.

Cosmic Progression: The Agonizing Journey Through Oddities Of Space, hierna gewoon Cosmic Progression genoemd, is het derde album van de band. De plaat doet me erg hard denken aan Animatronic, het eerste volledig industrial klinkende album van het in The Kovenant omgedoopte Covenant. U weet wel, die band van het machtige industrial blackmetalalbum Nexus Polaris, toen met leden van Dimmu Borgir, Cradle Of Filth en Mayhem.

Cosmic Progression tapt uit een industrial aanvoelend vaatje, met daarrond de eerder genoemde invloeden uit extreme en progressieve hoek. Het drumwerk is een combinatie te zijn van analoog ingespeeld en geprogrammeerd. De verschillen zijn hier regelmatig duidelijk te horen. Vooral in de met synths overgoten passages. De gitaarriffs zijn van behoorlijke kwaliteit. De sfeersetting is bij wijlen meer dan ok. Soms een jaren negentig gevoel, dan weer retro-futuristische elementen… Maar daarmee is de kous eigenlijk een beetje af. De productie komt een beetje pover voor de dag. Het overmatige synthesizer gebruik doet eigenlijk meer afbreuk aan het geheel.

Dan nog de zang: naast de typische blackmetalzang is er veel ruimte gemaakt voor het gesproken woord. Dit komt het concept van het album wel ten goede, alleen de manier waarop trekt helaas op niet veel. Het Engels lijkt uitgesproken met een hete aardappel in de mond. Dit heeft wellicht te maken met de afkomst van de heren.

Deconstructing Sequence levert met Cosmic Progression een stuurloos ruimteschip af, gedoemd om eeuwig rond te zwerven in het absolute en oneindige vacuüm, genaamd het heelal. Fans van The Kovenant of Coraxo kunnen er misschien wel iets mee, al is het album naar mijn mening een beetje smakeloos en saai.

tracklist: