Dawn-Of-Mankind-Before-The-Heart-Stops-Beating-cover

Ashley Bickx

Hoewel 2018 met enige zin voor overdrijving bijna ten einde is, komen we nog eens terug op een album dat eind 2017 in eigen beheer uitgebracht werd bij onze Noorderburen. Kwestie van de Benelux-banden nog wat te verstevigen. In kwestie gaat het hier over Dawn Of Mankind. Een Nederlandse hardcoreband die met Before The Heart Stops Beating klaar is om niet alleen binnen de eigen landsgrenzen, maar ook daarbuiten de nodige potten te gaan breken. Wie houdt van een stevige portie hardcore in het straatje van Hatebreed, kan bij deze best verder lezen!

Hoewel de wortels van Dawn Of Mankind teruggaan tot in 2003, mag Before The Heart Stops Beating beschouwd worden als het officiële langspeeldebuut van deze band. Een debuut dat er gerust mag zijn, want de 38 minuten hardcore die deze Nederlanders hier laten horen, weet op geen enkel moment te vervelen. Het eerdergenoemde Hatebreed mag dan wel overduidelijk een grote bron van inspiratie zijn, toch weet Dawn Of Mankind met een duidelijk en herkenbaar eigen smoelwerk voor de dag te komen.

One Hateful Thursday, het openingsnummer, begint aanvankelijk nog redelijk ingetogen, waarna de band vervolgens met een allesvernietigende breakdown op de proppen komt. Die breakdowns vormen één van de vele roodgetinte draden doorheen dit schijfje. Gelukkig staat Dawn Of Mankind voor meer dan breakdowns alleen. Zo is het gitaarwerk bij vlagen zeer melodieus wat de nummers extra cachet meegeeft. Ook het drumwerk verdient zeker en vast een pluim. De vocals van frontman Sven Slokker behoren niet tot de diepste en zwaarste uit het genre, maar staan wel bol van de emoties, hetgeen perfect past bij de thematiek van het songmateriaal. Zelfs de lichte elektronische toetsen zorgen op geen enkel moment voor tenenkrommende toestanden. Slechte nummers zijn er dan ook gewoonweg niet te bespeuren. Parted Ways, Never Thought en Back In Line zijn maar enkele hoogtepunten die terug te vinden zijn op dit schijfje.

Before The Heart Stops Beating mag dan misschien wel geen revolutionair plaatje zijn, toch is het een hardcorealbum van een zeer hoog niveau dat luisterbeurt na luisterbeurt een waar genot voor het oor is. Deze Nederlanders weten na vijftien jaar perfect welk pad ze muzikaal willen bewandelen en doen dit absoluut met verve! Hopelijk wordt deze band opgepikt door de metalcommunity, want Dawn Of Mankind is een band die het wel eens verder dan de eigen landsgrenzen zou kunnen schoppen. Absoluut een band om in het oog te houden!