Tribulation mag met recht en rede één van de metalbands genoemd worden die het huidige decennium mee vorm hebben gegeven op muzikaal vlak dan toch. De combinatie van black metal met een stevige scheut rock ’n roll in combinatie met aardig wat progressieve toetsen, weet al enkele jaren een ontzettend groot publiek warm te maken. Momenteel zijn deze Zweden op pad doorheen Europa samen met Jinjer, Wintersun en het almachtige instituut Arch Enemy. Op 24 januari sloeg dit ‘circus’ zijn tenten op in Antwerpen. Amped-Up zette een heus samenwerkingsverband op poten om deze veelbelovende metalact grondig aan de tand te voelen. Kenner van het zwarte metaal en Tribulation-fan Bart Vereecke stelde de vragen op, huisfotograaf Hughes Vanhoucke nam het interview af en ikzelf nam de taak op mij om het interview in digitale vorm te verwerken. Het resultaat kan je hier lezen.

Hallo heren, momenteel zijn jullie op tournee met Arch Enemy, Wintersun en Jinjer. Hoe is het tot nu toe allemaal al verlopen?

Het was een zware start, want maar liefst drie van de vier bandleden van Tribulation werden ziek in het begin. Overgeven, een zwak gevoel. Het hele totaalpakketje zeg maar. Mijn makkers hier steken het op het feit dat we iets verkeerd gegeten zouden hebben, maar persoonlijk denk ik eerder dat een virus ons zwaar te grazen heeft genomen.

Zware start, dat kan ik mij inbeelden. Ik heb net trouwens op de radio gehoord dat er in België een heuse griepepidemie de kop heeft opgestoken, dus ik hoop dat jullie deze keer gespaard blijven.

Ik hoop het ook. Een keer is meer dan genoeg! Voor de rest is het echt wel een geweldige tournee: Stuk voor stuk grote podia, een geweldig publiek. Vooral de optredens in Spanje zijn ons tot nu toe bijgebleven door het ongelofelijk enthousiaste publiek.

Met Oscar Leander hebben jullie sinds kort een nieuwe drummer. Kunnen jullie mij iets meer vertellen over deze switch in de line-up? Of is dit eerder een publiek geheim waar jullie liever niet te diep op in willen gaan?

Het is zeker en vast geen publiek geheim. Het feit dat we op zoek moesten naar een nieuwe drummer heeft eigenlijk verschillende redenen. Eerst en vooral wilde Jakob Ljungberg, onze vorige drummer, terug gaan studeren. Een andere reden is dat hij een nieuwe uitdaging nodig had in zijn leven. Een uitdaging die hij vooral zocht in zijn andere band genaamd Second Son, waar hij zingt en gitaar speelt in plaats van achter de drums te zitten. In dat opzicht kunnen we zijn keuze perfect begrijpen en voelen we ook totaal geen gevoelens van wrok tegenover hem. Nu is hij tenminste in staat om effectief geld in het laatje te brengen. We zijn nog steeds enorm goed bevriend en proberen zo vaak mogelijk af te spreken.

Met het vorige album kozen jullie er bewust voor om een nieuw muzikaal pad te bewandelen. Een keuze die enorm positief onthaald werd. Hoe hebben jullie dit ervaren?

Hetgeen natuurlijk een grote stap vooruit was voor ons, was het feit dat we een deal wisten te versieren bij het grote Century Media Records. Door vervolgens meer melodie, gothic-elementen en hard rock te verwerken in onze muziek kwamen we bij een soort geluid uit, waar we echt volledig achter stonden. Een geluid dat blijkbaar ook door het grote publiek enorm gesmaakt werd. Persoonlijk werden we volwassener en dat had overduidelijk zijn weerslag op onze muziek.

Persoonlijk verblijf ik vaak in Zuid-Amerika en aan alles merk je daar dat Zweden het metalland bij uitstek is. 

Oh, dat wisten we niet! In de nabije toekomst steken we de oceaan over voor enkele shows in Chili en Argentinië, dus nu zijn we zeker benieuwd hoe we daar ontvangen gaan worden. Het is ook de eerste keer dat we daar op het podium gaan staan, dus in dat opzicht wordt het nog een spannende onderneming voor ons.

Verbeter mij als ik verkeerd ben, maar persoonlijk hoor ik veel invloeden uit de jaren tachtig terug op jullie album…

Iedereen hoort natuurlijk wat hij wilt horen, maar het klopt dat we enorm graag naar muziek uit de jaren tachtig luisteren, dus vanzelfsprekend sijpelen er hier en daar wat invloeden uit dat tijdperk in onze muziek door. Net zoals we indirect ook beïnvloed worden door de jaren zeventig en negentig.

Kunnen jullie iets meer kwijt over het aspect ‘atmosfeer’ in het nieuwe album? Waar halen jullie de inspiratie vandaan?

Inspiratie halen we uit heel uiteenlopende dingen. Films en boeken zijn natuurlijk heel belangrijk, voornamelijk dan die met betrekking tot het horrorthema. En om nog specifieker te zijn, halen we heel wat inspiratie uit het Italiaanse ‘horrormilieu’, maar dit is niets nieuws. Dit is een bron van inspiratie die we al met ons meedragen van bij de start. Natuurlijk is het anno 2018 wel allemaal net iets meer geaccentueerd in vergelijking met de beginjaren van Tribulation.

Wat het aspect ‘studio’ betreft. Hoe hebben jullie het deze keer aangepakt?

Telkens proberen we de drums in een andere studio op te nemen, omdat we het aspect drums enorm belangrijk vinden. Als je naar onze muziek luistert, merk je dat deze prominent op de voorgrond staan. In dat opzicht hebben we gekozen voor de studio waar andere grootheden reeds hun ding hebben gedaan zoals Yngwie Malmsteen, Europe en Rammstein. En wisselen van omgeving is altijd gunstig voor het creatieve luik natuurlijk.

Welke drummers vormen voor Tribulation een bron van inspiratie?

Vinny Appice, Pete Sandoval om er maar enkele te noemen. Iedere drummer die een bepaalde swing uit zijn stel kan toveren, vormt als het ware een bron van inspiratie voor Tribulation. Zelfs Ringo Starr kan in dat opzicht vernoemd worden. Het maakt niet uit of ze metal spelen of niet, zolang ze maar een bepaalde dynamiek ten gehore brengen.

Wat het artwork van Down Below betreft: Heeft het te maken met een kathedraal of zie ik dit verkeerd?

Dat kan perfect, maar graag houden we alle mogelijke interpretaties open. De link met de dom van Parijs is natuurlijk wel aanwezig, maar het is en blijft onze eigen kijk op het album, maar om op de piste van de kathedraal verder te bouwen, kunnen we wel aanvullen dat het om een hoge kathedraal moet gaan, ergens op de top van een heuvel.

Wat we wel met zekerheid kunnen vertellen is dat de stad op de achtergrond Stockholm is, omdat we enorm van die stad houden en ook omdat we er al tien jaar wonen. Oorspronkelijk zijn we eigenlijk afkomstig van dezelfde gemeente namelijk Arvika. Enkel onze nieuwe drummer Jakob niet, maar op zich woonde hij ook maar op een uurtje rijden van Arvika.

Vorige week zag ik Myrkur live aan het werk in Nederland en zij maakte tijdens haar show gebruik van enkele traditionele Zweedse instrumenten. 

Interessant! We hadden dit ook al opgevangen, omdat het toch wel in zekere zin speciaal te noemen is. Het instrument dat Myrkur bespeelt, heet ‘Nyckelharpa’ en dateert uit de veertiende eeuw, maar is vanzelfsprekend aangepast aan de moderne maatstaven. Het is een zeer folky instrument en vertoont heel wat gelijkenissen met Poolse folkmuziek.

Een interessante vraag voor de lezers: Zijn er al concrete festivalplannen voor deze zomer en voornamelijk dan plannen met betrekking tot de Benelux?

Op zich is er nog niets concreet, maar we hopen dat deze tour heel wat deuren zal openen voor Tribulation zodat we deze zomer heel wat promotie kunnen maken voor Down Below. Hopelijk vallen er nog wat late bookings uit de lucht, want festivals worden ieder jaar vroeger en vroeger met het bekendmaken van de eerste lichting namen, waardoor er tegenwoordig heel kort op de bal gespeeld moet worden. Wat de benelux betreft, is er momenteel jammer genoeg nog niets officieel geregeld. Nu we op tour zijn, krijgen we iedere dag meer dan honderd mails met heel wat interessante aanbiedingen, dus wie weet.

Welke albums uit 2017 hebben een blijvende indruk op jullie nagelaten?

Het solo-album van Henrik Palm, genaamd Many Days, stak er voor ons met kop en schouders bovenuit. Natuurlijk ook omdat hij een vriend van ons is, maar het album is gewoonweg fenomenaal. Deze man heeft niet voor niets zijn strepen verdient bij bands als Ghost en In Solitude. Persoonlijk vind ik het ontzettend moeilijk om bij te houden wat er allemaal uitkomt de dag van vandaag. Vrijdag (26 januari 2018) wordt er naar het schijnt een nieuw bommetje gedropt… Wat ik al vernomen heb, denk ik dat er in 2018 weer heel wat topplaten uitgebracht zullen worden. Het wordt wederom een mooi jaar.

Mijn vragen zijn op, heren. Hartelijk dank voor jullie voor tijd en veel succes nog met de verdere tournee en met het nieuwe album Down Below. Wij zijn alvast fan!