Ashley Bickx

Japan, het land van extremiteiten. Neem nu bijvoorbeeld Babymetal dat keiharde industrial metal combineert met drie kleine, fijne, vrolijke meisjes, die op opgewekte wijze de teksten voor hun rekening nemen. Loudness gooit het echter al 37 jaar over een totaal andere boeg. Lekker ouderwetse heavy metal met tonnen riffs en solo’s. Een review kon uiteraard niet uitblijven.

In de jaren ’80 ging het deze Japanners voor de wind: als eerste Japanse band werd er een platendeal versierd bij een groot Amerikaans muzieklabel, waarna Loudness de hele werd rondtrok. Nadien werd het echter heel wat stiller rond deze band in Europa. Enkele albums werden niet uitgebracht in Europa, waardoor deze band een stille dood stierf bij het grote metalpubliek. De fans haakten echter niet af en de roep om zich opnieuw te richten op het Europese continent werd groter en groter. Op 26 januari was het dan eindelijk zo ver en verscheen Rise To Glory via Earmusic.

Voor de fans van lekker ouderwetse heavy metal in het straatje van Judas Priest, Iron Maiden, W.A.S.P. en zelfs Motörhead is Loudness zeker en vast een aan te raden band. De ritmesectie is ongelofelijk opzwepend en vocaal kan frontman Minoru Niihara nog steeds zijn mannetje staan. De ster van Loudness is echter gitarist Akira Takasaki, die de ene wervelende gitaarsolo na de andere uit zijn vingers tovert. Zowel zijn riffs als zijn solo’s tillen de nummers absoluut naar een hoger niveau. Vervang hem door een minder begenadigd gitarist en het eindresultaat van dit schijfje zal van een minder hoog niveau zijn dan nu het geval is.

Naast stevige uptempo nummers als Soul On Fire, Massive Tornado en Rise To Glory is er, zoals het een goede heavy metal band beaamt, ook plaats voor krachtige powerballads zoals The Voice en het sterke Rain. Naast alle positieve punten, zijn er toch ook enkele kleine puntjes van kritiek te ontdekken. Zo had de instrumentale intro 8118 wat mij betreft een halve minuut ingekort mogen worden. Idem wat de andere instrumentale passage, Kama Sutra, betreft. Een instrumentale passage kan nooit kwaad, maar in dit geval voelt het net iets te langdradig aan, waardoor de schwung wat naar een dieptepunt zakt. Gelukkig wordt dit ruimschoots goed gemaakt door het daaropvolgende Rise To Glory dat misschien wel het hoogtepunt is van deze knappe plaat.

Na een sterk Europees comeback-album, is de fun nog niet ten einde, want Loudness heeft ervoor gekozen om dertien Loudness-classics opnieuw op te nemen en te bundelen in een bonusdisk, waardoor deze Rise To Glory afklokt op meer dan twee uur. Dertien nummers die stuk voor stuk laten horen wat voor een geoliede machine Loudness wel niet is.

Het doet deugd om vast te stellen dat er nog bands bestaan waar het vuur zelfs na bijna veertig jaar nog steeds brandt als nooit tevoren. Aanrader voor liefhebbers van stevige heavy metal. Rise To Glory op zich krijgt een mooie 7,5 op tien. Het totale eindproduct krijgt er zelfs nog een half puntje bij. Hopelijk mogen we deze ‘legendarische’ band ooit nog verwelkomen in ons kleine landje.