Als Balenaar stond er één optreden in 2018 met st(r)ip in mijn agenda genoteerd. De laatste zaterdag van februari stonden met de BOMA Light Band, Nesqueek en Bones To Dust drie formaties uit de gemeente in het lokale metalcafé. De Rockkelder zit op zaterdag altijd aangenaam gevuld, en dat was ook deze keer niet anders. Het was duidelijk dat er genoeg geïnteresseerden waren om deze lokale helden eens aan het werk te zien. Met de BOMA Light Band moest een band zonder enige ervaring deze gezellige avond op gang trekken.

Heel de avond was wat in de ban van FC De Kampioenen. De affiche werd op de strip van “Oma Boma Trainer” gedrukt, alleen werd deze wat aangepast met hoofden van de afsluitende band Bones To Dust. Als opener was er de BOMA Light band. Op voorhand probeerde ik wat nummers te beluisteren, maar van hen was er helemaal niets op het wereldwijde web te vinden. Logisch, want dit trio speelde voor het eerst en voor het laatst. Openen deden ze met de introsong van FC De Kampioenen gespeeld op trompetjes. Vanaf de eerste seconden werd er meegeschreeuwd en gedanst.

Foto door Kaat Nouwen

Het was duidelijk dat ze het allesbehalve serieus namen, getuige het feit dat er maar enkele uren gerepeteerd werd. Door het gebrek aan samenhang tussen de leden oogde het geheel vrij rommelig. Het was duidelijk dat de BOMA Light Band niet kwam om zich te profileren als één van de betere bands. Wel kwamen ze al vroeg op de avond een feestje bouwen. Met covers van Dikke Lu (The Clement Peerens Explosition), My Heart Will Go On (Celine Dion) en een Dos Gin Ginis (Tom Waes) zat de sfeer onmiddellijk “goed”.

Foto door Kaat Nouwen

Wanneer je je aan harde metalcore verwacht is het wel even schrikken als deze vrolijke bende plots voor je staat. De bandleden zijn actief in gevestigde waarden, zijnde Elephant en Auwguerke, waardoor er geen twijfel mag zijn over het feit dat Jochen Sleeckx, Stef en Jens Lodewyckx goede muzikanten zijn. Die avond hebben ze ervoor gezorgd dat de biertap niet stilstond en dat de sfeer uitermate goed zat.

Foto door Kaat Nouwen

Setlist:

1. FC De Kampioenen intro
2. A Song For The Dead – Queens of The Stone Age
3. Dikke Lu – The Clement Peerens Explosition
4. My Heart Will Go On – Céline Dion
5. Message In Bottle – The Police
6. Smells Like Teen Spirit – Nirvana
7. Dos Cervezas – Tom Waes
8. Supermassive Black Hole – Muse
9. Saterday Night + Je Moeder Heet Henk
10. Give It Away – Red Hot Chilli Peppers
11. Nellie The Elephant – Toy Dolls

De eerste “echte” band op de affiche was het kwintet Nesqueek. De mannen zijn nog maar sinds vorig jaar bezig en werken sindsdien aan hun eerste ep’tje The Silence Of Violence. Mondjesmaat worden de nummers op de fans afgevuurd, toch kunnen ze nu al makkelijk een setlist vullen. Ik was benieuwd of ze de kleine gezellige Rockkelder op z’n kop konden zetten met hun stomende metalcore.

Openen deden ze met het allereerste officiële Nesqueek nummer Equals. Onmiddellijk werd het duidelijk dat het kleine zaaltje van de Rockkelder te klein bleek. Door hun sound, die zowel brutale hardcore als melodische metal inhoud, overtuigden ze zowel het publiek in de zaal, als de tooghangers die in het aanpalende cafeetje zaten. Iedereen had het duidelijk naar hun zin, zowel band als publiek genoten.

Foto door Kaat Nouwen

Het was even wachten, maar wanneer het publiek zijn beste danspasjes bovenhaalde, werd de zaal echt te klein. Hierdoor was er nauwelijks ruimte om fatsoenlijk te two-steppe waardoor het in de pit bij een dronken duw-en-trek-spelletje bleef. Wat me meteen opviel was de sound van deze Balense band. Wanneer ik Nesqueek op voorhand beluisterde vreesde ik een chaotisch boeltje. Live stond de muziek echter als een paal boven water. Het leek wel alsof ze al jaren op een podium stonden, terwijl het die avond nog maar de derde show was. Chapeau!

Foto door Kaat Nouwen

De laatste twee nummers, Oakheart en Kiekendraad zullen me zeker bijblijven. De eerste zou een verplichte track moeten zijn op elk metalcoreverzamelabum. Alles in dit nummer is gewoon genieten. De tempowisselingen zijn subliem, de vocals van Lander Van Herck zijn pittig en de breakdowns komen onverwacht opzetten waardoor de sfeer in de pit snel kan omslaan. Het laatste nummertje van deze hemelse set was Kiekendraad. Dit is allesbehalve een technisch hoogstaand nummer, maar is eerder bedoeld om het publiek nog één keer volledig in lichterlaaie te zetten. De aanwezigen in Rockkelder genoten met volle teugen.

Foto door Kaat Nouwen

Muzikaal gezien was dit een fantastische show, al heeft Nesqueek één cruciale fout gemaakt: tussen de aanwezige waren er verschillende jarigen welke allemaal een cadeautje kregen. Één van de feestvarkens stond wat meer achteraan de zaal. Het brikje chocomelk moest en zou tot bij hem geraken waarna de band besloot het brikje naar de man te gooien. Op een totaal onverantwoorde manier werd de Cécémel door het publiek gejaagd. Spijtig genoeg kon één van de leden niet zo goed mikken waardoor het brikje met een rotvaart tegen het gezicht van een concertganger vloog. Allemaal leuk maar het moet wel fijn blijven voor iedereen…

De eerste show die ik mocht meemaken van deze Balense band zal niet de laatste zijn. Hopelijk gaat Nesqueek iets frequenter touren en wordt die eerste ep snel uitgebracht. Ik ben alvast overtuigd van hun kunnen en kijk nu al uit naar een volgende ontmoeting.

Setlist:

1. Equals
2. Reunite
3. Lighthouse
4. Properties
5. 74
6. Oakheart
7. Kiekendraad

De reden waarvoor iedereen present tekende was de verjaardag Bones To Dust. De mannen mochten vier kaarsjes uitblazen en dat moest gevierd worden. Naast een hoop cd’s die tijdens de show gratis werden uitgedeeld, was er ook een “Rad Van Fortuin”. Zij die het evenement op Facebook deelden, maakten kans om aan het rad te mogen draaien. Je kon van alles winnen, zo kon je een cd, trui, stickers en zelfs een gratis vat in de wacht slepen.

FC De Kampioenen bleef aanwezig tijdens deze verjaardagsshow. Net zoals de BOMA Light Band kwam Bones To Dust op met een ode aan de kampioenen. Een klein fragmentje tussen Xavier en Boma moest deze feestelijke show opgang trekken. Humor is ook voor Bones To Dust belangrijk, zeker in eigen gemeente. Zo kwam de djingle van Rad Van Fortuin telkens er iemand aan het rad mocht draaien door de boxen geknald. Wanneer er voor de eerste keer deze avond een echte glimlach op mijn gezicht kwam was tijdens de cover van Parkway Drives Home Is For The Heartless. Net zoals bij de Australiërs ging een groot deel van het publiek zitten om zijn beste roeimoves boven te halen. Hilarisch gewoon.

Foto door Kaat Nouwen

De muziek van Bones To Dust klinkt zeer vertrouwd, maar door de kenmerkende vocal van Nelis Geubbelmans heeft de band toch genoeg karakter om zich te onderscheiden van het gros in het genre. De vocal kwam live zeer duidelijk door de geluidsinstallatie waardoor de agressie gevoelig toenam. Bones To Dust moest maar vragen voor wat meer energie, de aanwezigen luisterden braafjes.

Foto door Kaat Nouwen

Aan sfeer geen gebrek: waar je bij Nesqueek nog dacht dat de dansvloer onmogelijk kon uitbreiden, bewees Bones To Dust het tegendeel. Zij die gewoon naar het optreden stonden te kijken, werden bij elkaar geduwd tegen de muur, waarna de moshpit wat kon ontaarden. Een stevige moshpit was niet het gevolg, het bleef bij een duw-en-trek-pit maar eentje waar heel het publiek vrede mee kon nemen. Er werden pogingen ondernomen om te crowdsurfen, maar buiten een kind wist niemand echt lang in de lucht te blijven, daar het plafond zeer laag was.

Foto door Kaat Nouwen

Setlist:

1. Intro
2. Home Alone
3. Exile
4. Boeregat
5. These Boats
6. Live As Free
7. Time
8. Neon Lights
9. Home Is For The Heartless – Parkway Drive
10. White Gold

Joris (From Belgium)  – Foto door Kaat Nouwen

Ook Bones To Dust leverde een show af die naar meer smaakte. Het gratis vat ging eruit, waar de aanwezigen na de show nog van konden genieten. Niet de BOMA Light Band was de grootste teleurstelling, maar het nieuws dat de Rockkelder zijn deuren gesloten zal houden tijdens de jaarmarkt. Nesqueek en Bones To Dust hebben laten zien dat het beide bands zijn met tonnen potentieel om het ver te schoppen binnen de scène. Ik ben alvast benieuwd naar wat de toekomst te bieden heeft.