Moonspell, Cradle of Filth @Trix, Antwerpen, 1 maart 2018

Steven Demey

Moonspell en Cradle of Filth, twee bands die elk op hun manier de duisternis aanbidden, samen op tour sturen, dat haalt de gemiddelde nachtbraker wel uit zijn kist. Bovendien bestaan beide grootmachten ongeveer even lang, namelijk 25 jaar, dus is het niet verwonderlijk dat ze voor een nagenoeg uitverkochte Trix mogen aantreden.

Het Portugese Moonspell is het eerst aan zet. Vorige zomer speelden ze nog een vlekkeloze show op ons eigenste Alcatraz Metal Festival én brachten ze recent het ambitieuze conceptalbum 1755 uit. De show begint zoals te verwachten met de lange intro Em Nome do Medo waarna de bandleden zich één voor één op het podium begeven. Als laatste is de charismatische frontman Fernando Ribeiro aan zet.

Fernando Ribeiro – Moonspell @ Trix – Antwerpen – BE

Met grootse bewegingen en zijn gezicht verscholen onder een grote hoed begeeft hij zich naar zijn microstatief. De eerste songs, namelijk 1755, In Tremor Dei en Desastre worden mooi in volgorde van het nieuwe album gespeeld. Geluid en lichtshow zijn perfect op elkaar afgestemd. Tijdens de 1755 songs wordt er vrijwel voortdurend gebruik gemaakt van rood licht, waardoor de sfeer van de hel die in dat jaar in Lissabon naar aanleiding van een verschrikkelijke aardbeving uitbrak goed wordt weergegeven.

Ricardo Armorim – Moonspell @ Trix – Antwerpen – BE

Net als je denkt dat ze voor een verrassing zullen zorgen door meteen maar het hele nieuwe album er door te jagen, passeert al een eerste oudje. De klassieker Opium van doorbraakalbum Irreligious doet het publiek een eerste keer opveren. Hét moment van het optreden is echter weggelegd voor een adembenemend duet tussen Fernando en Lindsay Schoolcraft van Cradle of Filth. Een sublieme versie van de ballad Scorpion Flower is het resultaat. Kippenvel!

Aires Pereira – Moonspell @ Trix – Antwerpen – BE

Daarna volgen Evento en Todos os Santos van het te promoten album 1755. De publieksreacties zijn meteen een stuk minder wat betekent dat de nieuweling nog niet helemaal tot het publiek is doorgedrongen. Ribeiro houdt dan ook een kort reclamepraatje om de mensen aan te moedigen zich na het concert naar de merchstand te begeven.

Miguel Gaspar – Moonspell @ Trix – Antwerpen – BE

Echter niet zonder hen eerst nog twee klassiekers voor te schotelen. Het epische en meeslepende Alma Mater van de klassieker Wolfheart is de eerste. Wat een song blijft dit toch! Om op gepaste wijze de overgang te maken naar de vampiers aanbidders van Cradle of Filth mag Full Moon Madness een, weeral, sterk optreden van onze Portugese vrienden afsluiten.

De weg die de excentrieke Engelsman Dani Filth met zijn Cradle of Filth heeft afgelegd mag op zijn minst hobbelig genoemd worden. Hoeveel personeelswissels er al hebben plaatsgevonden, valt ondertussen al lang niet meer bij te houden. Een duiventil is er niets mee vergeleken. Daarom is het des te opvallender dat de laatste twee platen in exact dezelfde bezetting werden opgenomen. Blijkbaar heeft Dani eindelijk de juiste kornuiten aan boord gehesen om met zijn orkest een stap vooruit te zetten in plaats van achteruit, zoals in het verleden al wel eens het geval was. Het is er ook aan te horen want zowel het vorig werkstuk Hammer of the Witches als nieuweling Cryptoriana – The Seductiveness of Decay mogen meesterwerkjes genoemd worden.

Er wordt nogal verrassend afgetrapt met Gilded Cunt van het destijds verguisde Nymphetamine. De toon is echter gezet want meteen wordt duidelijk dat de band er zin in heeft. Net zoals bij Moonspell staat de sound glashelder afgesteld. Zeker bij een band als Cradle of Filth is dat een absolute vereiste want anders zouden de vele lagen die de muziek rijk is al snel in één grote brij verzanden. Naar aanleiding van het twintigjarige bestaan komt er binnenkort een heruitgave van de klassieker Cruelty and the Beast op de markt. Volgens velen was de productie van die plaat namelijk het grote manco. Een goede gelegenheid om er tijdens de Cryptoriana tour nog eens enkele songs uit te puren, moet Dani gedacht hebben. En zo horen we het fantastische Beneath the Howling Stars al vroeg in de set voorbij razen. Wat later passeert ook nog het lange en erg afwisselende Bathory Aria van dezelfde plaat.

Cradle of Filth wisselt oude klassiekers mooi af met recenter materiaal als het meeslepende Blackest Magick in Practice van Hammer of the Witches en het magistrale Heartbreak and Seance van hun laatste worp. Wie zich nogal in de kijker speelt, is drummer Marthus. We hebben al veel geweldenaars aan het werk gezien, maar deze mag zich toch gerust bij de top scharen. Zelden een drummer op zo’n manier snelheid, kracht en techniek zien combineren. Minder aantrekkelijk voor het oog is echter wel het plexiglas dat voor zijn drumstel staat opgesteld, maar dat zal wel zijn redenen hebben. Dusk and her Embrace van het gelijknamige album waarmee de band zich uit de underground wist te murwen is meteen de oudste song in de set. Zalig om dit nummer in een perfecte uitvoering te mogen horen! Dikke pluim ook voor keyboardspeelster en zangeres Lindsay Schoolcraft want ze zingt werkelijk de sterren van de hemel en vormt een mooi (zang)koppel met gekke Dani. Als de twee in elkaars buurt komen is het duidelijk telkens erg plezant. Zo belemmert Dani haar op een gegeven moment de doorgang naar de voorkant van het podium. We zijn echter Dag Allemaal niet, dus snel weer over naar de muziek. Met het naar Cradle of Filth-normen rustige The Dead of Love van Godspeed on the Devil’s Thunder zijn we al aan het voorlaatste nummer van de reguliere set gekomen. Afgesloten wordt met You Will Know the Lion by His Claw, een felle kraker van het laatste album. De titel wordt door het overgrote deel van het publiek luidkeels meegekrijst. We mogen trouwens niet vergeten op te merken dat Dani’s stembanden door de jaren heen nog nauwelijks aan kracht en agressie hebben ingeboet, hoewel kwatongen het tegendeel beweren. Zijn ijselijk langgerekte schreeuwen klinken nog net zo indrukwekkend als vroeger. Bovendien heeft hij het irritante, als een op hol geslagen kikker, op en neer springen tot een minimum leren beperken. Zijn droge Engelse humor is steeds een leuke bijkomstigheid geweest en vandaag is dat niet anders.

Als het gezelschap het podium verlaat, worden ze vrijwel direct teruggeroepen door het enthousiaste publiek. Wat volgt is niet zomaar een bisronde want maar liefst vijf songs zullen nog de revue passeren. Te beginnen met The Promise of Fever van het erg bombastische Damnation and a Day album. Met de ‘ballad’ Nymphetamine (Fix) volgt vanavond warempel een tweede nummer uit de gelijknamige plaat. Lindsay en Dani staan naast elkaar en zorgen voor een prachtig duet. Wat een klasse! Het stelt ons ook tevreden dat Her Ghost in the Fog van het toch wel ondergewaardeerde Midian van stal wordt gehaald. Zalig riffwerk van gitaartandem Ashok – Rich Shaw en de engelachtige zang van Lindsay stuwen de song naar grote hoogte. Born in a Burial Gown van de ep Bitter Suites to Succubi en het onvermijdelijke From the Cradle to Enslave zorgen voor een passend slot van een perfecte show. Zelden hebben we Cradle of Filth zo sterk bezig gezien. Een avondje om in te kaderen!