Bjorn Wielockx

Een groepje vrienden besloten eind jaren ’70 wat muziek op te nemen. Niet goed wetend wat te doen met het afgewerkte materiaal besloten ze het schijfje te laten voor wat het was. Nu, zovele jaren hebben de mannen besloten om het schijfje alsnog uit te brengen. Spiny Normen is eindelijk klaar om het publiek omver te blazen. Ik was benieuwd wat een mix van progressieve hard rock gecombineerd met psychedelische elementen met mij zou doen.

Normaal gezien recenseer ik vooral hardcoreplaten, de verantwoordelijke van deze promo keek dan ook even raar op toen ik deze promo aanvroeg. Vorig jaar wist Primus me meer dan aangenaam te verrassen met zijn show op Graspop Metal Meeting. Hierdoor heb ik besloten om me eens wat meer te wagen aan dit experimentele genre. Je moet altijd ergens starten en voor mij begon deze muzikale ontdekkingstocht met de debuutplaat van Spiny Normen. Zonder goed en wel te weten wat er op me ging afkomen legde ik me neer om me helemaal over te geven.

Het geheel werkt het best op me wanneer ik rustig kan genieten van de muziek. Wanneer ik aan werken ben, wist de plaat me niet te overtuigen, maar wanneer ik me ten volle kon concentreren op deze boeiende mix wist deze self-titled debuutplaat van Spiny Normen me meer dan te overtuigen. De Amerikanen brengen Black Sabbath, The Rolling Stones, Pink Floyd en The Offspring samen tot een excentriek eindresultaat.

Naast de gekende gitaren, drums en vocals heeft Spiny Normen nog wat meer te bieden. Om het geheel progressiever te doen laten klinken vuurt de band nog wat fluiten, piano’s en elektronische invloeden op je af. Het zorgt voor een geheel welke je na één luisterbeurt nooit helemaal kan ontleed hebben. Deze plaat moet je meermaals beluisteren om echt tot de kern van Spiny Normen te komen.

Carry Your Water heeft m’n hart helemaal gewonnen. De gelijkenis met Black Sabbath is treffend, alleen zorgen al de leuke extraatjes van Spiny Normen voor een eigen karakter. Je beseft dat het hier niet om de peetvader zelf gaat, maar je hoort dat ze een zeer belangrijke inspiratiebron waren. Vooral deze track heeft ervoor gezorgd dat ik de Amerikanen niet te snel heb afgeschreven. Nu heb ik de plaat al verschillende keren beluisterd en het weet me telkens weer te boeien.

Voor iemand die normaal luistert naar bands als Silverstein, Nasty, Terror en Thy Art Is Murder was het even wennen aan deze muziek. Nog steeds moet ik me in alle rust kunnen focussen op Spiny Normen om echt te kunnen genieten. Waarschijnlijk is dit één van de kenmerken van het genre, welke ik aan de lijve heb mogen ondervinden. Van deze plaat moet je vooral genieten, zonder enige andere vorm van ontspanning. Na de meer dan succesvolle start van m’n ontdekkingstocht ga ik me des te sneller nog eens wagen aan dit heerlijke genre.

Tracklist: