Bjorn Wielockx

Wanneer de Belgische band Stonemule in 2014 ontstond, was het de bedoeling om een mix van hardcore en punk te maken. Na een pauze wat betreft optredens en een wissel binnen de band hebben ze voor wat anders gekozen. Nog steeds zijn hardcore en punk aanwezig, maar om vernieuwender uit de hoek te komen, voegden de mannen uit Koksijde nog wat sludge, post metal en stoner aan het geheel toe. Of dit een verfrissende sound opleverde, kom je te weten in volgende review.

Op deze Dystopian State staan vijf nummers die een dik half uur in beslag nemen. Een snelle rekensom leert ons dat de tracks een gemiddelde duur hebben van zo’n zes minuten. Als hardcoreliefhebber is het altijd even schrikken als ik dit zie, daar ik korte explosieve tracks gewoon ben. Het halfuur raast echter aan een sneltempo voorbij, waardoor het helemaal niet zo aanvoelt. Van begin tot einde weten de mannen uit Koksijde met hun fantastische mix meer dan te overtuigen.

Naast de diversiteit aan stijlen die aanbod komen, heeft de band nog iets achter de hand om zeker niet in herhaling te vallen. Met Tom Vandaele, Benjamin Himpens en Wannes Breyne heeft de band maar liefst drie totaal verschillende vocals, waardoor ze ook daar kunnen verrassen. Niet alleen verandert de stoner vocal naar een scream doordat het hier om een ander persoon gaat, krijgt deze ook een heel ander timbre. Al deze elementen zorgen ervoor dat dit eerste schijfje van Stonemule gepasseerd is voordat je het weet.

Als hardcoreliefhebber hadden de mannen uit Koksijde de moeilijke opdracht om me te entertainen met voor mij onbekende muziek. Het heeft even geduurd voor ik de kracht van de band echt hoorde. Vooral de opener Away heeft me gestimuleerd om Stonemule wat meer kansen te geven. Deze track heeft een bepaalde schwung waarmee ze me telkens weer motiveerde om Dystopian State in zijn totaliteit te beluisteren. Na verloop van tijd begon ik ook de andere nummers meer te waarderen en zo’n maandje nadat ik de plaat in ontvangst mocht nemen ben ik meer dan overtuigd. Genialiteit heeft soms tijd nodig om erkend te worden.

Deze vijf nummertjes zijn al zoveel door mijn huiskamer geraasd dat m’n buurman al is komen vragen of die mannen nog andere liedjes hebben. Spijtig genoeg is het repertoire van Stonemule nog zeer beperkt. Hopelijk komt het eerste full-album er snel aan én is deze van dezelfde of zo mogelijks nog betere kwaliteit dan deze Dystopian State. Mij hebben ze alvast weten te triggeren.

Tracklist: