Galvanizer - Sanguine Vigil

Label: Everlasting Spew

Ashley Bickx

De meeste legendarische deathmetalbands naderen met lichte zin voor overdrijving stilaan de pensioengerechtigde leeftijd. Bij de meeste liefhebbers rijst dan onmiddellijk de vraag wat de toekomst nog in petto in zal hebben. Enkele doemdenkers zullen het ongetwijfeld hebben over het einde van hun ’teergeliefde’ genre. Zo een vaart zal het zeker niet lopen, want er lopen ontzettend veel getalenteerde, enthousiaste bands rond, die absoluut het potentieel hebben om de fakkel over te nemen. Een van die bands is het Finse triumviraat Galvanizer, dat met Sanguine Vigil toe is aan zijn langverwachte debuutplaat na een ep en twee demo’s. Onze Italiaanse vrienden van Everlasting Spew Records twijfelden niet en boden deze getalenteerde heren een platencontract aan. Op 28 februari zag Sanguine Vigil het levenslicht. Voor de review ben je hier aan het juiste adres.

Dat death metal in zijn totaliteit bekeken geen stille dood zal sterven, mag naderhand wel duidelijk zijn. Het aantal releases binnen het genre swingt werkelijk de pan uit. Niet alles is van een even hoog niveau, maar geregeld zitten er enkele knallers van platen tussen van bands die pas toe zijn aan hun eerste stappen binnen de muziekbusiness. Aan talent ontbreekt het alleszinds niet.

Galvanizer is zeker zo een band die het in zich heeft om het te maken. Op een schamele dertig minuten tijd slagen ze er in om de luisteraar met een stijve nek op te zadelen. Een hele prestatie, want metalliefhebbers beschikken over het algemeen over een zeer ontwikkelde en getrainde portie nekspieren. Die nekspieren zijn blijkbaar toch nog niet volledig opgewassen tegen de muur van geluid die Galvanizer hier weet op te trekken. Over het algemeen ligt het tempo verschroeiend hoog, maar op gepaste momenten wordt er fluks overgeschakeld op allesvernietigende mid-tempostukken die een desolaat gevoel weten op te roepen. Ook een streep melodie wordt bovendien niet over het hoofd gezien, waardoor het geheel toch in zekere zin als toegankelijk te bestempelen valt.

In theorie klinkt dit alles zeer mooi. Gelukkig is dit in de praktijk ook het geval. Op geen enkel moment heeft dit schijfje te kampen met ook maar enige vorm van inzinking. Wat des te meer tot de verbeelding spreekt, is het feit dat Galvanizer slechts uit drie leden bestaat, iets wat vandaag de dag, en zeker binnen het deathmetalgenre, gerust als een rariteit bestempeld mag worden. Compleet uitzonderlijk is dit gegeven nu ook weer niet – ook Genocide Pact doet het met slechts drie leden – maar vanzelfsprekend is het allerminst.

Ondanks het feit dat Sanguine Vigil het officiële langspeeldebuut van deze band is, valt vanaf de eerste noot meteen op hoe goed deze drie heren op elkaar ingespeeld zijn. Op vocaal gebied lijkt het bij momenten alsof Gregor Mackintosh, gitarist van Paradise Lost en frontman van Vallenfyre achter de microfoon van Galvanizer heeft plaatsgenomen. Iets wat zeker en vast als een positief punt te beschouwen valt.

Het kiezen van één bepaald favoriet nummer is absoluut geen sinecure. Favoriete nummers zijn er daarentegen in overvloed aanwezig. Deathbeat Deity, Sanguine Vigil en het afsluitende A Painful End For Curiosity om er maar enkele op te noemen, zijn stuk voor stuk pareltjes binnen het genre: snoeihard, lomp, melodieus en krachtig zijn maar enkele van de codewoorden die hierop van toepassing zijn. Mits het maken van de juiste keuzes, valt Galvanizer met zekerheid te bestempelen als een band die het nog ver kan brengen.