De dag na Saint-Patricks kregen we enkele van de grootste bands uit het metalcore- en deathcorescene op bezoek in de AB. Amped-Up was er al vroeg bij -wij hadden een interview met In Hearts Wake gepland-, maar toch waren we niet de eersten. Een klein kwartiertje voor Kyle Erich van In Hearts Wake het podium op moest ronden we het video-interview af en spoeden we ons naar de zaal om Erich en bandmates live aan het werk te zien.

In Hearts Wake krijgt de eer, of de ondankbare taak, om de show te openen. Bij het begin is er nog maar weinig volk te bespeuren in de zaal, maar het zal de band worst wezen en vliegt er meteen stevig in.

Na opwarmer Overthrow krijgen ze wat interactie met het publiek waar de band schitterend op reageert. Ondertussen loopt de zaal wat voller. De sfeer wordt beter en beter en tegen dat de fotografen uit de pit moeten, is de zaal stilaan aan het opwarmen en krijgen we wat beweging in de zaal. Op Earthwalker krijgen we een oude gekende van de band te zien, Patchy the boat, maar dan in een nieuwe versie. Zanger Jake Taylor wil een balletje brengen naar de soud engineer en crowdsurft met zijn bootje tot aan de PA om daar een balletje naar zijn vriend te gooien om vervolgens op dezelfde manier terug te keren naar de stage. Wanneer Jake terug het podium opkruipt, vraagt hij om een cirkelpit, iets dat het publiek willig inlost. Geen slechte cirkelpit voor een vroege zondagavond.

De sfeer zit goed. De band amuseert zich. De cleane vocals van bassist Kyle komen goed over ondanks dat dit minder klonk tijdens het eerste nummer. Voor de verandering krijgen we een openingsband die direct een goed geluid heeft. Topzaal AB zal hier ook wel niet vreemd aan zijn, één van de betere rocktempels van België; zoniet de beste.

We begonnen met hardcore en dan zijn er altijd bands die nog iets harder willen gaan. Whitechapel is zo’n voorbeeld. De mannen brengen ons deathcore rechtstreeks uit Knoxville, Tennessee, USA. Geen banjo’s maar snoeiharde gitaren. Zanger Phil Bozeman is voorzien van één van de brutaalste stemmen in het genre.

Ondertussen is de zaal goed gevuld tot iets na de PA. Dat het heet is bewijst zanger Phil die de handdoek blijft in handbereik hebben. Ook bij deze band ontbreken de crikelpits niet.

Chit-chatting is niet aan de Amerikanen besteed. Het zestal met twee flink uit de kluiten gewassen leden speelt gewoon snoeiharde deathcore en maakt er verder geen woorden aan vuil. Naar het einde van hun set toe krijgen we ook de eerste crowdsurfers uit het publiek te zien waarna er snel nog enkele volgen. De toon voor de rest van de avond is gezet. Tijdens het laatste nummer laat frontman Phil nog maar eens horen waarom zijn stembanden zo gekend zijn in de deathcorescene, het mag dan een relatief frêle verschijning zijn, brullen kan hij als de besten.

De voorlaatste band van de avond is voor mij een belangrijke band. Eén van de eerste bands die ik leerde kennen in het metalcoregenre en tot op heden nog altijd de band met de beste live-intro die ik aan het werk gezien heb. August Burns Red uit Pennsylvania, USA, die ons christelijke metalcore brengt, start zijn set vaak met een danceplaat waarna het eerste dat we te horen krijgen een krachtige growl is van frontman Jake Luhrs. Dit is een eigenzinnige band. Hoogstwaarschijnlijk de enige metalcoreband ooit die een kerstplaat heeft uitgebracht. Vorig jaar brachten ze nog een nieuwe plaat uit, maar door het overvloed aan nieuwe bands heeft de nieuwste van August Burns Red nog geen goeie luisterbeurt van me gekregen. Eens kijken of ze me vanavond overtuigen om die alsnog aan te schaffen.

Jammer genoeg krijgen we de legendarisch intro vandaag niet te zien/horen. Hopelijks komt dit omdat de mannen niet headlinen en niet om een andere redenen. De speciale intro hebben ze niet nodig: al vanaf het derde nummer komen de crowdsurfers van alle kanten en blijkbaar was de security er niet op voorbereid; een aantal crowdsurfers kust op een oog na de harde grond.

Tijdens Spirit Breaker krijgen we waarempel een wall of death. De eerste van de avond. Die is niet van immense proporties aangezien de AB  ook niet zo’n brede zaal is waardoor velen toch wat op hun honger blijven zitten. Het publiek ziet het alvast helemaal zitten en is inmiddels helemaal opgewarmd. Gitarist John Benjamin heeft met een paar teenslippers ook zijn beste schoeisel voor een metaloptreden bovengehaald. De eerste die ik tegenkom in een moshpit met dergelijke schoenen aan krijgt van mij een pint getrakteerd. Nog zo’n vreemde gewoonte van August Burns Red is om een potje te dansen midden de breakdowns, iets waar het publiek uitbundig aan deelnam.

Na drie schitterende bands te hebben gezien zijn we om 21 uur aangekomen aan de headliner van vanavond. Heaven Shall Burn. De lat ligt hoog na de schitterende sets van In Hearts Wake, Whitechapel en August Burns Red. Onze Duitse vrienden starten hun set alvast zeer strak. De eerste drie nummers vlogen voorbij alsof het een hogesnelheidstrein was.

Hier en daar zie je een schoen boven de hoofden van het publiek uitsteken. Slachtoffers van een goeie sfeer. Altijd een goed teken. Het publiek zingt vlot mee met de gekende songs. Maik Weichert en Alexander Dietz die het gitaarwerk verzorgen hebben er duidelijk zin in een staan constant te grinniken naar elkaar. Vanaf Black Tears knalt het echt en staat er niemand die centraal in de zaal staat stil. De moves spreiden zicht tot aan de zijkanten van de AB terwijl de security, ondertussen goed wakker, zwaar op de proef wordt gesteld. Grappig hoe een cover de zaal in lichterlaaie zet, maar na de cover stopt het niet meer met headbangen of moshen.

Eer Profane Believer aangevat wordt, krijgen we een cirkelpit die zeer rustig begint, maar vlug in snelheid toeneemt naarmate de song vordert. Ongetwijfeld de grootste cirkelpit van de avond. Ondertussen loopt zanger Marcus Bischoff van de ene kant van het podium naar de andere en High fivet hij met mensen die op het balkon staan. We naderen het einde van een geslaagde avond en om die goed en wel af te sluiten krijgen we nog een grote wall of death tijdens Voice of The Voiceless.

Een zeer geslaagde avond met vier uitstekende bands. Ondertussen gaan de bands verder met The Final March Tour die begin april eindigt in Duitsland .