De band Pungent Stench bestaat al een tijdje niet meer. Tegenwoordig heet dit project Schirenc Plays Pungent Stench. Toch is het label Dissonance Records erin geslaagd om zes albums van eerstgenoemde band als een re-issue uit te brengen. Dit gebeurde op 16 maart onder de vorm van Pungent Stench – The Back Catalogue. Deze omvat de albums Been Caught Buttering, Club Mondo Bizarre, Dirty Rhymes and Psychotic Beats, For God Your Soul… For Me Your Flesh, First Recordings en tot slot Ampeauty. Voor de volledigheid bespreken we in deze recensie alle zes albums apart in een beknopte samenvatting.

We gaan van start met Been Caught Buttering. Sommige deathmetalfans zullen zich nu wel op de tenen getrapt voelen, maar het hele album klinkt een beetje als georganiseerde wanorde. Er zijn weinig momenten waarop de instrumenten en zang goed op elkaar afgestemd zijn. Laat ik nu wel eerlijk zijn: de zeer duister en diepgaand aanvoelende muziek is bij momenten, na enkele luisterbeurten weliswaar, nog wel enigszins te pruimen. We kunnen deze schijf maar beter als een valse start beschouwen en hopen dat de rest ons toch nog een positieve recensie oplevert.

Tracklist Been Caught Buttering:

1. Shrunken and Mummified Bitch
2. Happy Re-Birthday
3. Game of Humiliation
4. Smash
5. Sputter Supper
6. And Only Hunger Remains
7. Brainpan Blues
8. Sick Bizarre Defaced Creation
9. Splatterday Night Fever

Het tweede album dat je terugvindt in deze bundel is Club Mondo Bizarre, waarop je tien nummers voorgeschoteld krijgt die hoorbaar beter klinken dan de nummers van de hierboven besproken plaat. De riffs klinken nu kwalitatief een stuk beter en zo mogelijk nog duisterder. De drummer heeft zijn tweede adem gevonden en raast er lustig op los terwijl de zanger zijn laatste restje ziel (de rest heeft hij zonder twijfel al verkocht aan de duivel) uit zijn lijf schreeuwt. Er valt hier een eerste hoogtepunt te noteren, namelijk Choked Just For A Joke. Ongetwijfeld een lugubere titel, maar wel een steengoed nummer.

Tracklist Club Mondo Bizarre:

1. True Life
2. Klyster Boogie
3. Choked Just For A Joke
4. Hydrocephalus
5. I’m A Family Man
6. Treatments Of Pain
7. In Search of the Perfect Torture
8. Practice Suicide
9. Fuck Bizarre
10. Rape-Pagar con la Misma Moneda

Nummer drie in de rij is Dirty Rhymes and Psychotronic Beats, dit album bevat slechts zes nummers. Voor zij die al eerder Pungent Stench doorheen hun gehoor gejaagd hebben: vrees niet, Dissonance Records heeft niet zitten prutsen aan de muziek. Alles is gebleven zoals bij de eerste uitgave van deze schijf, waardoor je nog steeds die verrotte vocals krijgt die zo kenmerkend zijn voor een band als deze. Er is ook nog steeds niet geknoeid met de instrumenten, die klinken nog steeds loeihard en snel. Op hun eigenwijze manier slaagt Pungent Stench er ook hier weer in om mij tevreden te stellen.

Tracklist Dirty Rhymes and Psychotronic Beats:

1. Praise the Names of the Musical Assassins
2. Viva la Muerte
3. Why can the Bodies Fly
4. Blood, Pus and Gastric Juices
5. Horny Little Piggy Bank
6. Four “F” Club

Dan het album waar ik misschien wel het meeste van verwachtte: For God Your Soul… For Me Your Flesh. Maar na reeds drie platen meermaals beluisterd te hebben die zo goed als hetzelfde klinken, snak je als recensent toch naar een beetje verandering. En spijtig genoeg laat deze schijf helemaal niets vernieuwends horen. Ja, het zijn nieuwe nummers, maar de muziek blijft nog altijd hetzelfde. Er zijn veel bands binnen het deathmetalgenre die af en toe eens out-of-the-box durven denken en gaan maar Pungent Stench blijft (koppig? hardnekkig?) vasthouden aan zijn vertrouwde muziek.

Tracklist For God Your Soul… For Me Your Flesh:

1. Intro/ Extreme Deformity
2. Hypnos
3. For God Your Soul… For Me Your Flesh
4. Just Let Me Rot
5. Pungent Stench
6. Bonesawer
7. Enbalmed In Sulphuric Acid
8. Blood, Pus and Gastric Juices
9. Suspended Animation
10. A Small Lunch

Na die afknapper is het tijd voor een verfrissing en een pauze, vooraleer we het vijfde album (of moet ik zeggen compilatie) doorheen onze gehoorgang jagen. First Recordings is niets meer dan een verzameling van een split-lp een paar demo’s en een aantal livetracks. En je kan het waarschijnlijk al raden na wat je hierboven gelezen hebt: weer meer van hetzelfde. Het positieve is dat je die livetracks hebt. Zo heb je een idee van hoe het allemaal in 1988 klonk, toen de PA nog driemaal zo groot was dan wat je vandaag hebt en er lang niet zoveel middelen ter beschikking waren.

Tracklist First Recordings:

Split lp with Disharmonic Orchestra (1989):

1. Pulsating Protoplasma
2. Dead Body Love
3. Miscarriage
4. In The Vault
5. Rip You Without Care

“The Pleasures Of Life” Sampler Tracks (1989):

6. Festered Offals
7. Pungent Stench

“Mucous Secretion” Demo (1988):

8. Extreme Deformity
9. Festered Offals
10. Pulsating Protoplasma
11. Pungent Stench
12. Embalmed In Sulphuric Acid

“Extreme Deformity” EP (1989)

13. Extreme Deformity
14. Mucous Secretion
15. Molecular Disembowelment

Bonus Track (live 2nd July 1988 – Kattowice, Poland)

16. Strappado/Incinerator

Bonus Tracks (live 9th December 1988 – Vienna, Austria)

17. Mucous Secretion
18. In The Vault
19. For God Your Soul
20. Festered Offals

Aan het einde van de rit wacht ons nog een laatste halte, Ampeauty genaamd. Tien tracks krijgen we te horen, de ene al wat beter klinkend dan de andere, maar algemeen gezien krijg ik toch weer het gevoel dat het net niet goed genoeg is. Pungent Stench wordt nochtans gezien als een grootheid binnen het genre, een soort vlaggenschip als het ware. En je verwacht toch van een vlaggenschip dat het beter is dan de rest? Nou, niet dus. Nog steeds klinken de gitaarriffs onordelijk, nog steeds zijn de instrumenten niet perfect op elkaar afgestemd. Het is spijtig, want Pungent Stench was een band die me toch kon interesseren.

Tracklist Ampeauty:

1. Lynndle (She-Wolf of Abu Ghraib)
2. Invisible Empire
3. The Amp Hymn
4. The Passion of Lucifer
5. Got Milf?
6. Human Garbage
7. Apotemnophilliac
8. No Guts, No Glory
9. Same Shit – Different Asshole
10. Fear the Grand Inquisitor

Wat kunnen we dus besluiten? Dissonance Records had deze heruitgave beter links laten liggen. Het is een gemiste kans om Pungent Stench weer even onder de levenden te brengen. Er zijn positieve dingen te horen op de plaat, maar het geheel is toch niet goed genoeg.