Defiatory - Hades Rising

Label: Black Lion Records

Ashley Bickx

Zweden. Een land dat vele associaties met zich meebrengt en zeker op muzikaal vlak. de modale Vlaming zal in eerste instantie vrijwel meteen het acroniem ABBA in de mond nemen. Wie meer metal georiënteerd is, zal dan weer direct de link leggen met de Zweedse school van de death metal: zowel in traditionele vorm als de meer melodische variant. Naast disco en death metal, zijn er in Zweden blijkbaar ook thrashmetalbands actief. Wie zoekt die vindt. Nu ja, echt zoeken was niet bepaald nodig, daar Defiatory zelf vriendelijk verzocht om zijn nieuwste langspeler aan enkele luisterbeurten te onderwerpen. Op 11 mei ligt Hades Rising in de rekken via Black Lion Records. In tussentijd hebben wij reeds ons ongezouten oordeel klaar, welke je kan lezen in onderstaande review.

Met Hades Rising is Defiatory toe aan zijn tweede worp na het in de zomer van 2016 verschenen debuutalbum Extinct. Een album dat aan mijn aandacht ontsnapt is, want deze Zweden waren mij tot enkele weken geleden totaal onbekend. Op zich geen ramp, want de thrash metal die Defiatory hier ten gehore brengt, is nu niet meteen onder te brengen onder de noemer ‘wereldschokkend’. Niet dat het slecht is, verre van zelfs, maar vooral het gebrek aan vernieuwing en het zogenaamde eigen smoelwerk, heeft tot gevolg dat Hades Rising bij vele metalheads onder de radar zal blijven. Het spuuglelijke artwork zal bijgevolg niet meteen terug te vinden zijn in menig platencollectie.

Waar dit schijfje voornamelijk punten door verliest, is het vocale aspect. Aanvankelijk valt de stem van frontman Martin Runnzell nog vrij goed mee, maar naarmate de nummers voorbij strijken, neemt de verveling al snel de bovenhand. Af en toe probeert de man in kwestie variatie voor de dag te leggen door bijvoorbeeld een typische Schmier-uithaal te hanteren, maar uiteindelijk kunnen we toch alleen maar het predikaat ‘pover’ boven halen.

Dit gezegd zijnde, kunnen we ons vanaf nu focussen op enkele positieve punten: met name de ritmesectie weet overduidelijk hoe ze strakke thrash metal dient te produceren. Nu Slayer besloten heeft om het bijltje er bij neer te leggen, staan de bands blijkbaar in de rij om de fakkel over te nemen. Harlott, om maar een band te noemen, maakt kans om dit huzarenstukje tot een goed einde te brengen, maar Defiatory zal toch nog aardig wat boterhammen mogen eten om dergelijk niveau te evenaren, laat staan te overtreffen. Snel en stevig is het zeker en vast, maar algemeen ontbreekt het deze plaat aan de nodige dosis spanning en avontuur. Toch is het niet alleen maar kommer en kwel, want nummers als Death Takes Us All, Metatron en Bane Of Creation zijn best wel te pruimen.

De echte liefhebbers van het genre kunnen Defiatory een kans geven, maar leken zullen met deze Hades Rising niet bepaald overtuigd worden. Besluitend kunnen we dan ook stellen dat dit schijfje terug naar Zweden mag onder de noemer ‘ok’ of ‘acceptabel’, maar meer zal er toch niet in zitten.